رابطه سبک‌های دلبستگی و سازگاری اجتماعی: نقش واسطه‌ای هوش هیجانی
محورهای موضوعی : روان درمانگریمصطفی صبری 1 , فریبا خوشبخت 2 , حمیدرضا گلزار 3
1 - کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی
2 - استادیار دانشگاه شیراز
3 - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
کلید واژه: سازگاری اجتماعی, هوش هیجانی, سبک‌های دلبستگی,
چکیده مقاله :
هدف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، تعیین ﻧﻘﺶ واسطه‌ای هوش هیجانی در راﺑﻄﻪ بین سبک‌های دلبستگی و سازگاری اجتماعی بود. 206دانشجوی سال اول مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز با استفاده از روش نمونه‌برداری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک‌های دلبستگی (هازن و شیور،1987)، فرم کوتاه‌شده پرسشنامه هوش هیجانی (پترایدز و فارنهام، 2001) و سیاهه سازگاری اجتماعی (بل، 1968 نقل از فرقدانی، 1381) پاسخ دادند. نتایج نشان دادند سبک‌های دلبستگی ناایمن دوسوگرا و اجتنابی به طور منفی و معنادار سازگاری اجتماعی را پیش‌بینی می‌کنند. علاوه براین، هوش هیجانی در رابطه بین سبک‌های دلبستگی ناایمن و سازگاری اجتماعی دارای نقش واسطه‌ای بود. بنابراین، میتوان چنین نتیجه‌گیری کرد که با ارتقای هوش هیجانی و آگاه کردن خانواده‌ها در زمینه تأثیر منفی سبک‌های دلبستگی ناایمن، میتوان تا حدودی از مشکلات سازگاری اجتماعی دانشجویان کاست.
The aim of this study was to investigate the mediating role of emotional intelligence in relationship between attachment styles and social adjustment among first year university student. Two hundred and six university students were selected by random cluster sampling method. The participants completed the Adult Attachment Styles Questionnaire (Hazan & Shaver, 1987), the Emotional Intelligence Questionnaire (Petrides & Furnham, 2001), and the Social Adjustment Inventory (Bell, 1968). The results indicated that insecure attachment styles (ambivalent and avoidant) predicted social adjustment negatively. It was also found that emotional intelligence mediated the relationship between insecure attachment styles and social adjustment. The findings suggest that by promoting emotional intelligence and informing the families of the negative effects of insecure attachment styles, the social adjustment may be reduced in students.
