بررسی آسیب شناسی بافتی درمسمومیت تجربی با دیازینون در بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان(Oncorhynchus mykiss)

محورهای موضوعی : ارزیابی محیط زیست

مسعود سعیدی فر ¹ (دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان)
حبیب وهاب زاده رودسری ² (دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان)
عباسعلی زمینی ³ (دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان)
الهام میررسولی ⁴ (دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان)
رضوان اله کاظمی ⁵ (بخش فیزیولوژی انیستیتو تحقیقات بین المللی ماهیا ن خاویاری دکتر دادمان)

تاریخ دریافت : 1394/07/11 تاریخ پذیرش : 1394/07/11 تاریخ انتشار : 1390/07/01

کلید واژه: قزل آلای رنگین کمان, دیازینون, آسیب شناسی بافتی, مسمومیت,

چکیده مقاله :

این مطالعه به منظور بررسی سمیت آفت کش دیازینون به عنوان یک آلاینده اکوسیستم های آبی برروی تغییرات آسیب شناسی بافت کبد و آبشش بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در سال 1388در مرکز علوم شیلاتی و فنون دریایی دکتر کیوان(دانشگاه آزاد اسلامی، بندر چمخاله)انجام گردید. در این آزمایش تعداد 120 قطعه بچه ماهی قزل آلا با میانگین وزنی 3 تا 5 گرم وجود داشت براساس روش O.E.C.D به مدت 20 روز در معرض غلظت های 25 و 50 و 75 درصد از LC50 دیازینون( که برابر 65/1 میلی گرم بر لیتر است) به صورت ساکن قرار گرفتند. نمونه بافت‌های کبد و آبشش در هر تیمار ،در محلول بوئن تثبیت و مقاطع نمونه بافت‌ها با ضخامت 7 میکرون برش یافته و با استفاده از روش هماتوکسیلین ـ آئوزین رنگ‌آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. تاثیرات آسیب شناسی بافتی دیازینون بر روی بافت کبد پرخونی، رکود صفراوی، نکروزی شدن سلول، دژنرسانس چربی وآتروفی سلولی را در تیمارها نشان داد. همچنین پرخونی، هیپرپلازی آبششی و بهم چسبندگی لاملاهای ثانویه و چماقی شدن لاملا از مهم ترین تغییرات مشاهده شده در ماهیان تحت تیمار سم دیازینون بود. این تغییرات آسیب شناسی بافتی با افزایش غلظت سم بطور معنی داری افزایش یافت.