اثر کوآنزیم کیوتن بر کاهش آسیب بافتی کلیه ناشی از القاء دیابت و بهبود سطح سرمی فاکتورهای عملکردی آن در موشصحرایی
محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوری
سید سجاد حجازی
1
(گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
کلید واژه: موش صحرائی, دیابت, آلوکسان, کیوتن, نفروپاتی,
چکیده مقاله :
مطالعهحاضربهمنظورارزیابیاثراتحفاظتی کیوتنبرآسیب وارده ناشی از القا دیابت بر بافت کلیه و سطح سرمی فاکتورهای عملکردآن در موشهایصحرایی دیابتی شده با آلوکسانانجام پذیرفت. مدلتجربیدیابتقندی نوع1 بایکبارتزریقداخلصفاقیآلوکسانمنوهیدراتبهمیزان120میلیگرمبر کیلوگرم استفاده شد. موشهای گروه کنترل، توسط بافر ستیرات 05/0 مولار با 5/4 pHبه طور داخل صفاقی تحت تزریق قرار گرفتند. گروه تیمار کیوتن، این کوآنزیم را با دوز75میلیگرم بر کیلوگرم به مدت یک ماه بطور خوراکی دریافت نمودند.و درگروه تیمار ترکیبی آلوکسان و کیوتن، ابتدا موشها دیابتی شده و سپس کوآنزیم کیوتن را با دوز75 میلیگرم بر کیلوگرم به مدت یکماه بطور خوراکی دریافت نمودند.بر اساس نمونه‌های بافتی تهیه شده در گروه موشهای دیابتی شده آسیب شدید بافتی مشاهده شد. آسیب‌های بافتی به شکل نکروز حاد توبولی، نفروز توبولی بینابینی، تغییرات واکوئلی و آرتریواسکلروزیس عروقی بوداعداد بدست آمده از اثر بر سطح سرمی اوره، اسید اوریک وکراتینین در موشای صحرائی مورد مطالعه، نشانگر اختلاف معنی‌داری بین گروه تیمار دیابتی شده با گروه دیابتی شده به همراه کیوتن داشت (05/0 >p). می‌توان نتیجهگیری کرد که دیابت نوع Iسبب افزایشمعنی‌داری در سطح سرمی آنزیم‌های عملکرد کلیوی اوره، کراتینین و اسیداوریک می‌گردد و تجویز کیوتن بعنوان آنتی‌اکسیدان در مبتلایان دیابتی تا حدودی سبب کاهش سرمی فاکتورهای عملکردی کلیوی را به هم خواهد داشت و می‌تواند اثرات جانبی بر عملکرد این اندام حیاتی را کاهش دهد.
The present study was conducted to evaluate the protective effects of Q10 on the damage of kidney tissue as well as serum factor levels due to diabetes induction in Alloxan-induced diabetic rats. The experimental model of diabetes type A in rats was induced by intraperitoneally injection of 120 mg Alloxan monohydrate per kg/bw. Physiology serum was used as Alloxan solvent. Control group rats received buffer citrate 0.05 M (pH= 4.5), intraperitoneally. The Q10- treatment group received 75 mg/kg Q10 via gavage for one month. In Alloxan-Q10 treatment group, the rats at first were diabetic and then they received 75 mg/kg Q10 via gavage for one month. Severe tissue damage was observed in the obtained tissue samples from diabetic rats. The tissue damages were in the forms of acute tubular necrosis, interstitial tubular nephrosis, vacuolar alterations, and atherosclerosis. The obtained results from urea, uric acid, and creatinine levels in understudied rats demonstrated a significant difference between diabetic-treatment group and diabetic-Q10 group (p
