بررسی اثر عصاره گیاه سدر (Ziziphus spina-christi) بر پارامترهای بیوشیمیایی زخم پوستی موشهای کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI
محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوریشکوه شربت دار 1 , نسیم حیاتی رودباری 2 , پریچهره یغمایی 3
1 - گروه علوم شناختی، واحد علوم تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - گروه علوم شناختی، واحد علوم تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - گروه علوم شناختی، واحد علوم تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: ترمیم زخم پوستی, استرس اکسیداتیو, اوسرین, سدر,
چکیده مقاله :
پوست یکی از بزرگترین اندام های بدن است و به عنوان مانعی محافظ در برابر عوامل مضر خارجی از جمله میکروارگانیسم ها عمل می کند. می تواند دچار آسیب شود و گاهی اگر آسیب زیاد باشد هیپودرم نیز درگیر می شود که در این صورت مدت زمان بیشتری برای ترمیم لازم است. هدف از این پژوهش بررسی گیاه سدر بر ترمیم زخم پوستی در موش های آزمایشگاهی نژاد NMRI است. تعداد ۲۴ موش نژاد NMRIبا وزن تقریبی ۲۵-۳۵ گرم تهیه نموده و پس از ایجاد زخم پوستی در روزهای ۳، ۶، ۱۲ و ۲۱ توسط پماد تهیه شده از گیاه سدر و اوسرین تیمار شدند و به صورت تصادفی به سه گروه شم، تجربی۱، تجربی۲ تقسیم شدند. به ترتیب گروهها توسط پماد اوسرین، پماد گیاه سدر با دوز ۲ میلی گرم و پماد گیاه سدر با دوز 4 میلی گرم تیمار شدند. زخم ها پس از سه هفته اندازه گیری شدند و بافت آنها توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین -ائوزین مورد ارزیابی قرار گرفت همچنین شاخص های بیوشیمیایی SOD، MDA و TAC مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و آزمون توکی صورت گرفت. اندازه زخم در گروه سدر ۱ و ۲ نسبت به اوسرین کاهش معنی داری داشت (05/0 > p). غلظت MDA در گروههای سدر ۱ و ۲ کاهش معنی داری نسبت به اوسرین داشت (05/0 > p). علاوه بر این فعالیت SOD و TACدر گروه های سدر ۱ و ۲ نسبت به اوسرین افزایش معنی داری داشت (05/0 > p). همچنین ضخامت اپیدرم و درم در سدر 1 و 2 نسبت به اوسرین افزایش معنی داری داشت (05/0 > p). تعداد فیبروبلاست و رگ خونی در سدر 1 و 2 نسبت به اوسرین افزایش معناداری داشت (05/0 > p). با توجه به نتایج مطالعه حاضر میتوان نتیجه گرفت عصاره سدر از طریق افزایش TAC، SOD و کاهش MDA در ترمیم زخم موثر بوده است.
The skin is one of the largest organs of the body and acts as a protective barrier against external harmful factors including microorganisms. It can be damaged and sometimes if the damage is too much, the hypoderm is also involved, so more time is needed for restoration. The purpose of this research is to investigate cedar plant on skin wound healing in NMRI laboratory mice. 24 mice with a weight of approximately 25-35 grams were bought and after wounding the skin on days 3, 6, 12, 21 they were treated with ointment prepared from cedar and oserin. Mice were randomly divided into three groups: sham, experimental 1, experimental 2. These groups were treated with oserin and Cedar ointment with a dose of 2 mg and 4 mg respectively. Wounds were measured after 3 weeks and their tissue was evaluated by hematoxylin-eosin staining. Biochemical indices of SOD, MDA and TAC were also investigated. Data analysis was done by SPSS version 22 software and Tukey's test. The wound size in Cedar 1 and 2 groups had a significant decrease compared to oserin (p < 0.05). The concentration of MDA in cedar groups 1 and 2 had a significant decrease compared to oserin (p < 0.05). In addition, the activity of SOD and TAC were significantly increased in cedar groups 1 and 2 compared to oserin (p < 0.05). Also, there was a significant increase in the thickness of epidermis and dermis in cedar 1 and 2 compared to oserin (p < 0.05). There was a significant increase in the number of fibroblasts and blood vessels in cedar 1 and 2 compared to oserin (p < 0.05). According to the results of the present study, it can be concluded that cedar extract was effective in wound healing by increasing SOD, TAC and decreasing MDA.
_||_