بهینه سازی الگوی کشت جهت افزایش بازده آبیاری در اراضی پایاب ملاصدرا در استان فارس
محورهای موضوعی : برگرفته از پایان نامه
محمدرضا عوض یار
1
,
محمود احمدپور برازجانی
2
,
سامان ضیایی
3
1 - دانشجوی اسبق کارشناسی ارشد گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
2 - استادیار گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
3 - استادیار گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
کلید واژه: سد ملاصدرا, دشت کامفیروز, برنامه&rlm, ریزی خطی, محدودیت تصادفی,
چکیده مقاله :
از آن جا که ایران با بجران شدید کمآبی به دلیل خشکسالیهای طولانی و سوء مدیریت منابع آب خود رو به رو است،
بهینهسازی الگوی کشت به منظور افزایش بازده آبیاری، نه تنها باعث صرفهجویی در مصرف آب ارزشمند میشود، بلکه سبب
افزایش درآمد فعالیت کشاورزی میگردد. هدف مطالعهی حاضر، بیشینهسازی سود ناخالص سالانه، و تخصیص بهینهی آبهای
سطحی و زیرزمینی در اراضی پایاب سد ملاصدرا شامل دشتهای کامفیروز و کُربال است. به این منظور، از روشهای برنامهریزی
جهت ارائهی یک الگوی بهینهی کشت توأم با ،(CCLP) و برنامهریزی خطی با محدودیتهای تصادفی ،(DLP) خطی قطعی
عدمقطعیت استفاده شد. برای بررسی اثر افزایش بازده آبیاری بر سود ناخالص سالانه، از چهار نمایشنامهی فرضی بازده آبیاری
95 و 99 درصد اطمینان) استفاده ، 70 و 80 درصد در شرایط قطعیت و عدمقطعیت آب در دسترس (در سه سطح 90 ،60 ،50
شد. همچنین محصولات عمده منطقه مورد مطالعه، در قالب کشاورزی دیم و آبی و برای دو فصل بهار (خشک) و پائیز (پرباران)،
مدنظر قرار گرفتند. اطلاعات لازم برای سطح زیر کشت و نوع محصولات، از بانک اطلاعات زراعی سازمان جهادکشاورزی استان
فارس در سال 1392 ، و اطلاعات لازم برای اندازه بارندگی و آبهای سطحی و زیرزمینی از بخش آمار و اطلاعات سازمان آب
منطقهای استان فارس برای سالهای 1385 تا 1392 استخراج گردیدند. نتایج نشان داد که با اعمال برنامهریزی بلندمدت جهت
افزایش 30 درصدی بازده آبیاری در مزرعه، سود ناخالص سالانه زارعین منطقه از 390 میلیارد ریال به 602 میلیارد ریال افزایش
یافته و سالانه بیش از 1 میلیون مترمکعب نیز در مصرف آبهای زیرزمینی صرفه جویی خواهد شد؛ بنابراین تحقیقات در زمینه
فنآوریهای آباندوز و سرمایهگذاری در گسترش سامانههای نوین آبیاری که منجر به بهبود بازده آبیاری میگردد، پیشنهاد
میشود.
واژه های کلیدی: سد ملاصدرا، دشت کامفیروز، برنامهریزی خطی، محدودیت تصادفی
The aims of current study are maximization of annual gross margin and allocation of surface water and groundwater in farms under Mollasadra dam; containing Kamfiruz and Korbal plains. For this purpose, deterministic linear programming (DLP) and chanced constrained linear programming (CCLP) to representation an optimal cropping pattern with uncertainty were used. To investigate the effect of increasing irrigation efficiency on annual gross margin, four irrigation efficiency hypothetical scenarios include 50, 60, 70 and 80 percent in certainty and uncertainty conditions (in three levels of 90, 95 and 99 confidence percent) were used. Main crops of the study area, in the form of dry and irrigated agriculture and for the spring (dry) and fall (rainy), were considered. Required data for cultivated area and the type of crops has been derived from database of Fars Agriculture Jahad Organization in 2013, and requirment data for amount of rainfall, surface water and groundwater has been derived from Fars regional water Organization in 2006 to 2013. The results indicated that by applying long run planning for a 30 percent increase in farm irrigation efficiency, annual gross margin of farmers increases from 390 billion Rials to 602 billion Rials and 1 million cubic meters groundwater would be saved. Therefore, a research about water saving technologies and investment in new irrigation systems, which leads to improvement of irrigation efficiency, is recommended.
