اثر بخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکارآمدی، استرس ادراک شده و جهت گیری به زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان

محورهای موضوعی :

هاله صناعی ¹ ()
سیدعلی محمد موسوی ² ()
علیرضا مرادی ³ ()
هادی پرهون ⁴ ()
سولماز صناعی ⁵ ()

تاریخ دریافت : 1396/03/19 تاریخ پذیرش : 1396/03/19 تاریخ انتشار : 1396/03/01

کلید واژه: ذهن آگاهی, استرس ادراک شده, سرطان پستان, جهت گیری به زندگی,

چکیده مقاله :

سرطان پستان یکی از شایع ترین انواع سرطان است و یک سوم کلیه سرطان ها را در زنان به خود اختصاص می دهد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش ذهن آگاهی بر خودکارآمدی، استرس ادراک شده و جهت گیری به زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان بود. برای این منظور، در قالب یک طرح شبه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس،40 بیمار مبتلا به سرطان پستان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. گروه آزمایش طی دو ماه تحت درمان قرار گرفت. گروه کنترل تحت هیچ درمانی قرار نگرفت. گروهها قبل و بعد از مداخله از نظر خودکارآمدی، استرس ادراک شده و جهت گیری به زندگی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معنی داری موجب افزایش جهت گیری مثبت به زندگی و کاهش استرس ادراک شده در گروه آزمایش در مرحله ی پس آزمون و پیگیری شد اما در میزان خودکارآمدی بیماران تفاوت معناداری مشاهده نشد. به نظر می رسد این درمان با مورد هدف قرار دادن سازوکارهای درگیر در استرس و جهت گیری به زندگی بیماران مبتلا به سرطان می تواند روش مناسبی برای تسریع روند درمان، سازگاری و جلوگیری از عود این بیماری باشد.

چکیده انگلیسی:

Breast cancer is one of the most common cancers and accounts for almost one third of all cancers in women. The aim of this study was to investigate the effectiveness of mindfulness method on self-efficacy, perceived stress and life orientation in women with breast cancer. To this end, 40 patients with breast cancer were selected in the form of a quasi-experimental design of pretest-posttest along with the control group, using convenience sampling and were randomly assigned to both groups of experiment and control. The experimental group underwent two months of treatment. The control group did not undergo any intervention. The groups were tested in terms of self-efficacy, perceived stress and life orientation both before and after the intervention. Covariance analysis results indicated that mindfulness-based stress reduction therapy has made a significant difference in increasing positive life orientation and decreasing perceived stress in the experimental group both in the post-test and follow up stage. But there was no significant difference in the self-efficacy rate in patients. It seems that this therapy can be an appropriate method in speeding up the healing process, compliance and prevention of recurrence of the disease by targeting the mechanisms involved in stress and life orientation in patients with cancer.