مصرف آب قبل از بروز تشنگی عامل کاهش مصرف روزانه نمک
محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوریفریدون حیدرپور 1 , نورالدین موسوی نسب 2 , بهزاد مرادی 3
1 - گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران
2 - گروه آمار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران
3 - پزشک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران
کلید واژه: تمایل به نمک, ماه شعبان, ماه رمضان, روزه داری, محرومیت از آب, مصرف نمک,
چکیده مقاله :
کاهش مصرف نمک از میزان مصرف کنونی 12-9 گرم به محدوده مصرف 6-5 گرم، تأثیر زیادی بر روی فشار خون و بیماریهای قلبی- عروقی خواهد داشت، اما این مقدار تقلیل ایدهآل نیست. افزایش حداقل 2-1 درصدی اسمولاریته پلاسما موجب بروز تشنگی میگردد، هیپوولمی، هیپوتانسیون، آنژیوتانسین II از دیگر استیمولوس‌های تشنگی می‌باشند. چون که تعدادی از استیمولوس‌های تشنگی و تمایل به مصرف نمک مشترکند، از اینرو تشنگی می‌تواند افزایش تمایل به مصرف نمک را افزایش دهد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر محرومیت از آب بر میزان مصرف نمک در افراد روزه دار بود. 30 دانشجوی مذکر جهت انجام مطالعه انتخاب گردیدند، یک بار سدیم ادرار 24 ساعته آنها در ماه شعبان و بار دیگر در ماه رمضان اندازهگیری شد. افزایش و کاهش بیش از 15 درصدی بعنوان تغییر قابل توجه تلقی گردید. بدلیل جمع‌آوری نادرست ادرار، نتایج حاصل از 5 نفر در این مطالعه لحاظ نشد. در 7 نفر تغییر سدیم ادرار 24 ساعته ماه رمضان نسبت به ماه شعبان قابل توجه نبود. در 10 نفر کاهش و در 8 نفر افزایش قابل توجهی در سدیم ادرار 24 ساعته ماه رمضان نسبت به ماه شعبان ملاحظه گردید. شبیه تأثیر روزه داری بر وزن، فشار خون، اشتها، روزه‌داری نیز بر میزان مصرف نمک اثری دوگانه دارد. چون در روزه‌داری عوامل دیگری به غیر از تشنگی درتمایل فرد به نمک تداخل اثر می‌نمایند، لذا تاثیر تشنگی بر تمایل به نمک تحت پوشش قرار میگیرد. در کل میتوان ابراز داشت در صورتی که افراد قبل از بروز تشنگی مقادیر بیشتری آب بنوشند و فواصل بین آشامیدن را کوتاهتر نمایند، تمایل به مصرف نمک در آنها کاهش مییابد.
The current recommendations to reduce salt intake from 9 to 12 g/d to 5 to 6 g/d will have a major effect on blood pressure and cardiovascular disease but are not ideal. A minimal increase in the plasma osmolality of 1–2% induces thirst, hypovolemia, hypotension, and angiotensin II are the most known of thirst stimuli. Some of stimuli for thirst and salt appetite are common; hence, following stimulation of thirst, an increase in salt appetite occurred. The objective of this study is to determine the effect of water deprivation in Ramadan on daily salt intake in fasting people. 30 male fasting students were selected for the experiment and their 24 hours urinary sodium excretion was measured during one day of Shaban and Ramadan. An increase and decrease more than 15% in 24 hours urine sodium was considered as remarkable changes. 5 specimens were eradicated from the study due to previous recommendation about 24-h creatinine excretion. Changes in 24 hours urine sodium during Ramadan in comparison with Shaban were unremarkable in 7 subjects. Remarkable decrease and increase were observed in 10 and 8 subjects respectively. Similar to the effect of fasting on weight, blood pressure, and appetite, fasting has a double effect on salt consumption. As during fasting, other parameters affected fasted salt appetite, so the pure effect of thirst on salt appetite were covered by other parameters. Over and above, it can be mentioned if individuals consumes water more than usual before thirst stimulation and the intervals between drinking water is reduced, it will lead to salt appetite suppression.
