تاثیر بازیگران منطقه ای بر تیرگی روابط جمهوری اسلامی ایران و مصر
محورهای موضوعی : روابط بین‌الملل
1 - دانشگاه ازاد واحد همدان
کلید واژه: سیاست خارجی, اعراب, اسرائیل, اتحادیه عرب, شورای همکاری خلیج فارس.,
چکیده مقاله :
هر چند برقراری روابط سیاسی بین دو کشور ایران و مصر، در راستای سیاست همگرایی اسلامی و منطقه ای جمهوری اسلامی ایران قرار دارد و مصر نیز به عنوان کشوری اسلامی و منطقه ای، بی شک از اولویت های سیاست خارجی ایران مبتنی بر قانون اساسی و سیاست های کلی نظام است؛ اما وجود بازیگرانی در سطوح مختلف، مانع مهمی در عادی شدن مناسبات فی مابین شده است.از تیرگی روابط دو کشور مهم و تاثیرگذار منطقه خاورمیانه و جهان اسلام ، نزدیک به چهار دهه می گذرد و علیرغم وجود تمایلات مقطعی برای کاهش تنش ها و برقراری روابط؛ تاکنون نتیجه ملموسی به دست نیامده است. یکی از عوامل تیرگی رابطه میان دو کشور، وجود بازیگران منطقه ای است که تمایلی به از سرگیری رابطه میان ایندو ندارند.از اینرو، مقاله پیش رو در صدد پاسخگویی به این پرسش است که در سطح منطقه ای چه عواملی بر تیرگی رابطه دو کشور ایران و مصر(1400-1357) موثر بوده اند. فرضیه پژوهش هم براین اصل استوار است که نفوذ معنوی و ترس از افزایش قدرت منطقه ای و بین المللی جمهوری اسلامی ایران توسط بازیگران منطقه ای همچون عربستان، ترکیه، امارات، رژیم صهونیستی، اتحادیه عرب و شورای همکاری خلیج فارس مولفه تاثیر گذار بر تیرگی روابط ایران و مصر در فاصله سالهای( 1400-1357) می باشد. چارچوب نظری.مقاله پیش رو، بر اساس نظریه سازه انگاری است .
هر چند برقراری روابط سیاسی بین دو کشور ایران و مصر، در راستای سیاست همگرایی اسلامی و منطقه ای جمهوری اسلامی ایران قرار دارد و مصر نیز به عنوان کشوری اسلامی و منطقه ای، بی شک از اولویت های سیاست خارجی ایران مبتنی بر قانون اساسی و سیاست های کلی نظام است؛ اما وجود بازیگرانی در سطوح مختلف، مانع مهمی در عادی شدن مناسبات فی مابین شده است.از تیرگی روابط دو کشور مهم و تاثیرگذار منطقه خاورمیانه و جهان اسلام ، نزدیک به چهار دهه می گذرد و علیرغم وجود تمایلات مقطعی برای کاهش تنش ها و برقراری روابط؛ تاکنون نتیجه ملموسی به دست نیامده است. یکی از عوامل تیرگی رابطه میان دو کشور، وجود بازیگران منطقه ای است که تمایلی به از سرگیری رابطه میان ایندو ندارند.از اینرو، مقاله پیش رو در صدد پاسخگویی به این پرسش است که در سطح منطقه ای چه عواملی بر تیرگی رابطه دو کشور ایران و مصر(1400-1357) موثر بوده اند. فرضیه پژوهش هم براین اصل استوار است که نفوذ معنوی و ترس از افزایش قدرت منطقه ای و بین المللی جمهوری اسلامی ایران توسط بازیگران منطقه ای همچون عربستان، ترکیه، امارات، رژیم صهونیستی، اتحادیه عرب و شورای همکاری خلیج فارس مولفه تاثیر گذار بر تیرگی روابط ایران و مصر در فاصله سالهای( 1400-1357) می باشد. چارچوب نظری.مقاله پیش رو، بر اساس نظریه سازه انگاری است .
