مقایسه اثربخشی آموزش تعامل والد-کودک، درمان مبتنی بر دلبستگی و آموزش مهارت خودتنظیمی بر کنترل هیجان کودکان پیش دبستانی
محورهای موضوعی : فصلنامه تحقیقات روانشناختی
شهلا شوکت پور لطفی
1
(
ندارد
)
کلید واژه: درمان مبتنی بر دلبستگی, آموزش مهارت خودتنظیمی, درمان والد-کودک, کنترل هیجان,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش تعامل والد-کودک، درمان مبتنی بر دلبستگی و آموزش مهارت خودتنظیمی بر کنترل هیجان کودکان پیش دبستانی بود. این پژوهش در قالب یک طرح نیمه آزمایشی بر روی 48 دانش آموز پیش دبستانی شهر اسلام شهر با روش نمونه گیری در دسترس اجرا شد و این افراد در سه گروه آزمایشی (36n=) و یک گروه کنترل (12 n=) به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپس گروه های آزمایشی تحت آموزش های تعامل والد-کودک، درمان مبتنی بر دلبستگی و آموزش مهارت خودتنظیمی قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکرد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه مدیریت هیجان کودک (زیمن و همکاران، 2001) بوده است که قبل و پس از آموزش، اجرا گردید. برای توصیف و تجزیه تحلیل داده های جمع آوری شده از جداول توصیفی و روشهای آماری تحلیل واریانس یک راهه با نمرات افتراقی تحلیل کوواریانس چند متغیریو آزمون تعدیل بونفرونی استفاده شد. نتایج بیانگر آن است، در مقایسه بین میزان تأثیرگذاری هر یک از گروههای آزمایش بر کاهش نمره افتراقی کنترل هیجان کودکان پیش دبستانی، نتایج اندازه اثر نشان داد، به ترتیب گروه های آموزش تعامل والد-کودک (681/0= 2ƞ)، درمان مبتنی بر دلبستگی (630/0= 2ƞ) و مهارت خودتنظیمی (408/0= 2ƞ) بالاترین تأثیر را بر کاهش نمرات افتراقی کنترل هیجان کودکان پیش دبستانی داشته است. در مقایسه بین گروههای آزمایشی با یکدیگر، نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر دلبستگی و تعامل والد-کودک نسبت به گروه آموزش مهارت خودتنظیمی کاهش بیشتری را در نمرات افتراقی کنترل هیجان کودکان پیش دبستانی داشته اند..
The purpose of this study was to compare the effectiveness of parent-child interaction training, attachment-based therapy and self-regulation skill training on preschool children's emotion control. This research was carried out in the form of a semi-experimental design on 48 preschool students of Islam Shahr with available sampling method and these people were randomly replaced in three experimental groups (n=36) and a control group (n=12). became Then the experimental groups were subjected to parent-child interaction training, attachment-based therapy and self-regulation skill training, and the control group did not receive any training. The data collection tool was the child's emotion management questionnaire (Ziman et al., 2001), which was administered before and after the training. Descriptive tables and statistical methods of one-way analysis of variance with differential scores of multivariate covariance analysis and Bonferroni's adjustment test were used to describe and analyze the collected data. The results show that, in the comparison between the influence of each of the experimental groups on reducing the differential score of emotional control of preschool children, the results of the effect size showed, respectively, the parent-child interaction training groups (ƞ=0.681), treatment based Attachment (0.630=2ƞ) and self-regulation skill (0.408=2ƞ) had the highest effect on reducing differential scores of emotional control of preschool children.
_||_
