مقايسه اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی تحصیلی و خود تنظیمی انگیزشی بر تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دختر تبریز
محورهای موضوعی : زن و خانواده
کبری الهویردی یانی
1
,
معصومه آزموده
2
,
تورج هاشمی
3
,
خلیل اسماعیل پور
4
1 - گروه روان‌شناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2 - گروه روان‌شناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
3 - گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه تبریز، ایران
4 - گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه تبریز، ایران
کلید واژه: مهارت‌های زندگی تحصیلی, خود تنظیمی انگیزشی, تعلل ورزی تحصیلی,
چکیده مقاله :
هدف از اين تحقيق، مقايسه اثربخشی مهارت‌های زندگی تحصیلی و خود تنظیمی انگیزشی بر تعلل ورزی تحصیلی بود. این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی و طرح تحقیق پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه ۳۱۱۸۰ نفر از دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند. براساس جدول کوهن و به شیوة تصادفی خوشه ای، ۷۷ نفر دانش‌آموز انتخاب و به طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به دنبال آن متغیرهای وابسته در مرحله پیش‌آزمون در هر سه گروه اندازه‌گیری شدند. سپس گروه اول یک دوره آموزش مهارت‌های زندگی تحصیلی را در ۸ جلسه دریافت کرد و گروه دوم ۸ جلسه آموزش راهبردهای خودتنظیمی انگیزش را طی کرد و گروه سوم (کنترل) نیز هم‌زمان به برنامه‌های عادی کلاسی خود ادامه داد. برای سنجش متغیرهای مورد پژوهش از مقیاس تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راث¬بلوم (1984) استفاده شد. تحلیل داده ها در سطح توصیفی از طریق شاخص های مرکزی و پراکندگی و در سطح استنباطی با استفاده از آزمون آماری کوواریانس تک متغیره انجام شد. یافته‌ها نشان داد که آموزش‌های مبتنی بر مهارت‌های زندگی تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی بر کاهش تعلل ورزی تحصیلی در دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه تأثیر دارد. همچنین میزان اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی انگیزش بر تعلل ورزی به طور معناداری بیشتر از آموزش مهارت‌های زندگی تحصیلی بود. براساس نتایج این پژوهش آموزش راهبردهای خودتنظیمی انگیزش راه حل کارامدتری برای مداخله در تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان است.
The purpose of this research was to compare the effectiveness of academic life skills and motivational self-regulation on academic procrastination. This research was a semi-experimental type and a pre-test-post-test research design with a control group. The studied population was 31,180 students of the second year of high school in Tabriz city in the academic year of 2021-2022. Based on Cohen's table and cluster random method, 77 students were selected and randomly replaced in experimental and control groups. After that, the dependent variables were measured in the pre-test stage in all three groups. Then the first group received a training course on academic life skills in 8 sessions, and the second group went through 8 sessions of self-regulating motivational strategies training, and the third group (control) continued with their normal class programs at the same time. The academic procrastination scale of Solomon and Roth bloom (1984) was used to measure the research variables. Data analysis was done at the descriptive level through central and dispersion indices and at the inferential level using the univariate covariance statistical test. The findings showed that education based on academic life skills and motivational self-regulation strategies have an effect on reducing academic procrastination in female students of the second year of high school. Also, the effectiveness of teaching self-regulation strategies of motivation on procrastination was significantly higher than teaching life skills. Based on the results of this research, teaching self-regulation motivational strategies is a more efficient solution to intervene in students' academic procrastination.
