تبیین جایگاهِ مغزِ پیامبران(ع) و کارکرد و مهارتهای مرتبط با آن در دریافت و ابلاغِ وحیِ تشریع
محورهای موضوعی : دو فصلنامه علمی تفسیر متون وحیانی
کاظم استادی
1
(پژوهشگر علوم قرآن و حدیث، دانشگاه قرآن و حدیث، قم، ایران)
کلید واژه: پیامبر, خطا, تحریف وحی, کارکرد مغز,
چکیده مقاله :
برای اثبات عدم تحریف قرآن، انبوهی از نوشته‌ها، اکنون در دسترس می‌باشند؛ امّا یکی از موضوعاتی که تا کنون به آن پرداخته نشده است، یا در مرکز توجهات فیلسوفان دین و متکلمین قرار نداشته است؛ این مهم می باشد که آخرین واسطه و منزل گاه انزال وحیِ تشریعی از سوی خداوند متعال، مغز و دستگاهِ جسمی پیامبران(علیهم السلام) می باشد. هر پیامبری الهی برای انتقالِ وحیِ تشریعی، لاجرم و بی‌شک، محتاج به کار گیری دستگاه مغز و کارکردها و مهارتهای مغز و به عبارت دیگر، مهارتهای زبانی مغز است. اگر بپذیریم که مغزِ انسان خودآگاه و ناخودآگاه دچار خطاهایی می‌شود؛ آنگاه باید بتوانیم جوابگوی خطاهایِ مغز پیامبران(علیهم السلام) در دریافت و ابلاغِ وحیِ تشریعی و در نهایت تحریف وحی و کتاب آسمانی باشیم. در این نوشتار با سیر چند بخش، به طرح مسأله و تبیین جایگاه مغز پیامبران(علیهم السلام) و کارکرد و مهارتهای مرتبط با مغزِ پیامبران (علیهم‌السلام) در دریافت و ابلاغ وحی ِ تشریعی پرداخته می شود.
Plenty of studies are available on proving lack of distortion in Qoran. However, one of the subjects neglected so far by philosophers of religion is the issue that the last residence of religious revelation from God is the prophet’s PBUT brain and its biological system. Every prophet needs to rely on the use of brain system and its functions and abilities, or ”the linguistic abilities of the brain” for receiving and delivering revelation. Considering the fact that human’s brain consciously or unconsciously makes mistakes, there is a need to deal with the probable mistakes made by the prophets’ PBUT brains in receiving and delivering religious revelations, which could eventually lead to “the distortion of revelation and heavenly books.” In this article “the status of the prophets’ PBUT brains and their brains’ functions and abilities in receiving and delivering the revelation” are studied.
_||_
