مقایسه اثربخشی رواندرمانی وجودی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم روانتنی و تحمل پریشانی هیجانی در زنان دارای تعارضات زناشویی
محورهای موضوعی : تکتونواستراتیگرافی
زهرا دهمنی
1
(دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاداسلامی، تنکابن، ایران.)
علی اصغر اصغرنژاد
2
(دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده علوم رفتاری و بهداشت روان، تهران، ایران.)
رضا گل پور
3
(استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.)
کلید واژه: تعارضات زناشویی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, تحمل پریشانی هیجانی, رواندرمانی وجودی, علائم روانتنی,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی رواندرمانی وجودی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم روانتنی و تحمل پریشانی هیجانی در زنان دارای تعارضات زناشویی انجام شد. روش: پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروههای آزمایش و کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان دارای تعارض زناشویی مراجعهکننده به مرکز خدمات مشاوره و رواندرمانی پرهام شهر تهران در سال 1402- 1401 بود، که با روش نمونهگیری در دسترس تعداد 45 آزمودنی واجد ملاکهای ورود به پژوهش انتخاب و در سه گروه (هر گروه 15 نفر) گمارش تصادفی شدند. هر یک از دو رویکرد مداخلاتی طی 8 جلسه برای گروههای آزمایش اجرا شدند، اما گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه علائم روانتنی لاکورت و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر انجام شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله درمانی بر کاهش علائم روانتنی و افزایش تحمل پریشانی آزمودنیهای گروه آزمایش اثربخش بود (05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی نیز نشان داد بین میزان تأثیر دو رویکرد درمانی بر علائم روانتنی تفاوت معناداری وجود ندارد، اما تأثیر درمان پذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی بیشتر از درمان وجودی است (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی دو رویکرد مداخلاتی در زنان دارای تعارض زناشویی، به روانشناسان و مشاوران شاغل در این حوزه توصیه میشود برای بهبود مسائل روانشناختی مراجعان از این روشهای آموزشی و درمانی استفاده کنند.
Background and purpose: This research was conducted with the aim of comparing the effectiveness of existential psychotherapy with treatment based on acceptance and commitment on psychosomatic symptoms and tolerance of emotional distress in women with marital conflicts. Methods: This research was a pre-test and post-test design with experimental and control groups and a three-month follow-up period. The statistical population included all women with marital conflict referring to Parham Counseling and Psychotherapy Service Center in Tehran in 2022-2023, out of which 45 subjects met the criteria for entering the research. They randomly assigned in three groups (15 people in each group). Each of the two intervention approaches were implemented during 8 sessions for the experimental groups, but the control group did not receive any intervention. Data collection was done using the Lacourt Psychosomatic Symptoms Questionnaire and the Simmons and Gaher Distress Tolerance Questionnaire. The data were analyzed using ANOVA with repeated measures Findings: The results showed that both therapeutic interventions were effective in reducing psychosomatic symptoms and increasing distress tolerance of the test group subjects (P<0.05). The results of Benferroni's post hoc test also showed that there is no significant difference between the effect of two treatment approaches on psychosomatic symptoms, but the effect of acceptance and commitment therapy on increasing distress tolerance is greater than existential therapy (P<0.05). Conclusion: Considering the effectiveness of two intervention approaches in women with marital conflict, psychologists and counselors working in this field are recommended to use these educational and therapeutic methods to improve the psychological performance of their clients.
Shirali S, DashtBozorgi Z. Effect of existential group therapy on distress tolerance, existential anxiety, meta-worry and health worry in elderly women with cardiovascular disease. Cardiovascular Nursing Journal. 2019, 7(4), 24-33. [In Persian]. http://journal.icns.org.ir/article-1-579-fa.html
_||_