بررسی اثر ضد باکتریایی نانوکورکومین در برابر عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در شرایط پیش بالینی
محورهای موضوعی : میکروب شناسی پزشکیالهام انصاری 1 , خسرو عیسی زاده 2 , علیرضا شعاع حسنی 3
1 - کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لاهیجان، دانشکده علوم، گروه میکروب شناسی
2 - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لاهیجان، دانشکده علوم، گروه میکروب شناسی
3 - استادیار، گروه سلول درمانی (علوم سلولی کاربردی)، دانشکده فناوری های نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
کلید واژه: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین, نانوکورکومین, اثر ضد باکتریایی,
چکیده مقاله :
سابقه و هدف: باکتریمی و اندوکاردیت، شایع ترین عامل عفونت در استافیلوکوکوس اورئوس می باشند. با توجه به خواص گوناگون دارویی کورکومین از جمله اثر آنتی بیوتیکی آن، می توان با تغییر معایب کورکومین، از آن در شرایط بالینی استفاده نمود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر ضدباکتریایی نانوکورکومین در برابر عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در شرایط پیش بالینی در مدل حیوانی موش Balb/C می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت پیش بالینی در مرکز تحقیقات علوم و تکنولوژی در پزشکی در بیمارستان امام خمینی تهران انجام شد. پس از سنتز نانوذرات کورکومین-PLGA، از روش رنگ سنجی (MTT) برای بررسی سمیت آن بر روی سلول ها و از میکروسکوپ الکترونی نگاره برای ارزیابی اندازه آن استفاده گردید. آزمایشات In vitro برای کشت های MRSA توسط روش های MIC و MBC با استفاده از رقیق سازی براث انجام شد. سپس این کار بر روی کشت خون موش آلوده انجام گرفت. یافته ها: نانوذرات کوکومین-PLGA قادر بودند در شرایط In vitro با غلظت 6 میکروگرم در میلی لیتر خاصیت ضد باکتریایی بر روی سویه MRSA داشته باشند. این غلظت در درون حیوان آزمایشگاهی برابر با 10 میکروگرم در میلی لیتر بود. همچنین نتایج نشان داد که نانوذرات کورکومین-PLGA هیچ گونه اثر سمی بر روی سلول های طبیعی ندارند و سلول های تیمار شده با بالاترین غلظت توسط نانوذرات بیش از 75% زنده ماندند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که می توان به صورت ایمن از نانوذرات کورکومین-PLGA برای درمان عفونت های ناشی از سویه های MRSA و پروفیلاکسی باکتریمی و اندوکاردیت استفاده نمود.
Background and Objectives: Bacteremia and endocarditis are the most commonly infection in Staphylococcus aureus. Due to curative effects of curcumin, including as an antibiotic, it can be used as a medicine albeit after reducing its side effects. This study aimed to investigate antimicrobial effects of curcumin on methicillin-resistant Staphylococcus aureus in vitro and in an animal model (Balb/C mice). Materials and Methods: This pre-clinical study was performed in the department of scientific research and clinical technology of Khomeini Hospital, Tehran. Following synthesis of curcumin-PLGA nanoparticles, their size were measured using scanning electron microscopy and their toxicity were determined by a colorimetric method (MTT). In vitro studies to analyze the effects of this compound on MRSA were performed firstly based on MIC and MBC tests and broth dilution. Next, a same procedure was conducted on blood cultures obtained from infected mice. Results: A concentration of 6 micrograms of urcumin-PLGA nanoparticles per millimeter showed Antibacterial activity on MRSA strains. A same effect was observed in vivo in mice after treatment by 10 μg/ml urcumin. Furthermore, based on this results, there were no side effects on the normal cells and 75% of the cells treated with the highest concentration of this particle were survived. Conclusion: these results show that curcumin-PLGA nanoparticles can be used safely for the treatment of bacteremia and endocarditis prophylaxis of infections caused by MRSA.
