بررسی همگرایی رشد منطقهای بخش کشاورزی در استانهای ایران
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی -پژوهشی تحقیقات اقتصاد کشاورزی
الهام اکبری پیرمؤمن سرائی
1
(دکترای اقتصاد کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران .)
رضا مقدسی
2
(دکترای اقتصاد کشاورزی و دانشیار گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.)
کلید واژه: رشد اقتصادی, همگرایی منطقهای, رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی(GVA),
چکیده مقاله :
یکی از محورهای برنامههای توسعه اقتصادی در ایران بعد از انقلاب، گرایش از برنامهریزی بخشی به سمت برنامهریزی منطقهای است و هدف این گرایش، تخصیص منابع و فعالیتها به هر نقطه بر مبنای استعدادها و ویژگیهای خاص آن منطقه و کاهش شکاف رشد اقتصادی بین مناطق مختلف کشور است. هدف این مطالعه نیز بررسی همگرایی رشد منطقه ای بخش کشاورزی استانهای ایران در بین سالهای 1380 تا 1390 میباشد. بر این اساس فرضیه وجود همگرایی بین استانهای ایران بر پایه مدل سولو- سوان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتایج بهدست آمده در این پژوهش، نمایانگر مطالب زیر میباشد: 1- وجود همگرایی مطلق در ارزش افزوده بخش کشاورزی بین استانهای ایران به اثبات رسید. علاوه بر این تخمین ضریب همگرایی نیز نشان میدهد که هر ساله 21/0% از شکاف موجود در رشد اقتصادی بین استانهای کشور کاهش مییابد. 2- به رغم تاثیرات مثبت سیاستهای دولت در رشد منطقهای بخش کشاورزی، نه تنها سیاستهای دولت در راستای همگرایی نبودهاند بلکه از سرعت آن نیز کاستهاند که علت این کاهش را میتوان به تخصیص غلط منابع و تسهیلات به استانها و یا حجم محدود تسهیلات و اعتبارات تخصیص یافته به بخش کشاورزی نسبت داد که در کل به نفع استانهای ثروتمندتر و توسعه یافتهتر تمام شده است.
طبقهبندیJEL :R11, F43, Q28
This paper analyses the process of convergence across the provinces of Iran. To derive evidence of convergence in provinces of Iran we apply the traditional β-convergence techniques as derived from the neoclassical growth theories) Solow methods. (In order to do so, a sample of 28 Iranian provinces is considered for the 2001-2011 period. Accordingly, under this situation, two well-known convergence model σ-convergence and beta convergence(including absolute β-convergence and β conditional convergence) were tested over this period .The main findings indicate that: (a) there is a convergence among real per capita GVA in Iran provinces, (b) government policies affect the regional growth of real per capita GVA’s positively. (c) Variables such as the number of employees in agricultural sector, public spending, banking facilities for agricultural sector and taxes have positive and statistically significant impacts on growth.
_||_