قومیت و دیپلماسی؛ لزوم تداوم و گسترش جایگاه اقوام در دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در عصر جهانی شدن
محورهای موضوعی : مطالعات میان فرهنگیاعظم ملایی 1 , رضا شفیعی اردستانی 2
1 - استادیار روابط بین‌الملل، پژوهشگاه شاخص‌پژوه اصفهان
2 - کارشناس ارشد علوم سیاسی/ دانشگاه مفید قم
کلید واژه: جهانی شدن, دیپلماسی, اقوام, ایران و خاورمیانه, ,
چکیده مقاله :
تغییرات حاصل در محتوای روابط بین‌الملل و تحولات منطقه‌ای، ناشی از جهانی شدن، سبب‌ساز اهمیت یافتن اقوام و اقلیت‌های قومی-مذهبی در مناسبات امروزی جهان سیاست شده است. به‌ویژه در منطقه خاورمیانه تحولات و تنش‌های منطقه‌ای حاصل از تنوع اقوام و مذاهب و درگیری آنها با یکدیگر، افزون بر ریشه‌های تاریخی، به سبب تأثیرات جهانی شدن رو به افزایش است، چراکه آگاهی از خود و توانایی برای ایجاد هویت بر اساس آن افزایش یافته است. آنچه در این میان اهمیت دارد دو مطلب است: نخست درک حقیقت مسائل امنیتی خاورمیانه تحت تأثیر مشکلات و تنوع اقوام و دیگری لزوم نگرشی جدید به محتوا و ابزار در فرآیندهای دیپلماتیک. مقاله حاضر با استناد به دیدگاه‌های مکتب سازه‌انگاری که معتقد است آنچه اشخاص می‌خواهند وابسته به این است که با که تعامل دارند و تا چه حد به گروه آنان وابستگی دارد، استفاده از اقلیت‌های قومی و مذهبی در دستگاه دیپلماسی کشور را راهکاری مفید برای حل مسائل و مشکلات منطقه‌ای ایران می‌داند. بدین صورت که استفاده از ابزارهای قومیتی و مذهبی ضمن ایجاد باوری سازنده در یک فرآیند دیپلماتیک که منجر به یک سیاست خارجی و دیپلماسی پویا می‌گردد؛ باعث ایجاد و توسعه همبستگی ملی و کمک به فراید دولت ملت‌سازی می‌شود. آنچه متناسب وضعیت ملی ایران است و هیچ‌گونه تضادی با هویت اصیل ایرانی- اسلامی نیز ندارد.
Changing in international relations content، new perspectives and availability of information technologydue to globalization is reason of the importance of ethnicity and religious-ethnic minorities during this time especially in politics. Under the influence of changing in the approaches and factors in international relations، diplomacy is also not far from these developments and changing. The important things about this matter are two issues; first،perception of the security issues in the Middle East that is under the influence of ethnic diversity and second، the need for a new approach to content and tools in the diplomatic process. For these two issues، choosing a diplomatic approach by ethnic and cultural homogeneity is required، the thing that constructivism school has especial ability to analyze and explain. Because according to this theory what people want is “who has relation whit them and how much is rate of affiliation and similarities identity whit them and their ethnic”. So choosing a person with the same ethnic and religious identities in today's Middle East for an efficient diplomacy is necessary and effective. This manner helps some country like Iran who has Strong historical identity، in foreign affair and national solidarity. In brief، taking into account today's realities of globalization ،ethnic and cultural identity and internal conditions، choosing new approach for greater participation of ethnic groups in foreign policy and diplomacy seems to be necessary and useful.
آزاد ارمکی، تقی (1386). فرهنگ، هویت ایرانی و جهانی شدن، تهران: تمدن اسلامی.
آشوری، داریوش (1354). فرهنگ سیاسی، تهران: مروارید.
ابراهیمی، ن. (1392). نوسلفی‌گری و جهانی شدن در خاورمیانه، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
احمدی، حمید (1376). «قوم وقومیت‌گرایی در ایران، افسانه یا واقعیت»، اطلاعات سیاسی اقتصادی، 65: 115-116.
احمدی، حمید (1382). «هویت ایرانی: بنیادها، چالش‌ها و ریشه‌ها»، نامه پژوهش فرهنگی، 6 (7): 5-52.
امیرکافی، مهدی و ابراهیم حاجیانی (1392). «نسبت هویت ملی و قومی در جامعه چند قومی ایران»، راهبرد، 66 (22): 137.
امین، س. (1382). سرمایه داری در عصر جهانی شدن، ترجمه زرافشان، تهران: نشر آگه.
بارنت، م. و ش. بنتهامی، (1383). سیاست و هویت در خاورمیانه، ترجمه م. بحرانی، تهران: مطالعات راهبردی.
برانکاتی، د. (1381). آیا فدرالیسم به ایجاد ثبات در عراق می‌انجامد؟، ترجمه ا. موحدیان، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
بوزان، باری و ا. ویور (1388). مناطق و قدرت‌ها، ساختار امنیت بین‌الملل، ترجمه ر. قهرمان‌پور، تهران: مطالعات استراتژیک.
جعفری، ا. (1389). «جهانی شدن و وستفالی زدایی از متغیرهای دولت»، علوم سیاسی دانشگاه آزاد کرج، 13: 83-114.
جمالی‌نژاد، مهدی (1392). دیپلماسی شهری. اصفهان: آرما.
چگنی، غلامعلی (1388). «آثار تمر، محمد: تحرکات قومی کردها و امنیت ملی ترکیه»، فصلنامه بین‌المللی روابط خارجی، سال1، شماره2.
حق‌پناه، جعفر (1390). «هویت، قومیت و سیاست خارجی در خاورمیانه». فصلنامه سیاست، دوره 41، شماره 1، بهار.
حکیمیان، ح. و ز. مشاور (1383). دولت و جهانی شدن، ترجمه ع. حاتمی‌زاده، تهران: نشر کویر.
رفیعی فنود، محمدحسین (1381). آن سوی جهانی سازی، تهران: صمدیه.
سلیمی، ح. (1392). نظریه‌های گوناگون درباره جهانی شدن، تهران: سمت.
شعبانی، ا. (1390). ضرورت استفاده از دیپلمات‌های کرد در خاورمیانه، مصاحبه ص. شفیعی مقدم، هفته نامه سوران، شماره 33.
شولت، ج. (1383). جهانی شدن سیاست: روابط بین‌الملل در عصر نوین، ترجمه ا. راه چمنی، تهران: ابرار معاصر.
فکوهی، ناصر (1389). همسازی و تعارض در هویت و قومیت، تهران: گل آذین.
فولر، گ. (1384). شیعیان عرب؛ مسلمانان فراموش شده، ترجمه ق. تبریزی، قم: مؤسسه شیع‌شناسی.
قوام، عبدالعلی (1383). جهانی شدن و جهان سوم. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت خارجه.
قوام، عبدالعلی (1384). «سازه‌انگاری: سنتز پوزیتیویزم و پست پوزیتیویزم یا پلی میان نئورئالیزم و نئولیبرالیزم»، دانشنامه حقوق و سیاست، سال اول، شماره2، بهار.
کاستلز، مانوئل (1385). عصر اطلاعات: اقتصاد، جامعه و فرهنگ: قدرت هویت-جلد 2، ترجمه ا. علیقلیان، تهران: نشر نو.
کر، پ.، و ج. وایزمن (1392). دیپلماسی در عصر جهانی شدن، تهران: ابرار معاصر.
کرمی، جهانگیر (1385). «سیاست خارجی از منظر تکوین‌گرایی اجتماعی»: http://www.did.ir
گل محمدی، ا. (1386). جهانی شدن، فرهنگ، هویت، تهران: نشر نی.
گیدنز، آ. (1384). جشم‌اندازهای جهانی شدن، ترجمه م. جلایی پور، تهران: طرح نو.
مشیرزاده، ح. (1392). تحول در نظریه‌های بین‌المللی، تهران: سمت.
مورگنتا، ه. (1374). سیاست میان ملت‌ها، ترجمه ح. مشیرزاده، تهران: انتشارات وزارت خارجه.
میلر، د. (1383). ملیت، ترجمه د. غریاق زندی، تهران: انتشارات تمدن ایرانی.
میلیسن، ژ. (1388). دیپلماسی عمومی نوین، ترجمه ر. کلهر، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
ونت، ا. (1384). نظریه اجتماعی سیاست بین‌الملل، ترجمه ح. مشیرزاده، تهران: انتشارات وزارت خارجه.
هلد، د. و مک گرو، ا. (1382). جهانی شدن و مخالفان آن، ترجمه م. کرباسیان، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
Biersteker, Thomas J. and Weber Cynthia (1996). “State Sovereignty as Social Construct”. Cambridge University Press.
Black, J. (2010). A History of Diplomacy, London: Reaktion book.
Bremmer, I. (2003)."Nation-and State-Building in Eurasia", Georgetown Journal of International Affairs, Winter/Spring, 32.
Broth, G. (1979). Guide to Diplomatic Practice. London: Longman.
Danielle, M. (2010). "Culture, Global and International Relations", international symposium (3).
Fox, J. (2001). "Civilizational, Religious and National Explanations for Ethnic Rebellion in the Pos Cold War Midle East", Jewish political rewview, 13 (1-2).
Genna, Georghita (1997). "Ethnicity and Globalization, Outline of a Complementary Conceptualization",social anthropology, 5(2): 197-209.
Harries, Mylonas (2012). The Politics of Nation-Building. New York: Cambridge university.
Hopf, Ted (1998). "The Promise of Constructivism in International Relations Theory", international security, 23(1): 177-200.
Hosseinpour, Mohammad Hassan (1984). Iran and its Natioanlities, the Cased of Balluch-phd thesis, American University.
Junbo, M. (2007). "Turkey and Its Identity Challenges", international organization, 46 (2).
Kylmcka, will (2002). "Multiculturalism and Minority Right", Queen university, 78(4).
Nigro, Loise (2008). Theory of War and Strategy Carlisle: US Army War College.
Ninkovich, Frank (1996). U. S. Information Policy and Cultural Diplomacy.
Nye, J. & Keohan, R. (1998). "Power and Interdependence In The Information Age", Foreign Affairs, 77 (5), 81.
Nye, J. (2008). Public Diplomacy and Soft Power (Vol. 96). New York: American acadey of politic and social science.
Nye, Joseph (2012). "China's Soft Power Deficit to catch up، its politics must unleash the many talents of its civil society": http://online. wsj.com/news/articles/SB10001 424052702304451104577389923098678842
Peter, Ronald (2006). Modern Diplomacy, London: Pearson Education.
Robertson, Ronald (1992). Globalization, Social Theory and Global Culture, aberdeen: university of aberdeen.
UNESCO (1982). world conference on culture policies. Paris.
Wendt, Alexander(1992)."Anarchy is what States Make of it", International Organization, 46(2): 391-425.
Zeev, M. (2004). Building Regional Security in Middle East. London: Frank Cass.
_||_
