دیالکتیک امر سیاسی و زیبایی‌شناسی: تاملات نظری ژاک رانسیر در باب زیبایی‌شناسی و نسبت آن با سیاست

محورهای موضوعی : اندیشه سیاسی

معصومه محمدیاری ¹ (دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
محمد توحیدفام ² (دانشیار و عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)

تاریخ دریافت : 1395/04/01 تاریخ پذیرش : 1395/06/20 تاریخ انتشار : 1395/08/01

کلید واژه: پلیس, سیاست, زیبایی‌شناسی, برابری, توزیع امر محسوس,

چکیده مقاله :

رانسیر با تاکید بر این جمله که در کُنه سیاست‌ورزی زیبایی‌شناسی است به بررسی وجوه زیبایی‌شناسانه سیاست و وجوه سیاسی زیبایی‌شناسی در جایی می‌پردازد که عملی آن مقولات مربوط به امر محسوس را اصلاح کرده و یا تغییر و دگرگونی در آن بوجود آورده باشد. این طرح با پیش‌فرض گرفتن برابری در اندیشه و دستگاه فکری او به بازاندیشی نسبت میان سیاست و زیبایی‌شناسی می‌پردازد. از نظر رانسیر هر دوی این حوزه‌ها از راه‌های موازی، به موضوعات واحدی می‌پردازند. این دو ساحت که هر یک به شیوه خود توزیع مجدد امر محسوس را موجب می‌شوند، با ایجاد اشکال مختلف ابداع و نوآوری، گفتار و بیان را از تقلیل به نقش‌های در نظر گرفته شده رها می‌سازند. در جایی که این دو حوزه در یک درهم‌بودگی و همبستگی با برچیده شدن منطق توزیع امرمحسوس و بازتوزیع آن، مرزهای تجربه‌گری را می‌گشایند؛ آن هم با پیش‌فرض گرفتن برابری که امر سیاسی را در راستای رهایی محقق می‌سازد.

چکیده انگلیسی:

By saying that ‘in essence, politics is aesthetics’, Rancière seeks the aesthetical aspects of politics and the political aspects of aesthetics at the point in which an action amends or changes the sensible categories. By postulating the concept of ‘equality’ in his thought, Rancière re-examines the relation between politics and aesthetics. ‘Both of these subjects’ he maintains ‘are dealing with the same issues through parallel ways’. Both of them, re-distribute the sensible by their own idiosyncratic ways and by creating different forms of innovations, they emancipate the dialogue and speech from its pre-defined roles. There is an integration and sameness of these two and by eliminating the distributive logic of the sensible and re-distributing it, they open up the boarders of experience. That is done only by postulating equality that brings out the emancipation for the political. That is done only by postulating equality that brings out the emancipation of the political.

منابع و مأخذ:

منابع فارسی

- رانسیر، ژاک الف (1388)، رژیم­های هنری و کاستی­های مفهوم مدرنیته، ترجمه بابک سلیمی­زاده، هنر و معماری: زیباشناخت، شماره 21.

- رانسیر، ژاک ب (1388)، «سیاست ادبیات»، ترجمه امیر احمدی آریان، هنر و معماری: زیباشناخت، شماره 21.

- رانسیر، ژاک (1390)، «تماشاگر رهایی یافته»، ترجمه بابک سلیمی­زاده، در: http://www.mindmotor.biz/mind/?p=2330

- رانسیر، ژاک الف (1392)، پارادوکس های هنر سیاسی، ترجمه اشکان صالحی، تهران: بن گاه.

- رانسیر، ژاک ب (1392)، ده تز در باب سیاست با دو پیوست، ترجمه امید مهرگان، تهران: رخداد نو.

- رانسیر، ژاک الف (1393)، استتیک و ناخرسندی هایش، ترجمه فرهاد اکبرزاده، تهران: انتشارات امید صبا.

- رانسیر، ژاک ب (1393)، توزیع امر محسوس: سیاست و استتیک و رژیم های هنری و کاستی های انگاره مدرنیته، ترجمه اشکان صالحی، تهران: بن گاه.

- رانسیر، ژاک پ (1393)، سیاست ورزی زیبایی‌شناسی، ترجمه فتاح محمدی، تهران: هزاره ی سوم.

- رانسیر، ژاک ت (1393)، ناخودآگاه زیباشناختی، ترجمه فرهاد اکبرزاده، تهران: چشمه.

- رانسیر، ژاک الف (1394)، آینده تصویر، ترجمه فرهاد اکبرزاده، تهران: امید صبا.

- رانسیر، ژاک ب (1394)، عدم­توافق، ترجمه رضا اسکندری، تهران: گهرشید.

 

English Source

- Davis, Oliver (2010), Jacques Ranciere, Cambridge: Polity.

- Folkmann, Mads Nygaard (2013), The Aesthetics of Imagination in Design, Massachusetts: MIT Press.

- May, Todd (2008), The Political Thought of Jacques Rancière; Creating Equality, Edinburgh: Edinburgh University Press Ltd.