بررسی بهبود اختلال استرس پس از سانحه و حافظه سرگذشتی به روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (نمونه پژوهی زنان خانه‌دار شهر کرمانشاه)
محورهای موضوعی : فصلنامه تحقیقات روانشناختیمحمدرضا رسولی تبار 1 , سعیده السادات حسینی 2
1 - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد کرمانشاه.
2 - دکتری روانشناسی بالینی و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه.
کلید واژه: زنان خانه دار, حافظه سرگذشتی, اختلال استرس پس از سانحه, روش درمانی ذهن آگاهی,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: یکی از فرآیندهای روانشناختی شاخص مرتبط با اختلال استرس پس از سانحه، حافظه سرگذشتی است و نشانه اصلی آن یادآوری های ناخواسته سانحه است. از جمله روش های درمانی در بهبود این اختلالات، تمرین های مراقبه و ذهن آگاهی می باشد که به افزایش توانایی خودآگاهی و پذیرش خود، در بیماران منجر می شود. پژوهش حاضر با هدف نقش روش درمانی ذهن آگاهی در بهبود اختلال استرس پس از سانحه و حافظه سرگذشتی در زنان خانه دار شهر کرمانشاه که دچار استرس پس از سانحه زلزله شده اند، انجام گرفت.روش: روش تحقیق به صورت شبه آزمایشی و با استفاده از دو گروه آزمایش و کنترل، دارای طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. روش نمونه گیری به شیوه داوطلبانه در دسترس با حجم نمونه نیز 30 نفر و به شیوه تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس تجدید نظر شده تأثیر رویداد ویلیامز و برودبنت (1986) و مصاحبه و آزمون حافظه سرگذشتی بود. گروه آزمایش به شیوه درمانی ذهن آگاهی در هشت جلسه آموزش داده شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد که روش درمانی ذهن آگاهی در بهبود اختلال استرس پس از سانحه و زیرمقیاس های آن و همچنین در بهبود حافظه سرگذشتی نیز تأثیر مثبت و معنی داری داشت.نتیجه گیری: نتایج کلی تحقیق نشان داد که روش درمانی ذهن آگاهی روشی مناسب برای بهبود اختلال استرس پس از سانحه و حافظه سرگذشتی زنان آسیب دیده از زلزله می باشد.
Background and purpose: One of the main psychological processes associated with post-traumatic stress disorder is historical memory, and its main symptom is unwanted reminders of the accident. Among the therapeutic methods in improving these disorders are meditation and mindfulness exercises that lead to increasing the ability of self-awareness and self-acceptance in patients. The present study was conducted with the aim of the role of mindfulness therapy in improving post-traumatic stress disorder and historical memory in Kermanshah housewives who suffered stress after the earthquake. Method: The research method was quasi-experimental and using two experimental and control groups, with a pre-test-post-test design. Sampling method was available voluntarily with a sample size of 30 people and they were divided into two experimental and control groups by a simple random method. Data collection tools included Williams and Broadbent's (1986) Revised Event Impact Scale and an interview and autobiographical memory test. The experimental group was trained in mindfulness therapy in eight sessions. Findings: The findings showed that mindfulness therapy had a positive and significant effect in improving post-traumatic stress disorder and its subscales, as well as in improving historical memory. Conclusion: The general results of the research showed that mindfulness therapy is a suitable method for improving post-traumatic stress disorder and historical memory of earthquake-affected women.
_||_
