مقایسه اثر تمرینات پلایومتریک و بی تمرینی آن بر عملکرد عضلات والیبالیست های نخبه ی مرد

محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوری

محسن مفتاح ¹ (گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران)
طاهره باقرپور ² (گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران)
نعمت الله نعمتی ³ (گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران)

تاریخ دریافت : 1398/10/23 تاریخ پذیرش : 1399/03/25 تاریخ انتشار : 1399/03/31

کلید واژه: چابکی, تمرینات پلایومتریک, توان انفجاری, استقامت در توان, قدرت بازشونده عضلات پا,

چکیده مقاله :

امروزه اکثر کسانی که در سطح قهرمانی به حرفه مربی گری مشغولند، به دنبال روش های نوین در طراحی تمرین ورزشکاران خود هستند که یکی از این نوع تمرینات، تمرینات پلایومتریک (انفجاری) است. پلایومتریک حرکاتی هستند که در آنها چرخه کشش- کوتاه شدن به کار می رود و حرکت کشش عضله (برون گرا) بلافاصله به وسیله حرکت کوتاه شدن سریع (درون گرا) دنبال می شود. از این رو به جهت تشخیص اثرگذاری این نوع تمرینات بر عملکرد عضلات از تست های آمادگی جسمانی استاندارد استفاده می گردد. جامعه آماری این تحقیق 400 والیبالیست از باشگاه های مختلف در شهرستان سمنان بودند که20 نفر بر اساس آیتم های قد، وزن، سن و آزمون های استعدادیابی در والیبال انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 10 نفره شامل یک گروه کنترل و گروه آزمایش قرار گرفتند به طوری که به گروه کنترل هیچ تمرینی داده نشد و گروه آزمایش هفته ای 3 جلسه تمرینات استاندارد پلایومتریک اجرا نمودند که در آن عملکرد عضلات (چابکی، استقامت در توان، قدرت عضلات بازشونده پا و توان انفجاری) توسط دستگاه های دیجیتال قبل آزمون، هقته 4، 8 و 12 (4 هفته بی تمرینی) ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تمرینات پلایومتریک و بی تمرینی بر استقامت در توان و قدرت عضلات بازشونده پا و توان انفجاری اختلاف معناداری داشت و تاثیرگذار بود و همچنین تمرینات پلایومتریک و بی تمرینی آن بر چابکی ورزشکاران اختلاف معنی داری نداشت. با توجه به نتایج حاصل گروه ها در پس آزمون نسبت به پیش آزمون می توان گفت که تمرینات پلایومتریک و بی تمرینی به ترتیب بیشترین تغییرات در توان انفجاری با میانگین 9/10 درصد افزایش، استقامت در توان با میانگین 4 درصد افزایش و در عضلات بازشونده پا با میانگین 8/3 درصد افزایش مشاهده گردید، اما در چابکی این نوع تمرینات، تاثیرگذار نبود.

چکیده انگلیسی:

Nowadays, most of the championship coaches are looking for new methods of designing their athletes’ exercises; one of these methods is plyometric (explosive) exercise in which the stretch-shortening cycle is practiced. this exercise is done for mucle stretch (extravasation) and it is immediately followed by rapid shortening (Intra ventricular). Therefore, the effectivness of this type of exercise on muscle performance is evaluated using standard physical fitness tests. .The population of this study included 400 volleyball players from different clubs of Semnan city. Out of the mentioend population, 20 people were selected based on height, weight, age and volleyball talent tests, and they were randomly assigned to two groups incouding a cotnrol and an eperimetnal group (10 people in each group). The control group received no exercise, and the experimental group received standard plyometric training 3 sessions a week. In these sessions, the muscle performance (agility, endurance, leg flexor strength and explosive power) was evluated by digital devices at weeks 4, 8 and 12 (4 weeks of detrainig) as the pretest. The results showed that there was a significant difference between the effects of the plyometric exercise and detraining on endurance, leg muscle strength, and explosive power; however, there was no significant difference between plyometric training and detraining on the athletes’ agility. According to the results of the post-test compared to the pre-test, it can be stated that plyometric trainign and non-exercise training have respectively resuteld in the higehst increase of explosive power by 10.9%, endurance by 4%, and leg muscle strength by 3.8% with the mean of 3.8%. However, these exercises had not effect on agility.

منابع و مأخذ:

1. Ali-Nejad H., Rajabi H., Siahkohian M. 2012. Timing and design in strength training exercise, Institute Physical Education and Sport Sciences, 2nd edition.


2. Baluchi R. 1390. The effect of plyometric training on anaerobic power and body composition of basketball players. Applied Exercise Physiology, 7 (14): 66-55.


3. Diallo O., Dore E. 2001. The Effects of plyometric training followed by a reduced training programmer on physical performance in prepubescent soccer players. The Journal of Sports Medicine and Physical Fitness41(3): 342-348.


4. Faigenbaum A.D., James E.M.F., Fred B.k., William T., Nicholas A.R., Jie K., Jay R.H. 2012. Effects of a short-term plyometric and resistance training program on fitness performance in boys age 12 to 15 years. Journal of Sports Science and Medicine, 6: 519-525.


5. Lockwood K., Brophey P. 2004. The effect of a plyometric program intervention on skating speed in junior hockey players. The Sport Journal, 7(3), 184-201.


6. Luebbers P.E., Potteiger J.A., Hulver M.W., Thyfault J.P., Carper M.J. Lockwood R.H. 2003. Effect of plyometric training and recovery on vertical jump performance and anaerobic power, Journal Strength Conditioning Research.  17(4): 704-709.


7. Matavulj D., Kukolj M., Ugarkovic D., Tihanyi J., Jaric S. 2010. Effects of plyometric training on jumping performance in junior basketball players. Journal of Sports Medicine and Physical Fitness. 41(2): 159-64.


8. Miller M.G., Herniman J.J., Ricard M.D., Cheatham C.C. Micheal T.J. 2006. The Effects of a 6-week Plyometric Training Program on Agility.  Journal of Sports Science and Medicine, 5(3): 459-465.


9. Omidi M., Rajabi H., Baluchi R. 2010. Investigation of the effect of a decrease in the number of practice sessions and an increase in exercise intensity on body mass Index in non-athlete women. Sport Biosciences, 2(6): 21-39.

Randstad B.R., Kvamme N.H., Sunde A., Raastad T. 2008. Short-term effects of strength and plyometric training on sprint and jump performance in professional soccer players, Journal Strength Condition Research, (3): 773-780.