اثربخشی خاطره‌پردازی ساختارمند گروهی بر ارتقای کیفیت زندگی و شادکامی سالمندان

محورهای موضوعی : روان درمانگری

محمدرضا مجذوبی ¹ (کارشناس ارشد روانشناسی بالینی)
خدامراد مؤمنی ² (استادیار دانشگاه رازی)
رزیتا امانی ³ (استادیار دانشگاه بوعلی سینا)
محسن حجت‌خواه ⁴ (استادیار دانشگاه رازی)

تاریخ دریافت : 1394/03/12 تاریخ پذیرش : 1394/03/12 تاریخ انتشار : 1391/10/01

کلید واژه: کیفیت زندگی, شادکامی, سالمندان, خاطره‌پردازی ساختارمند گروهی,

چکیده مقاله :

این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی خاطره¬پردازی ساختارمند گروهی بر ارتقای کیفیت ¬زندگی و شادکامی سالمندان شهرستان همدان انجام شد. طرح مطالعه از نوع پیش¬آزمون‎ـ‎پس¬آزمون با گروه گواه، و روش آماری آن تحلیل واریانس با اندازه¬گیری مکرر دوگانه بود. 24 سالمند (10 زن ، 14 مرد) با دامنة سنی 60 تا 82 سال (میانگین= 79/70 ، انحراف استاندارد= 83/7) به طور مساوی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. سالمندانی که در گروه آزمایشی قرار داشتند به مدت 12 جلسة هفتگی تحت خاطره¬پردازی ساختارمند قرار گرفتند. به منظور ثبت سیر تغییرات نمره‎ها از شرکت‎کنندگان خواسته شد تا فرم کوتاه پرسشنامة کیفیت زندگی (وار و شربورن، 1992) و پرسشنامة افسردگی‎ـ‎شادکامی (مک‎گریل و جوزف، 1993) را در مرحلة پیش¬آزمون، جلسة سوم، جلسة ششم، جلسة نهم، جلسة دوازدهم و یک ماه بعد از پایان مداخله تکمیل کنند. نتایج نشان دادند که خاطره¬پردازی ساختارمند گروهی اثر معناداری بر نمرة کیفیت زندگی سالمندان نداشته است. با این حال، نمرة شادکامی سالمندان را به طور معناداری افزایش داد و چنین دستاوردی در پیگیری یک ماهه حفظ شد. براساس یافته‎های این پژوهش، بر ضرورت کاربرد خاطره‎پردازی ساختارمند گروهی به منظور ارتقای هیجان‎های مثبت در سالمندان تأکید شد.

چکیده انگلیسی:

This study was performed to examine the efficacy of structured group reminiscence on the enhancement of life quality and happiness of the elderly in Hamedan. The study design was pretestposttest with control group. The statistical method was variance analysis with double repeated measure analysis. Twenty four elderlies (10 females, 14 men) with age ranges of 60-82 years old (M= 70.79, SD= 7.83) were assigned equally to control and experimental groups. The experimental group received 12 weekly sessions of structured reminiscence. To record the trend of changes in scores, the participants were asked to complete the short form of Life Quality (SF-36; Ware & Sherbourne, 1992) and Depression-Happiness (McGreal & Joseph, 1993) questionnaires in the pretest phase, the third session, the sixth session, the ninth session, the twelfth session and one month after the intervention. The results indicated that structured group reminiscence did not have any significant effect on life quality score of the elderly. Yet, the score of happiness increased significantly and these achievements were remained in one-month follow up. Based on the findings, the necessity of using structural group reminiscence for enhancing positive emotions in the elderly was emphasized.