ارزیابی تأثیر تیمار شیمیایی بذور جو با قارچ کش‌های متداول در کنترل بیماری لکه نواری جو در شرایط مزرعه
محورهای موضوعی : بوم شناسی گیاهان زراعی
سلیمان جمشیدی
1
,
احمد غفاری
2
,
محمد صادق زاده
3
,
مهدی میانجی
4
1 - دانشجوی دکتری بیماری شناسی‌گیاهی، عضو هیأت علمی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه
2 - کارشناس زراعت – دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه
3 - کارشناس زراعت – دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه، عضو باشگاه پژوهشگران جوان واحد میانه
4 - دانشجوی رشته بیوتکنولوژی کشاورزی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
کلید واژه: کنترل شیمیایی, لکه نواری جو, ضدعفونی بذر, قارچ کش,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی تأثیر قارچ کش‌های رایج بر کنترل بیماری لکه نواری جو، بذور آلوده از مزارع جو رقم پروپ استار مبتلا به این بیماری واقع در منطقه آچاچی شهرستان میانه جمع‌آوری و درصد آلودگی بذرها در حدود 72 درصد تعیین شد. برای ارزیابی تأثیر دز 5/0، 1 و2 در هزار از قارچ کش‌های کاربوکسین، کاربوکسین تیرام، تیلت، کاربندازیم، رورال-تی‌اس، بنومیل، دینیکونازول، دیفنوکونازول، مانب و مانکوزب بر قوه نامیه بذر، آزمایشی در شرایط گلخانه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار انجام و تمامی دزهای مربوط به قارچ کش تیلت و دز 2 در هزار از کاربوکسین تیرام از لحاظ اثر بر قوه نامیه بذر با تیمار شاهد اختلاف معنی‌دار نشان ندادند. در آزمایش دیگری که در مزرعه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد، پس از اعمال دزهای توصیه شده از قارچ کش‌های فوق‌الذکر، تعداد 100 بذر در هر کرت به طول 10 متر به فاصله 1 سانتی‌متری از هم کاشته شد. درصد گیاهان آلوده‌ی هر کرت محاسبه و تجزیه و تحلیل آن ها با آزمون دانکن در سطح احتمال 05/0 نشان داد که دز 2 در هزار کاربوکسین و تمام دزهای مورد استفاده تیلت بر قوه نامیه بذور اثر منفی داشتند. هم چنین دزهای توصیه شده ی دو قارچ کش بنومیل و کاربندازیم بر کنترل بیماری بی‌تأثیر بودند. ولی اثر سایر قارچ کش‌ها اختلاف معنی داری با شاهد نشان داده و همگی برای کنترل بیماری به طریقه ضدعفونی بذور قابل توصیه بودند. با این حال از لحاظ آماری مؤثرترین قارچ کش‌ها رورال تی اس و مانکوزب و کم اثرترین آن ها مانب و دیفنیکونازول ارزیابی شدند.
In order to evaluation of conventional fungicides effect on barley strip disease controlling, infected barley seeds of PropStar variety were collected from Achachy region barley fields located in Miyaneh, Iran and their infection percentage has been determined about 72% by culture plate test method. An experiment was conducted in greenhouse conditions for evaluation of 0.5, 1 and 2 % of Carboxin 75WP, Carboxin-tiram 75WP, Tilt 250EC, Carbendazim 60WP, Rovral-TS 52.5WP, Benomyl 50WP, Diniconazole 2WP, Difenoconazol 3DS, Maneb 80WP and Mancozeb 80WP on seed viability, as completely randomized design with 4 replications. The results revealed that all treatments didn’t have significant difference with control rather than Tilt and 2% of Carboxin-tiram. Another experiment was conducted as randomized complete block design with 3 replications in field condition. After seed treatments with recommended doses of above fungicides, 100 seeds was sown in a 10 m rows with 1 cm intervals in each plot. Plant infection percentages were calculated and analysis of variance and mean comporisons with Duncan’s multiple range test in 5% probability showed that Benomyl and Carbendazim had no effect on disease controlling. Also, other fungicides had significant difference with control and all of them can be recommended for field applications. However the most effective fungicides were Rovral-TS and Mancozeb and Maneb and Difeniconazole had the least effect on the disease, statistically.
