تحلیل پی‌آمدهای چندفرهنگ‌گرایی در ایران بر مدار آرای منتقدان
محورهای موضوعی : مطالعات میان فرهنگی
علی تدین راد
1
,
سارا نجف پور
2
,
سیدمحسن آل سیدغفور
3
1 - استادیار علوم سیاسی دانشگاه شهید چمران اهواز
2 - استادیار علوم سیاسی دانشگاه شهید چمران اهواز
3 - استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
در شرایطی که تنوع فرهنگی و قومی در درون سازواره فراگیر میهن و هویت ملی امری واقعی و انکارناشدنی است، چند فرهنگ گرایان برآنند که بر مدار آراء و انگاره‌های آنان و با به رسمیت شناختن تفاوت‌ها و الزامات آن در سیاست‌گذاری‌ها می‌توان به سازگاری و تقویت هویت و همبستگی ملی رسید. منتقدان در مقابل، مبانی این آراء را به چالش می‌کشند و برخی نیز بر ضرورت نگاه بومیِ مبتنی بر فرهنگ‌ها و بسترهای محلی تأکید می‌نمایند. با نظر به این نقدها و در شرایطی که ایران دارای تنوع قومی و فرهنگی زیادی است، کاربست سیاست‌های چندفرهنگ گرایانه نیازمند توجه بیشتر است. بر این اساس، مسئله اصلی پژوهش حاضر بررسی و تحلیل آثار چندفرهنگ‌گرایی در ایران و سوال اصلی این است که چندفرهنگ‌گرایی چه اثری بر رویکردهای مختلف گروه‌های اقلیت دارد؟ هدف رسیدن به فهمی بهتر از پی‌آمدهای سیاست‌ها و رویکردهای چندفرهنگ‌گرایانه است و این فهم به سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی مناسب‌تر در این حوزه کمک خواهد کرد. برای بررسی موضوع، از روش کمّیِ پیمایش و ابزار پرسشنامه در شهر اهواز استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد رویکرد چندفرهنگ گرایانه به تقویت هویّت ملی و همبستگی اجتماعی نمی‌انجامد، اما درعین‌حال حس مسئولیت‌پذیری اعضای گروه‌های مختلف نسبت به مسئولیت‌های شهروندی ملی را کاهش نمی‌دهد و با نظر به این که به تقویت گرایش اعضای گروه‌های اقلیت به فرهنگ خودی نیز منجر نمی‌شود، می‌توان گفت این سیاست‌ها تا حد زیادی مطابق نقدهای نظری ارائه‌شده، در عمل در ایران نامطلوب یا دست‌کم بی‌اثر هستند و کاربست این رویکرد باید مورد بازاندیشی و بررسی بیشتر قرار گیرد
In the conditions where cultural and ethnic diversity in countries is undeniable, multiculturalists believe that, based on their opinions, and by recognizing the differences and requirements in policy-making, compatibility and strengthening of national solidarity can be achieved. Critics, on the other hand, challenge the foundations of these opinions, and some emphasize the necessity of a native perspective. Considering these criticisms and in the conditions where Iran has a lot of ethnic and cultural diversity, the application of multicultural policies needs more attention. Based on this, our main problem is to investigate and analyze the effects of multiculturalism in Iran. The main question is "What effect does multiculturalism have on the different approaches of minority groups?" To investigate the issue, quantitative survey method and questionnaire tool were used in Ahvaz city. The findings of the research show that the multicultural approach does not lead to the strengthening of national identity and social solidarity, but at the same time, it does not reduce the sense of responsibility of the members of different groups towards the responsibilities of national citizenship. Considering that it does not lead to the strengthening of the members of the minority groups towards their own culture, it can be said that these policies are undesirable or at least ineffective in practice in Iran, and the application of this approach should be reconsidered and further investigated.
