ویژگی¬های روان سنجی و ساختار عاملی مقیاس ناامیدی کودکان و نوجوانان

محورهای موضوعی : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی

وحید نجاتی ¹ , نسرین اسماعیلیان ² , امید امانی ³

1 - دپارتمان روان شناسی و توانبخشی شناختی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2 - دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
3 - دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1394/05/17 تاریخ پذیرش : 1394/05/17 تاریخ انتشار : 1394/01/01

کلید واژه: ساختار عاملی, کودکان, ناامیدی, ویژگی¬های روان سنجی,

چکیده مقاله :

ناامیدی، یا انتظارات منفی در مورد آینده، یک حالت هیجانی است که زیر مجموعه ی هیجان اصلی غم است، باعث افسردگی و درماندگی شده، انگیزه ی فرد را از بین می برد و او را از تلاش کردن باز می دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اعتبار و پایایی مقیاس ناامیدی کودکان و نوجوانان در جامعه ی ایرانی بود. بدین منظور، 244 نفر از دانش آموزان 8 تا 15 ساله ی شهر تهران با مقیاس ناامیدی کودکان و نوجوانان و مقیاس امید کودکان مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که مقیاس ناامیدی کودکان مقیاسی سه عاملی است. همبستگی منفی و معنادار بین عدم شناختن مسیر رسیدن به اهداف، عدم احساس عاملیت و نمره ی کل مقیاس ناامیدی کودکان و نوجوانان با مقیاس امید به دست آمد که نشان دهنده ی اعتبار واگرای مقیاس امید کودکان بود. نتایج، نشان دهنده ی ثبات درونی و پایایی مطلوب این مقیاس در دانش آموزان ایرانی بود. پژوهش های زیادی از نتایج پژوهش حاضر حمایت کرده و اعتبار و پایایی این پرسشنامه را تایید می کنند. در این پژوهش، شواهد امیدوارکننده ای در مورد ویژگی های روان سنجی مقیاس ناامیدی کودکان و نوجوانان در جامعه ایران بدست آمد.

چکیده انگلیسی:

Hopelessness, or negative expectations about the future is an emotional state, in which the subset of the main emotion is sadness. It causes depression and helplessness and kills one’s motivation. The purpose of this study was to evaluate the validity and reliability of the children and adolescents' hopelessness scale in Iran’s society. To this end, 244 students from 8 to 15 years of age in Tehran city were tested by children and adolescence’s hopelessness scale and children's hope scale. Exploratory factor analysis indicted that children’s hopelessness scale has a three factor scale. There was a negative correlation and significant difference between the lack of understanding the way to achieve the objectives, lack of feeling subjectivity, the total score of children and adolescence’s hopelessness scale with the received hope scale. This reflected the divergent validity of the children’s hope scale. Findings indicated internal consistency and eligible reliability of this scale in Iranian students. Many studies support the results of the current research and confirm the validity and reliability of the questionnaire. In this research, a promising evidence about the psychometric properties of children and adolescence’s hopelessness scale was received in Iranian society.