حل و فصل منازعات سیاسی در جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر تشکلها و جناحهای سیاسی
محورهای موضوعی : مسائل ایران
رووف رجایی
1
(دانشجوی دکتری علوم سیاسی گرایش مسائل ایران دانشگاه تهران)
محمدجعفر جوادی ارجمند
2
(دانشیار علوم سیاسی(مسائل ایران) دانشگاه تهران -ایران)
کلید واژه: احزاب, منازعات سیاسی, تشکلها, جناحها, حل وفصل,
چکیده مقاله :
حل و فصل منازعات ، از زمینه های مطالعاتی مهم در طیف وسیعی از پژوهشگران سیاسی را میباشد. در ایران نیزسالهای اخیر پژوهشهای خوبی آغاز شده است ولی مطالعات صورت گرفته در حوزه داخلی از حد کلیات و یا اقتباس مفهوم سازی و مدلهای قدیمی فراتر نرفته است پژوهش حاضر با مراجعه به اسناد، کتب، مقالات و پایان نامه ها و با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی به بحث پیرامون نقش احزاب و تشکلهای سیاسی در حل و فصل منازعات پرداخته است و نتایج پژوهش حاکی از آن بود که احزاب و تشکلهای سیاسی با بالابردن افزایش مهارت های تحلیل افراد به وسیله نقش آموزشی خود، همچنین نظارت و نفوذ در ارگان های قدرت، پیوند و تجمیع منافع، فرآیند تصمیم سازی و تصمیم گیری در رده های مختلف حکومت را تسهیل می بخشند. همچنین با پیوند زدن و تنظیم خواسته های افراد حاضر در قدرت و سپس هماهنگ کردن تقاضاهای پراکنده آنها نهایتا اعمال نظر و صدور حکم قطعی توسط حکومت را تسریع کرده و افکار عمومی جامعه را نیز برای پذیرش این حکم آماده می سازند. بدین ترتیب، مدل پژوهش حاضر مرکب از مدلهای سازشی، قانونی و مساعی جمیله و با مد نظر قراردادن وظایف احزاب و تشکل های سیاسی، همچون شکل دادن به افکارعمومی، معرفی نامزدها، سازماندهی انتخاب شونده و مدیریت منازعات با استفاده از مولفه های اعتمادسازی، سهیم شدن در قدرت و مشارکت مردم به حل و فصل منازعات با رویکردهای قانونی، فرهنگی و تحکیم مردم سالاری می پردازند.
In recent decades, disputes resolution have gained one of the important fields of study among a wide range of researchers and political activities. In Iran, also, considerable studies and researches have been recently commenced. However, the conducted studies have not gone beyond old models or adaptation and conceptualization within the national filed. Therefore, referring to the available thesis, books and articles in this filed and using the descriptive- analytic method, the present survey has discussed the role of political parties in disputes resolution. This way, the results indicate that by increasing the analysis skills of individuals through their own training role, as well as monitoring and piercing into power institutions, the political parties facilitate benefits bounding, and decision – making in various government orders. Furthermore, by bounding the requirements of individuals present in power institutions and then coordinating their disperse demands, they facilitate the issuing of a deterministic sentence by government while preparing the
_||_
