بررسی تطبیقی قلمرو طنز کودک در داستانهای «حذاءالطنبوری و العرندس» از کامل‌الکیلانی و «دیو دیگ به سر و نوش جون آقا بزه» از فرهاد حسن زاده
محورهای موضوعی : شعر
محمد مرادی
1
,
عیسی زارع درنیانی
2
,
مرتضی رشیدی
3
1 - دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد نجف آباد
2 - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه خوارزمی ،تهران ،ایران
3 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی ، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران
کلید واژه: قلمرو طنز, داستانهای کودک, کامل‌الکیلانی, فرهاد حسن زاده.,
چکیده مقاله :
طنز در داستانهای کودکانه، متناسب با دنیای آن‌ها است به گونه‌ای که کودک با مطالعه و شنیدن داستان، خود را در فضایی جذاب تصور می‌کند نویسنده ها هم سعی می‌کنند کودکان را از طریق فضای مفرح، با شیوه‌ای ادبی خاص، تربیت و آموزش دهند و آن‌ها را به اندیشیدن وادار نمایند و روحیه کنجکاوی و پرسش‌گری را در آن‌ها تقویت کنند. اگر لایه‌های سطحی و زیرین طنز کودک در داستان‌ها در یک فضای واقعی و متناسب با زندگی و نیازها بین دو زبان، مقایسه شود قرابت فرهنگ‌ها را مشخص می‌کند و باعث غنی شدن طنز در یک مرز و بوم می‌شود.از این رو با توجه به این مهم، در این جستار سعی شده است با بهره‌گیری از تحلیل محتوا، قلمرو‌های طنز کودک حذاءالطنبوری و العرندس از کامل‌الکیلانی، نویسنده مصری، و دیو دیگ به سر و نوش جون آقا بزه از فرهاد حسن زاده نویسنده ایرانی، با روش تطبیقی مکتب آمریکایی، بررسی شود. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که قلمرو طنز این داستان‌ها: سرگرم کنندگی، تعلیمی – آموزشی و تفکر ساده انتقادی با زبانی ساده است در این میان ،داستانهای کامل‌الکیلانی برای کودکان در سنین بالاتر مناسب‌تر دیده می‌شود و در مقابل داستانهای حسن زاده به گونه‌ای خلق شده است که برای کودکان در سنین پایین تر، بسیار جذاب و دلنشین است.
Humor in children's stories is appropriate to their world in such a way that the child imagines himself in an attractive atmosphere by reading and listening to the story. The authors also try to educate and educate children through a fun atmosphere, with a special literary method, and they make them think and strengthen the spirit of curiosity and questioning in them. If the superficial and lower layers of the child's humor in the stories are compared in a real space and appropriate to the life and needs between the two languages, it will determine the affinity of the cultures and enrich the humor in the same border and environment. Therefore, considering this important In this essay, by using content analysis, it has been tried to investigate the satirical realms of the children of T Haza Al-Tanbouri and Al-Arands by Kamel Al-Kilani, an Egyptian writer, and "Dive Dig Be Sar and Nosh Jon Agha Bozeh" by the Iranian writer Farhad Hassanzadeh, with the comparative method of the American school. . The findings of the research indicate that the realm of humor in these stories is: entertainment, didactic-educational and simple critical thinking with simple language. It is very attractive and pleasant for younger children.
اصلانی، محمدرضا (1371) فرهنگ و اصطلاحات واژگان طنز، تهران، کاروان.
2- المقالح، عبدالعزیز (1986) الوجه الضائع دراسات فی ادب الطفل العربی، بغداد، ط 2.
3- ایران زاده، نعمت اله، موسویان، انسیه (1391) بررسی شگردهای طنزپردازی در شعر کودک و نوجوان دهه 80، هفتمین همایش انجمن ترویج زبان و ادب فارسی، جلد دوم، صص 119-142.
4- باقریان بستان آباد، الهام (1387) طنز در شعر، فصلنامه ادبیات فارسی سال چهارم، شماره 12، صص 127-144.
5- پدرام، نگار (1383) حرفهای طنزنویسان در مورد کودکان، کتاب ماه و کودک و نوجوان، شماره 86، صص 10-15.
6- پولادی، کمال (1384) بنیادهای ادبیات کودک، چاپ اول، تهران، کاروان، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
7- تسلیمی، سوسن ( 1388). « کفش های میرزا نوروز»، تهران، نشر آفتاب.
8- جلالی، مریم (1393) قلمرو طنز در داستانهای کودک با تکیه بر داستانهای دهه 80 در ایران برای گروه سنی الف، ب، ج، نشریه نقد کتاب کودک، شماره 3، صص 257-264.
8- چیت سازی، الهه (1387) تصحیح طنز، کتاب ماه کودک و نوجوان، شماره 130-131، صص 32 – 36.
9- حری، ابوالفضل (1389) سازکارهای زبان شوخ طبعی، شماره 2، فصلنامه پژوهشهای زبان و ادبیات تطبیقی، سال دوم، صص 19-40.
10- حسام پور، سعید، دهقانیان، جواد، خاوری، صدیقه (1390) بررسی تکنیکهای طنز و مطایبه در آثار هوشنگ مرادی کرمانی، مجله علمی – پژوهشی مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز، سال دوم، شماره اول، صص 61-90.
11- عبدالله، محمدحسن (2001) قصص الاطفال و مسرحهم، قاهره، دارقباء.
12- حسن زاده، فرهاد (1392) نوش جون آقا بزه، تهران، دانش نگار.
13- __________ (1388) دیو دیگ به سر، تهران، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
14- خدابین، مریم، میرحسینی، زهره، اباذری، زهرا (1395) طنز و شیوه های طنزپردازی در داستانهای کودک و نوجوان فرهاد حسن زاده، مجله علمی – پژوهشی، دانشگاه شیراز، سال هفتم، شماره دوم، پیاپی 14، صص 53-72.
15- دیاب، مفتاح محمد (1995) مقدمه فی ثقافه و ادب اطفال، مصر الدار الدولیه، الطبعه الاول.
16- رضائی بایندر، محمدرضا، احمدی، ثریا (1400) مبانی روانشناختی استفاده از طنز برای مخاطب کودک در برنامه ساز تلویزیون، فصلنامه علمی رسانه های دیداری و شنیداری، دوره شانزدهم، شماره 1، پیاپی 41، صص 123-148.
17- رادفر، ابوالقاسم (1373) طنز چیست و طنز نویس کیست، نشریه قند پارسی، شماره 7، صص 139- 150.
18- زارعی، بتول (1393) شیوه های طنزپردازی در آثار هوشنگ مرادی کرمانی و فرهاد حسن زاده و شهرام شفیعی، پایان نماه کارشناسی ارشد، رشته زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ولیعصر رفسنجان.
19- شمیسا، سیروس (1386) انواع ادبی، تهران، میترا.
20- علی میرزایی، سمیرا، رضائی، حمید (1396). طنز در آثار منوچهر احترامی، هفتمین همایش ملی پژوهشهای زبان و ادبیات فارسی – بیرجند، اسفندماه، صص 1- 8.
21- عطاردی، الهه (1401). ویژگی و مفاهیم طنز برای مخاطب کودک در رسانه ها، فصلنامه علمی رسانه های دیداری و شنیداری، دوره شانزدهم، شماره 1، پیاپی 41، صص 99- 122.
