اثر مصرف اسید سالیسیلیک بر عملکرد و اجزاء عملکرد ارقام مقاوم و حساس به شوری گندم در شرایط شور
محورهای موضوعی : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی
بامداد مطیعی
1
(
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار
)
محمد آرمین
2
(
استادیار زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار
)
کلید واژه: شوری, گندم, محلول پاشی, اسید سالیسیلیک, پرایمینگ,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی اثر مصرف اسید سالیسیلیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام مقاوم و حساس به شوری گندم در شرایط شور، آزمایشی در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی دانشگاه آزاد واحد سبزوار در سال 1389-1390 انجام شد. این بررسی در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار صورت گرفت. فاکتورهای مورد بررسی شامل رقم در 2 سطح فلات (حساس به شوری) و اکبری (مقاوم به شوری) و نحوه مصرف اسید سالیسیلیک در 4 سطح (بصورت بذر مالی، محلول پاشی، بذر مالی به همراه محلول پاشی و یک تیمار شاهد) بود. بذرمالی با استفاده از 5/0 گرم اسید سالیسیلیک قبل از کشت و محلول پاشی با استفاده از 5/0 میلی مولار در مرحله ساقه رفتن صورت گرفت. نتایج نشان داد به جز سدیم و پتاسیم عملکرد و اجزای عملکرد تحت تأثیر روش مصرف اسید سالیسیلک قرار گرفت. بیشترین عملکرد در روش بذرمالی+محلول پاشی مشاهده شد. استفاده از اسید سالیسیلیک نسبت به شاهد سبب افزایش کلیه پارمترها در شرایط شور شود. عملکرد اقتصادی، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه در دو رقم با هم اختلاف آماری معنی داری داشت و رقم اکبری نسبت به رقم فلات برتری داشت. در این شرایط رقم اکبری 18 درصد عملکرد اقتصادی بیشتری نسبت به رقم فلات داشت. از نظر سایر خصوصیات اندازه گیری شده اختلافی بین دو رقم مشاهده نشد. در مجموع نتایج این آزمایش نشان داد در شرایط شور استفاه از رقم اکبری و بذرمالی+محلولپاشی اسید سالیسیلیک مناسبترین تیمار جهت حصول عملکرد مطلوب بود. م در هکتار بیشترین وزن تر را داشت. در بین الگوهای کاشت مورد مطالعه، الگوی کاشت یک طرفه بیشترین وزن تر را با 13519 کیلوگرم در هکتار و بیشترین میزان بیوماس را با 7200 کیلوگرم در هکتار به خود اختصاص داد. در بین تراکم های آزمایش شده، بیشترین وزن تر با 13084 کیلوگرم در هکتار، بیشترین میزان بیوماس با 44/2467 کیلوگرم در هکتار و بیشترین تعداد میوه با 4/13450 میوه از تراکم 80000 بوته در هکتار بدست آمد.
The effect of salicylic acid on yield and yield components of salt-tolerant and salt-sensitive wheat cultivars in saline conditions was investigated in Factorial experiment based on randomized block design with 3 replications in Islamic Azad University farm research in 2009-2010. Factors included: cultivar (Akbari and falat, salt-tolerant and salt-sensitive, respectively) and salicylic acid application method (seed treatment, foliar application, seed treatment+foliar application and control). 0.5 gkg-1 salicylic acid for seed treatment and 0.5 mM for foliar application were used. Foliar application was done in booting stage. The result showed that salicylic acid application method had significant effect on yield and yield components of wheat in saline condition except Na+ and K+ content. Seed treatment+foliar application had more effect on all parameters. The highest economic yield was achieved with seed treatment+foliar application of salicylic acid. Biological yield, economic yield, number of seed per ear and 1000 seeds weight were significantly different between the two cultivars. For all parameters Akbari cultivar was better than Falat in saline condition. There was no significant difference between cultivars for other parameters. Overall, in saline conditions, the use of Akbari cultivar with seed treatment+foliar application of salicylic acid is appropriate to achieve the best yield production. رد بیولوژیک، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه در دو رقم با هم اختلاف آماری معنی داری داشت و رقم اکبری نسبت به رقم فلات برتری داشت. در این شرایط رقم اکبری 18 درصد عملکرد اقتصادی بیشتری نسبت به رقم فلات داشت. از نظر سایر خصوصیات اندازه گیری شده اختلافی بین دو رقم مشاهده نشد. در مجموع نتایج این آزمایش نشان داد در شرایط شور استفاه از رقم اکبری و بذرمالی+محلولپاشی اسید سالیسیلیک مناسبترین تیمار جهت حصول عملکرد مطلوب بود. م در هکتار بیشترین وزن تر را داشت. در بین الگوهای کاشت مورد مطالعه، الگوی کاشت یک طرفه بیشترین وزن تر را با 13519 کیلوگرم در هکتار و بیشترین میزان بیوماس را با 7200 کیلوگرم در هکتار به خود اختصاص داد. در بین تراکم های آزمایش شده، بیشترین وزن تر با 13084 کیلوگرم در هکتار، بیشترین میزان بیوماس با 44/2467 کیلوگرم در هکتار و بیشترین تعداد میوه با 4/13450 میوه از تراکم 80000 بوته در هکتار بدست آمد.
