اثربخشی آموزش کنترل خشم در افزایش سازگاری اجتماعی و بهبود علایم مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
محورهای موضوعی : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینیرضا کاظمی 1 , توکل موسی زاده 2 , رامین فرد 3
1 - دپارتمان روان شناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل ایران
2 - دپارتمان روان شناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل ایران
3 - دپارتمان روان شناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل ایران
کلید واژه: کنترل خشم, سازگاری, اختلال استرس پس از سانحه (PTSD),
چکیده مقاله :
فشار آسیبزایی که موجب اختلال استرس پس از سانحه میشود، بسیار در هم شکننده است. چنین فشاری میتواند برخاسته از تجارب جنگ، شکنجه، بلایای طبیعی، حمله، تجاوز و سوانح جدی باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش کنترل خشم در افزایش سازگاری اجتماعی و بهبود علایم مبتلایان به PTSD بود. بدین منظور طی یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، 40 نفر از جانبازان مبتلا به اختلال PTSD شهر اردبیل، به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. آزمودنی ها در ابتدا و انتهای پژوهش از نظر علایم اختلال استرس پس از سانحه و میزان سازگاری مورد آزمون قرار گرفتند. آموزش کنترل خشم در مدت هفت جلسه ی 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش ارایه شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره ( مانوا) نشان داد که آموزش کنترل خشم، علاوه بر کاهش علایم PTSD در افزایش سازگاری اجتماعی و بهبود علایم افراد مبتلا به اختلال PTSD موثر بوده است. به نظر می رسد که توانایی در مدیریت خشم، در افزایش سازگاری و کاهش علایم پرخاشگری موثر است و این شیوه در مداخلات روان شناختی مبتلایان نتایج مفیدی ایجاد می نماید.
Pathological strain which causes post-traumatic stress disorder is much too fragile. This pressure can be derived from the experiences of war, torture, natural disasters, assault, rape and serious injuries. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of anger control training in increasing social adjustment and improvement of post-traumatic stress disorder (PTSD) symptoms. In an experimental study of the post-test and pre-test with the control group, 40 combat veterans with PTSD in Ardabil were selected from available samples, they were assigned to two groups of experiment and control, randomly. Subjects were tested in terms of post-traumatic stress disorder and adjustment rate, at the beginning and end of the study. The experimental group received anger control training in seven sessions with duration of 90 minutes. The control group did not undergo any intervention. (MANOVA) Multivariate variance analysis indicated that anger control training, in addition to reducing PTSD symptoms, was also effective in increasing social adjustment and improving symptoms of individuals with PTSD disorder. It seems that the inability to manage anger is effective in increasing adjustability and reducing symptoms of aggression. This method produces beneficial result in psychological interventions of sufferers