واکاوی عوامل کلیدی موثر بر افزایش طلاق بین زوجین ساکن در شهر آباده
محورهای موضوعی : در این فصلنامه موضوعات جامعه شناختی در اولویت چاپ هستند و موضوعات نزدیک به جامعه شناسی در اولویتهای بعد قرار می گیرند
Marzieh Heydari
1
(islamic azad university)
مریم همتی
2
(کارشناسی ارشد، گروه علوم تربیتی، واحد آباده، دانشگاه آزاد اسلامی، آباده، ایران)
کلید واژه: افزایش طلاق, زوجین, شهر آباده, رویکرد آمیخته.,
چکیده مقاله :
این پژوهش به هدف"واکاوی عوامل کلیدی مؤثر برافزایش طلاق بین زوجین ساکن شهر آباده" انجام‌شده است. شرکت‌کنندگان شامل مدیران و روان شناسان فعال مراکز مشاوره (59 نفر) و زوجین در شرف طلاق (با محدودیت سنی 20 تا 60 سال به تعداد60 نفر) در مجموع 119نفر در شهر آباده بودند. روش نمونه‌گیری غیرتصادفی از نوع در دسترس انتخاب شد. روش تحقیق شیوه آمیخته کیفی (رویکرد فراترکیب) و کمی (شیوه توصیفی همبستگی) بود. روایی از نوع محتوایی در هر دو شیوه کیفی-کمی، به‌صورت قابل قبولی مورد تائید قرار گرفت و پایایی در رویکرد فراترکیب بر مبنای شاخص‌های لينكلن و گوبا (1985) و در بخش کمی با استفاده از ضرایب آلفای کرونباخ تائید شدند. جهت تحلیل یافته‌های این مطالعه در بخش کیفی از اسنادکاوی و در بخش کمی نیز از آمار توصیفی و آمار استنباطی با نرم‌افزار Smart PLS استفاده شد. نتایج در نهایت نشان داد، عوامل شخصیتی- خانوادگی، عوامل محیطی، عوامل فرهنگی- اجتماعی، عوامل جسمی- روانشناختی و عوامل مالی- اقتصادی، بر افزایش طلاق تأثیر معنادار دارد. به نظر می‌رسد داشتن یک شخصیت فردی قوی، همراهی خانواده ها، تقویت درآمد اقتصادی، بهبود شرایط جسمی و روانی زوجین و حضور در محیط‌های آرام و شاد در کنار توجه ویژه زوجین و خانواده‌های آن‌ها به مقوله‌های فرهنگی قبل از شکل‌گیری ازدواج از مواردی است که می‌تواند تا حدود زیادی از بروز طلاق و پیامدهای منفی حاصل از آن جلوگیری نماید.
this research was conducted with the aim of "examining the key factors affecting the increase of divorce between living couples". The participants have two groups of men and women, including managers and active psychologists of counseling centers (59 people) and the second group also includes people or couples about to divorce (with an age limit of 20 to 60 years, 60 people in total). 119 people were in Abadeh city. the non-random sampling method of the available type was chosen. The research method used was a mixed method of qualitative (meta-composite approach) and quantitative (descriptive method of causal correlation; the face validity of the content type in both qualitative-quantitative methods was confirmed acceptably, and the reliability in the metacomposite approach was based on Lincoln and Goba (1985) indices and in the preliminary study of the quantitative part, using Cronbach's alpha coefficients. were confirmed.The results finally showed that personal-family factors, environmental factors, cultural-social factors, physical-psychological factors and financial-economic factors had a significant effect on the increase of divorce. for this reason it seems that having a strong individual personality, family companionship, strengthening income Economically, improving the physical and mental conditions of couples and being in peaceful and happy environments, along with the special attention of couples and their families to cultural categories before the formation of marriage, is one of the things that can largely prevent the occurrence of divorce and negative consequences. prevent
اسکندری نژاد، خدیجه و فتحی آشتیانی، علی. (1400). بررسی عوامل موثر بر طلاق در دهه اخیر (مرور سیستماتیک). مطالعات اسلامی زنان و خانواده. 8 (14)، 53-86.
ایمانزاده، وحیده، محب، نعیمه، عبدی، رضا و هنرمند عظیمی، مرتضی. (1400). شناسایی عوامل مؤثر بر طلاق و ارائۀ مدلی برای پیش‌بینی طلاق با استفاده از الگوریتم درخت تصمیم. فصلنامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختی. 12 (2)، 247-263.
دلدار، فائزه و فلاحی، محمدعلی. (1395). بررسی عوامل موثر بر طلاق در استانهای ایران با تاکید بر عوامل اقتصادی. فرهنگی - تربیتی زنان و خانواده، 10، 135-154.
رمضانی فر و قدیمی، بهرام. (1400). تحلیل عوامل مؤثر بر طلاق عاطفی در زنان متأهل شهرستان تنکابن. زن در توسعه و سیاست. 19 (2)، 167-191.
زارعان، منصوره. (1396). فراتحلیل عوامل مؤثر بر طلاق (مروری بر مطالعات ثبت شده در دهه اخیر). پژوهش هاي مشاوره. 16 (61). 146-134.
عبدی، احمد و ساداتیان، محمدعلی. (1398). شناسایی عوامل مؤثر بر طلاق و ارائه مدلی برای پیش‌بینی طلاق با استفاده از تحلیل شبکه عصبی. پژوهش های جامعه شناسی معاصر، 8 (9)، 74-61.
عنایت، حلیمه، نجفی اصل، عبداله و صادق، زارع. (1392). بررسی عوامل موثر بر طلاق زود هنگام در بین جوانان شهری شهر بوشهر (مقایسه دو گروه افراد طلاق گرفته و متاهل طلاق نگرفته). پژوهش های جامعه شناسی معاصر، سال دوم (3)، 1-35.
کیهان نیا. احمد. (1398). زن امروز-مرد ديروز، تحليلي بر اختلافات زناشويي. چاپ هشتم. تهران. چاپ هشتم. انتشارات قومس.
ملک محمودی الیگودرزی، احسان. (1399). قوانين و مقررات مربوط به ازدواج و طلاق. تهران.چاپ هشتم. نشر حسین فهمیده.
میری، سمیه. مقصودی، پسیده و نیازی، محسن. (1401). عوامل مؤثر بر طلاق در جامعه ایرانی؛ الگویابی با استفاده از روش دیمتل. فرهنگی تربیتی زنان و خانواده ، سال چهارم (14)، 197-175.
نیازی، محسن، افرا، هادی. (1399). فراتحلیل مطالعات انجام شده پیرامون عوامل موثر بر طلاق عاطفی در جامعه‌ی ایران. 6 (2). (پياپي 12) . 143-111.
Brown S. L. (2014). Union Transitions among Cohabitors: The Significance of Relationship Assessments and Expectations. Journal of Marriage and the Family,62(3).833 –846.
Dündar, Ö. The Role of Gender In The Effect Of Employment On Divorce: Dynamic Panel Data Analysis.
Finkenaur, C., & Hazam, H. (2010). Disclosure and Secrecy in marriage: Do both contribute to marital satisfaction? Journal of Social and Personal Relationships,17(2), 23-38.
Hair Jr, J. F., Hult, G. T. M., Ringle, C., & Sarstedt, M. (2016). A primer on partial least squares structural equation modeling (PLS-SEM): Sage publications.
Lincoln, Y. S. (2002). Emerging criteria for quality in qualitative and interpretive research. The qualitative inquiry reader, 327-345.
Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry (vol. 75). In: Sage Thousand Oaks, CA.
Mohlatlole, N. E., Sithole, S., & Shirindi, M. L. J. S. W. (2018). Factors contributing to divorce among young couples in Lebowakgomo. 54(2), 256-274.
Tobin, R.M., Graziano, W.G., Vanman, E.J., & Tassinary, L.G. (2019). Personality, emotional experience, and efforts to control emotions. Journal of Personality and Social Psychology, 79, 656-669.
