عبادت با قربانی درهندوها و مقایسه با حکمت طاعات و عبادات از منظر ملاصدرا
محورهای موضوعی : کاوش های عقلی"
1 - استادیار گروه معارف اسلامی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی فسا، فسا، ایران
کلید واژه: عبادت, ملاصدرا, عبادت با قربانی,
چکیده مقاله :
قطعاً عبادت، نهايت خضوع واظهارذلت به درگاه خداوند است. عبادت در قرآن كريم از جايگاه بالايي برخوردار است و به عنوان هدف خلقت بیان شده است. مطالعه ی آثار زندگي بشر نشان داده هر زمان كه بشر وجود داشته، پرستش هم بوده است. ملاصدرا در حکمت متعالیه، به تبیین جایگاه و منزلت عبادت می-پردازد. انسان کامل از نظر او به، بکارگیری عقل نظری و عقل عملی و به عبادت و نابود کردن وسوسه¬ها و حجاب¬هایی درونی و بیرونی و التزام به شریعت و طریقت موصوف است. در این راستا فلسفه عبادت ملاصدرا، بر جهان¬شناسی، انسان¬شناسی و خداشناسی استوار می¬گردد، و این وجود شناسی، معرفة¬النفس و خداشناسی صدرایی است که امکانات و مواد لازم را برای حصول فلسفه عبادت او فراهم می¬آورد. ما در این مقاله برآنیم تا به تبیین طاعات و عبادات از منظر ملاصدرا و سپس مقایسه آن با عبادت با قربانی در آیین هندوها (اوپانیشادها) بپردازیم.(اوپانیشادها) بپردازیم.(اوپانیشادها) بپردازیم.
Worship is undoubtedly the ultimate form of humility and submission before God. In the Holy Quran, worship holds a lofty status and is presented as the purpose of creation. The study of human history reveals that wherever humans have existed, worship has been present. Mulla Sadra, in his transcendent philosophy (Hikmat al-Muta'aliya), explores the position and significance of worship. In his view, the perfect human is characterized by the application of both theoretical and practical intellect, engagement in worship, the elimination of internal and external temptations and veils, and adherence to the Sharia and spiritual path (Tariqah). Mulla Sadra's philosophy of worship is rooted in cosmology, anthropology, and theology. His ontology, knowledge of the self, and knowledge of God provide the necessary framework for understanding his philosophy of worship. In this article, we aim to explain Mulla Sadra's views on worship and obedience, and then compare it to the practice of sacrificial worship in Hinduism, particularly as depicted in the Upanishads.
1. سعیدی، امین الدین، 1394، مفهوم عبادت و نماز در اسلام،
2. مرتضی زبیدی، محمد بن محمد، 1970، تاج العروس من جواهر القاموس، جلد8، بیروت، دارالهدایه.
3. جوهری، اسماعیل بن حماد، 1376، الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، بیروت، دارالعلم للملایین.
4. ابن منظور، محمد بن مکرم، 1956م، لسان العرب، جلد 9، بیروت، دارصادر.
5. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، 1996م، مفردات الفاظ القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داوودی، قم، ذوی القربی.
6. ابن تیمیه، تقی الدین احمد بن عبدالحلیم، 1374، العبودیة، مکتبة دارالاصاله.
7. شریفات، عبدالمحمد، 1394، مفهوم عبادت از دیدگاه ابن تیمیه، نشریه سراج منیر، شماره 16.
8. مصاحب، غلامحسین، 1380، دائرة المعارف فارسی، تهران، امیرکبیر.
9. آقایی میبدی، احمد، 1390، فطری بودن قربانی و راز انحرافات آن در ادیان ابتدایی، فصلنامه معرفت ادیان، سال دوم، شماره دوم.
10. استیس والتر، ترنس، 1377، دین و نگرش نوین، ترجمه احمدرضا جلیلی، وبراسته: مصطفی ملکیان، تهران، حکمت.
11. باهنر، محمدجواد، 1361، معارف اسلامی، تهران، دفتر نشر و فرهنگ اسلامی.
12. شیاسی، سکینه، 1389، عبادت در قرآن و عهد عتیق، پایان نامه رشته علوم قرآن دانشکده تفسیر و معارف قرآن کریم، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم.
13. صدرالدین شیرازی(ملاصدرا)، محمد بن ابراهیم، 1385، الشواهد الربوبیة، ترجمه جواد مصلح، تهران، سروش.
14. صدرالدین شیرازی(ملاصدرا)، محمد بن ابراهیم، 1990م، الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة، جلد1، بیروت، دارالتراث العربی.
15. مرتضوی باباحیدری، سید رحمان، 1392، فلسفه عبادت از دیدگاه ملاصدرا، معارف عقلی، سال هشتم، شماره دوم، پیاپی27.
16. صدرالدین شیرازی(ملاصدرا)، محمد بن ابراهیم، بی تا، الرسائل، قم، مکتبه المصطفوی.
17. بی¬ژاءم، ع، 1382، فلسفه اوپانیشادها و عرفان بهاگودکیت، پایگاه اطلاع رسانی حوزه، شماره120.
18. رضازاده شفق، صادق، 1345، گزیده اوپه نیشدها
