درمانگری پسخوراند عصبی : یک درمان مؤثر برای اعتیاد

محورهای موضوعی : روان درمانگری

فاطمه دهقانی آرانی ¹ (دانشجوی دکترا دانشگاه تهران)
رضا رستمی ² (استادیار دانشگاه تهران)
عباس رحمان نژاد ³ (استادیار دانشگاه تهران)

تاریخ دریافت : 1394/03/15 تاریخ پذیرش : 1394/03/15 تاریخ انتشار : 1388/01/01

کلید واژه: پسخوراند عصبی, وابستگی به مواد مخدر, نشانه‌های آسیب‌شناختی,

چکیده مقاله :

در این پژوهش اثربخشی روش درمانگری پسخوراند عصبی بر نشانه‌های آسیب‌شناختی بیماران مرد وابسته به مواد مخـدر بررسی شد. 20 معتـاد مراجعه‌کننده بـه کلینیکهـای تـرک اعتیاد، پس از پـاسخدهی به فهرست تجدیدنظر شـده نشانه‌های مرضی (SCL-90-R؛ دروگاتیس، 1975) در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. بیماران گروه آزمایشی علاوه بر دارودرمانگری، 30 جلسـه درمانگری پسخوراند عصبی دریافت کردند و بیماران گروه گواه تنها تحت دارودرمانگری بودند. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری، کاهش معنادار شدت نشانه‌های خودبیمارپنداری، وسواس، حساسیت در روابط بین‌فردی، پرخاشگری و روان‌ گسسته‎واری را در گروه آزمایشی نشان دادند. درمان پسخوراند عصبی همراه با دارودرمانگری، در بهبـود نشانگان آسیب‌‌شنـاختی روانی معتادان مؤثرتر از دارودرمانگری تنهاست.

چکیده انگلیسی:

The efficacy of neurofeedback treatment on psychopathological symptoms in addicted male patients was assessed. Participants were 20 opiate dependent patients who was seeking medication treatment. After completing the Symptom ChekcList-90-Revised (Derogatis, 1975), participants were randomly assigned to an experimental or a witness group. The experimental group received 30 sessions of neurofeedback therapy and medication. The witness group received only medication. The results of MANCOVA showed a significant reduction in the experimental group of symptoms of hypochondria, obsession, interpersonal sensitivity, aggression, and psychosis. The neurofeddback treatment with medication more effecitvely relieved psychopathological symptoms in opiate dependent patients, than medication treatment alone.