رخداد شکستگی کندیل استخوان بازو در سگ؛ گزارش موردی، پیچیدگی‌های درمانی
محورهای موضوعی : علوم بالینی دامپزشکی
ابوالفضل برزگر بفروئی
1
,
موسی جاودانی
2
1 - دانشکده دامپزشکی/ دانشگاه شهرکرد
2 - دانشکده دامپزشکی/ دانشگاه شهرکرد
کلید واژه: جراحی, شکستگی, کندیل استخوان بازو, تثبیت شکستگی, آرترودز,
چکیده مقاله :
چکیدهتوصیف بیمار: یک قلاده سگ نر بالغ نژاد اسکای تریر با تاریخچه آسیب به آرنج اندام حرکتی قدامی به بخش جراحی و تصویربرداری درمانگاه دانشکده‌ی دامپزشکی دانشگاه شهرکرد ارجاع داده شد. علائم بالینی بیمار شامل لنگش شدید اندام حرکتی درگیر، تورم و درد حین ملامسه و ایجاد صدای ترق ترق در ناحیه آرنج بود. یافته‌های بالینی: در ارزیابی رادیولوژی ناحیه درگیر شکستگی کندیل استخوان بازو و جابه‌جایی در مفصل آرنج مشخص شد.روش درمان و نتایج حاصله: درمان نهایی مداخله جراحی، جهت تثبیت داخلی قطعات شکستگی با استفاده از روش تثبیت با استفاده از پیچ در عرض کندیل استخوان بازو و سپس از استفاده از پیچ و پلاک، انتخاب شد.کاربرد بالینی: شکستگی‌های کندیل استخوان بازو در سگ از موارد شایع شکستگی است؛ زیرا وجود منفذ فوق قرقره‌ای در استخوان بازو، سگ را مستعد چنین شکستگی‌هایی می‌کند. این نوع شکستگی را می‌توان به شکستگی‌های بین کندیلی، کندیل جانبی و کندیل میانی تقسیم‌بندی کرد. شکستگی‌های کندیل استخوان بازو ممکن در هر نژادی از سگ دیده شود که غالباً نژاد اسپانیل به علت مستعد بوده به جوش خوردن ناقص کندیل استخوان بازو بیشتر تحت تأثیر این شکستگی قرار می‌گیرد. این شکستگی‌ها بیشتر به دنبال ترومای شدید از جمله تصادف با وسایل نقلیه موتوری ایجاد می‌شوند. سگ‌هایی که به تازگی مبتلا به شکستگی کندیل استخوان بازو شده‌اند، علائمی همچون عدم وزن‌گذاری بر اندام حرکتی قدامی درگیر و لنگش را نشان می‌دهند. نقطه قابل اتکا در تشخیص این گونه شکستگی‌ها، مطالعات رادیوگرافی است. جهت تثبیت قطعه شکسته شده می‌توان از تکنیک ثبیت با پیچ در عرض کندیل استخوان بازو به همراه سیم کریشنر استفاده کرد. در شکستگی‌های بین کندیلی نیز می‌توان از روش تثبیت دوطرفه با استفاده از 2 پلاک اقدام به ثبیت قطعات شکسته شده نمود.
AbstractCase Description- An adult male dog (skye terrier breed)affiliated with the trauma history in thoracic limb elbow was referred to the Department of Veterinary Surgery and Radiology of Shahrekord University. Clinical sings included severe lameness of the involved limb, swelling and pain in the palpation and the creation of a crack in the elbow area. Clinical Findings- In the evaluation of the region's Radiology section, the fracture of the humeral condyle and displacement of the elbow joints was determined.Treatment and Outcome- The final treatment for surgical intervention was chosen to establish the internal fixation of fracture parts by using the transcondylar lag screw method and then using the screw and plates.Clinical Relevance- The humeral condylar fractures in the dog is the common fracture cases because the existence supracondylar foramen in the humerus bone, renders the dog prone to such fractures. Humeral condylar fractures can be divided into lateral condylar, medial condylar and intercondylar fractures. Humeral condylar fractures may be seen in any breed of dog although spaniels are commonly affected due to their predisposition to incomplete ossification of the humeral condyle (IOHC). Dogs with a recent humeral condylar fracture present with non-weightbearing thoracic limb lameness. The diagnosis is readily made from orthogonal radiographs. To fixation the fracture parts, using the transcondylar lag screw method whit a Kirschner wire (K-wire). In the intercondylar fractures, using two plates (using a bilateral approach) is attempted to fix the fractured parts.
_||_
