مدل‌سازی و ارزیابی سرمایه‌گذاری بدون تاخیر در منابع تجدیدپذیر بر پایه رویکرد اختیار واقعی (مطالعه موردی: تعرفه بهینه منبع تجدیدپذیر خورشیدی در کشور ایران)
محورهای موضوعی : مهندسی مالی
ریحانه صیادی‌نژاد
1
(گروه مهندسی مالی، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم‌های مدیریت، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران)
علی محمد کیمیاگری
2
(گروه مهندسی مالی، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم‌های مدیریت، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران)
کلید واژه: اختیار واقعی, سرمایه‌گذاری, انرژی تجدیدپذیر, عدم‌قطعیت, تعرفه بهینه,
چکیده مقاله :
سرمایه‌گذارها با طیف وسیعی از گزینه‌های سرمایه‌گذاری مواجه‌اند و با توجه به تقاضای روزافزون انرژی و محدودیت‌های منابع تجدیدناپذیر، ارزیابی سرمایه‌گذاری در منابع تجدیدپذیر برای سرمایه‌گذارها و سیاست‌گذارها اهمیتی چشمگیر یافته است. هدف این پژوهش، مدل‌سازی و ارزیابی سرمایه‌گذاری در منابع تجدیدپذیر باهدف جذب سرمایه‌گذار بدون تاخیر ازطریق تعیین سطح بهینه تعرفه خرید انرژی تجدیدپذیر با رویکرد اختیار واقعی می‌باشد. جهت مدل‌سازی مجموعه‌ای از عوامل پنج‌گانه عدم‌قطعیت، اختیار تاخیر، تفاوت‌های اقلیمی 31 استان ایران درنظرگرفته‌شده و جهت پیاده‌سازی از الگوریتم ترکیبی برنامه‌نویسی پویا روبه‌عقب، شبیه‌سازی مونت‌کارلو و حرکت براونی هندسی استفاده‌شده است. نتایج حاکی است سرمایه‌گذاری در منابع تجدیدپذیر بدون لحاظ یارانه برای سرمایه‌گذاری بدون تاخیر جذاب نبوده و نیز می‌بایست سرمایه‌گذارها و سیاست‌گذارها به منظور ارزیابی و سرمایه‌گذاری بدون تاخیر از رویکرد اختیار واقعی استفاده کنند. تعرفه بهینه جهت سرمایه‌گذاری بدون تاخیر بر اساس رویکرد اختیار واقعی به طور متوسط 503.000 ریال برآورد شده است. با توجه به تفاوت معنادار سطح بهینه تعرفه برای استان‌های مختلف، می‌بایست با توجه به شرایط اقلیمی استان‌ها، تعرفه تنظیم گردد. با پیشرفت تکنولوژی، اجرای طرح معاملات انتشار دی‌اکسید کربن، ارزش سرمایه‌گذاری افزایش و یارانه بهینه کاهش می‌یابد. سطح بهینه یارانه با نرخ مالیات، ظرفیت، نرخ ارز، نرخ تنزیل و نوسان‌پذیری رابطه مستقیم دارد.
Investors are faced with a wide range of investment options. Considering the growing demand for energy and the limitations of non-renewable resources (RES) , the importance of modeling and evaluating investment in RES has become significant for both investors and policymaker. The purpose of this study is to model and evaluate investment in RES with the aim of attracting investors without delay by determining the optimal level of the RE tariff by applying the Real Option approach (ROA). For modeling, a five-factor set of uncertainty, delay option, climatic differences has been considered and for implementation, a combination of backward dynamic programming algorithm, Monte Carlo simulation and geometric Brownian motion has been used. The results show investing in RES without considering the subsidy is not attractive for investors to investment without delay and then investors and policymakers need to apply ROA to evaluate and invest. The optimal tariff is estimated at an average of 503,000 Rials and the tariff should be adjusted according to the climatic conditions. By technology advancement, Implementation of CO2 trading scheme, the investment value increases and the optimal subsidy is reduced. The optimal subsidy is directly related to tax rate, capacity, exchange rate, discount rate and volatility.
_||_
