ارائه مدلی برای ارتقای کیفیت زندگی اعضای هیات علمی شاهد و ایثارگردانشگاه آزاد اسلامی
محورهای موضوعی : مدیریت نوآوری های آموزشیمریم رضایی 1 , کامران محمدخانی 2 , پریوش جعفری 3 , نادرقلی قورچیان 4
1 - دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشکده مدیریت و اقتصاد ،واحد علوم تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران
2 - دانشیار دانشکده مدیریت و اقتصاد واحد علوم تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران، مسئول مکاتبات
3 - دانشیار دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران، ایران
4 - استاد دانشکده مدیریت و اقتصاد واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران، ایران
کلید واژه: کیفیت زندگی, اعضای هیات علمی, ارتقاء, شاهد و ایثارگر,
چکیده مقاله :
چکیده بهرهمندی از نیروی انسانی کارآمد مستلزم آن است که کارکنان از لحاظ زندگی در وضعیت مطلوبی قرار داشته باشند. اساتید ایثارگر یکی از گروههای اجتماعی است که کیفیت زندگی آنان مدنظر سیاستگذاران سلامت بوده است. هدف کلی پژوهش حاضر، ارائه مدلی برای ارتقای کیفیت زندگی اعضای هیات علمی شاهد و ایثارگر دانشگاه آزاد اسلامی می باشد. روش پژوهش حاضر از نظر نحوه انجام، جزء پژوهشهای آمیخته محسوب میشود. همچنین، از نظر هدف کاربردی بوده است. جامعه آماری پژوهش، اعضای هیات علمی ایثارگر دانشگاه آزاد اسلامی که از بین آن ها 276 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شده است .داده های کیفی با کمک مصاحبه ساختارمند و داده های کمّی با استفاده از پرسشنامه به دست آمده است. و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندار و محقق ساخته استفاده شده است.. در بخش کمی، پس از گردآوری داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار و ...) و آمار استنباطی(t تک نمونه ای، کای اسکوئر، رگرسیون چند متغیره، همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر) از طریق نرم افزار Spss و Amos تجزیه و تحلیل شده است. بر اساس نتابج تحقیق، همبستگی های مثبت و معناداری بین متغیرهای وجود دارد. بالاترین همبستگی بین دو متغیر "کیفیت زندگی" و "عوامل سازمانی-شغلی" با مقدار 585/0 و کمترین همبستگی بین دو متغیر "عوامل فردی" و "کیفیت زندگی " با مقدار 103/0 میباشد. بر اساس ضریب تبیین شده رگرسیونی، تقریباً 6/45 درصد واریانس متغیر کیفیت زندگی، فقط از طریق سه متغیر عوامل اجتماعی، سازمانی و فردی تبیین میشود. ضریب تحلیل مسیر برای تأثیر عوامل فردی بر کیفیت زندگی 361/0، عوامل شغلی- سازمانی 614/0 و عوامل اجتماعی 516/0 میباشد. متغیر عوامل فردی علاوه بر اثر مستقیم، به صورت غیرمستقیم با ضریب (324/0β=) با واسطه متغیر عوامل اجتماعی و با ضریب (416/0β=) با واسطه متغیر عوامل شغلی- سازمانی بر کیفیت زندگی تأثیر افزاینده دارد.
Benefiting from efficient manpower requires that employees enjoy good quality of life. War Veteran and Martyr Family Members who serve as Faculty Members at Islamic Azad University constitute a social group whose life quality has always busied the minds of the policy-makers. The purpose for carrying out the present research was designing a model for promotion of the life quality among the mentioned group. This research employs a mixed method in reaching its objectives. The objectives are termed as applied. Statistical society of the research entails the war veteran and martyr family members who have the position of faculty member at Islamic Azad out of which 276 people have been chosen as the sample size. Data were also collected using standard and researcher-made questionnaires. Cronbach's alpha calculation method was used to determine the reliability. The research data collected in the qualitative section were analyzed using MaxQuid software. software. The research results proved that there are positive and significant correlations between research variables. The highest correlation between the two variables "quality of life" and "organizational-occupational factors" with a value of 0.585 and the lowest correlation between the two variables "individual factors" and "quality of life" with a value of 0.103 were observed. Based on the explained regression coefficient, approximately 45.6% of the variance of quality of life variable is explained only through three variables namely social, organizational and individual factors. Path Analysis Coefficient for the effect of individual factors on quality of life as 0.361, job-organizational factors as 0.614 and social factors as 0.516 were obtained. In addition to the direct effect, the variable of individual factors has an effect on quality of life indirectly with a coefficient (β = 0.324) mediated by the variable of social factors and with a coefficient (β = 0.416) mediated by the variable of occupational-organizational
_||_