بررسی بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیکی ضایعات حاصل از نانوذره اکسید روی در بافت کبد موش صحرایی نژاد ویستار
محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوریسید محمد حسینی 1 , امیرحسین مشرفی 2 , رضا امانی 3 , سید وحید رضوی مهر 4 , محمدحسن آقاجانی خواه 5
1 - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، گروه دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
2 - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، گروه دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
3 - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، گروه دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
4 - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، گروه دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
5 - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، گروه دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
کلید واژه: اکسید روی, کبد, نانوذره, سمیت, آنزیمهای کبدی,
چکیده مقاله :
اکسید روی یکی از موارد پر استفاده در زمینههای مختلف صنعتی است،به همین علت به صورت گسترده تولیدمیشودو کاربردهای تکنولوژیکی فراوان دارد. بدن انسان ممکن است خواسته یا ناخواسته در معرض این نانوذرات قرار گیرد. در این مطالعه سمیت حاد نانوذرات اکسید روی بر میزان آنزیمهای کبدی و هیستوپاتولوژی بافت کبد مورد بررسی قرار گرفت.تعداد 50 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به وزن 220-180 گرم را به 5 گروه 10 تایی تقسیم کردیم که گروهها شامل یک گروه کنترل، گروه شم و سه گروه با دوزهای مختلف 25، 50 و 100 میلیگرم نانوذره اکسید روی (دو بار در هفته به مدت چهار هفته) به ازای هر کیلوگرم وزن بدن موش صحرایی دریافت کردند. پس از خونگیری میزان کلسترول، تری گلیسرید، پروتئین تام، آلبومینو آنزیمهای کبدی (ALTAST و ALP) تعیین شد و پس از برداشتن بافت کبد مراحل فیکساسیون و پردازش، تهیه مقاطع بافتی و رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین انجام شد، پس از جداسازی بافت، نمونه‌ها هضم و غلظت فلز روی توسط دستگاه جذب اتمی سنجیده شد، در نهایت دادهها توسط آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ارزیابی هیستوپاتولوژیککبد ضایعاتی همچون نکروز، پرخونی و دژنرسانس واکوئولیدر دوز 25میلیگرم بر کیلوگرم را نشان داد و در دوزهای50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم اینفیلتریشن سلول‌های آماسی نیز مشاهده شد. در بررسی سرولوژیکی نیز سطح آنزیمهای کبدیALTAST وALP افزایش یافت. همچنین بیشترین مقادیر جذب نانوذره در دوز 100 میلیگرم بر کیلوگرم مشاهده شد. نتایج مطالعه حاضر سمیت نانوذرات ZnOرا بر روی کبد به شکل وابسته به دوز مشخص نمود؛ بنابراین مواجهه با نانوذرات میتواند خطرات جدی را در انسان ایجاد کند.
Zinc oxide (ZnO) is one of the most widely used materials in diverse industrial fields, for this reason most widely produced and Have many technological applications. The human body may be intentionally or unintentionally exposed to these nanoparticles. In this study, acute toxicity of zinc oxide nanoparticles on the liver enzymes and liver histopathology was evaluated. Fifty female rats with 180-220 grams of weight were divided into five groups, including control, Sham and Three groups with different doses of ZnO nanoparticle (25, 50 and 100 mg/kg twice a week for four weeks). The rats were then sacrificed and cholesterol, triglycerides, totalprotein, albumin and liver enzymes (ALT, AST and ALP) were determined and livers were fixed in formalin processed, sectioned and stained with Hematoxylin- Eosin. After removal of the tissue, samples digestion and zinc concentrations were measured by atomic absorption; Finally Data were analyzed using one way ANOVA. Also the most of the Zno nanoparticles absorption on the dose of 100 mg/kg was observed. Histopathological analysis of liver sections showed tissue damage, such as necrosis, congestion and vacuolar degeneration at a dose of 25 mg/ kg andin addition inflammatorycell infiltrationin doses 50 and 100 mg/kg was observed. In Serological studyalso increased serum ALT, AST and ALP Liver enzymes levels. Results of the present study showed the dose-dependent toxicity of ZnO nanoparticles on the liver; therefore exposure to nanoparticles can make serious risks in humans.
