رویکرد روسیه در قبال جهان اسلام پس از انقلاب های عربی: تداوم یا تغییر سیاست ها

محورهای موضوعی : روابط بین الملل

سید رزاق مقیمی ¹ , داود کیانی ² , مهدی جاودانی مقدم ³

1 - گروه علوم سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
2 - گروه علوم سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
3 - گروه روابط بین الملل، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1400/05/15 تاریخ پذیرش : 1400/12/13 تاریخ انتشار : 1400/12/01

کلید واژه: ", انقلاب های عربی", جهان اسلام", خاورمیانه", روسیه", سوریه",

چکیده مقاله :

در پی انقلاب های عربی سال 2011 و شکل گیری ترتیبات جدید در معادلات سیاسی و امنیتی منطقه خاورمیانه، روسیه تلاش کرد سیاست متوازنی نسبت به کشورهای اسلامی در پیش گرفته و در عین تقویت روابط با آنها، از ایجاد تنش با آنان پرهیز نماید. هدف اصلی این پژوهش، بررسی عوامل مؤثر بر سیاست خارجی روسیه در قبال جهان اسلام، پس از انقلاب های عربی سال 2011 و پاسخ به این پرسش است که مؤلفه های اصلی سیاست خارجی روسیه در قبال جهان اسلام به ویژه نسبت به کشورهای منطقه خاورمیانه کدامند؟ فرضیه اصلی که مورد آزمون قرار گرفته، این است سیاست خارجی روسیه در قبال جهان اسلام به ویژه پس از وقوع انقلاب های عربی در خاورمیانه، بر مبارزه با بنیادگرایی دینی، پرهیز از ورود به شکاف های مذهبی شیعه - سنی و تلاش برای بهبود تصویر روسیه در میان جوامع اسلامی سنی مذهب ابتنا داشته است. در نوشتار حاضر، تلاش شد به روش توصیفی - تحلیلی و در قالب چارچوب نظری سازه انگاری، تحلیلی نسبتا متمایز از ماهیت روابط روسیه با جهان اسلام در مقطع پس از انقلاب های عربی در سال 2011 تا 2020 ارائه گردد.

چکیده انگلیسی:

Following the Arab revolutions of 2011 and the formation of new arrangements in the political and security equations of the Middle East, Russia tried to pursue a balanced policy towards Islamic countries while avoiding tensions with them. The main purpose of this study is to investigate the factors affecting Russia's foreign policy towards the Islamic world after the Arab revolutions of 2011 and to answer the question: What are the main components of Russia's foreign policy towards the Islamic world, especially in relation to Countries of the Middle East region? The main hypothesis that has been tested is Russia's foreign policy towards the Islamic world, especially after the Arab revolutions in the Middle East, to fight religious fundamentalism, to avoid entering the Shiite-Sunni religious divide, and to try to improve Russia's image. Among Sunni Islamic societies, religion has taken root. In the present paper, a descriptive-analytical method and in the form of a theoretical framework of constructivism, a relatively different analysis of the nature of Russia's relations with the Islamic world in the period after the Arab revolutions in 2011-2020 was presented.