گسترش یک مقیاس برای اندازه گیری هویت من

محورهای موضوعی : روان درمانگری

محمد تقی دلخموش ¹

1 - مربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

تاریخ دریافت : 1394/03/15 تاریخ پذیرش : 1394/03/15 تاریخ انتشار : 1387/07/01

کلید واژه: اعتبار, روایی, دانشجو, جنس, تحلیل کوچکترین فضا, هویت مـن,

چکیده مقاله :

گستـرش یک مقیاس اندازه‌گیری روا و معتبر هویـت من بـا توجه بـه ویژگیهای فرهنگی جامعة ایـرانی مسئله‌ای اساسی است. بـرای تدارک چنین مقیاسی 442 دانشجـو (193 مرد و 249 زن) با مقیاس محقـق ساختة اندازه‌گیری هویت من (EIM) (ملهم از مقیاس عینیِ پایگاه هویتِ من، آدامز، بنیون، و هاه، 1989، آدامـز، 1998) ارزیابی شدند. ساختار و محتوای مقیاس با استفاده از فن تحلیل کوچکترین فضا (SSA) تحلیل شد. بـرآورد هماهنگی درونی مقیاس از طریق آلفای کرونبـاخ صـورت گرفت. یافته‌ها نشـان دادند که : هماهنگی درونی هر 4 پایگاه هویت (موفق، معوق، تحمیل شده و پراکنده) از دقت کافی برخوردارند (ضرایب آلفا برای 4 پایگاه از 76/0 تا 85/0) و الگوی نظری مارسیا (1966) در زمیـنة هویـت من (اکتـشاف و تعهد) بـرای اندازه‌گیری در فرهنگ ایرانی از روایی برخوردار است. تحلیل محتوا و ساختار مقیاس هویت من نیز شناسایی هر چهار پایگاه هویت را امکانپذیر کرد و نشان داد که نواحی تشکیل‌دهندة پایگاههای هویت به وضوح متمایزند و مقیاس تدوین شده برای اندازه‌گیری هویت من در هر دو جنس معتبر است.

چکیده انگلیسی:

The development of a valid and reliable ego identity scale which takes into account the cultural characteristics of the Iranian society is a fundamental matter. To develop such scale, 442 female (N = 249) and male (N = 193) university students were administrated a researcher-devised questionnaire, originating from Objective Measure of Ego Identity Status (Adams, Bennion & Hugh, 1989, Adams, 1998). The structure and content of scale were analyzed, using the Smallest Space Analysis (SSA) technique. Internal consistency was assessed by Cronbach’s alpha coefficient. Findings suggest the accuracy of four identity statuses of the questionnaire (achieved, moratorium, foreclosed and diffused) derived through internal consistency (alpha coefficients ranged from 0.77 to 0.85), and the reliability of Marcia’s theoretical model (1966) of ego identity (exploration and commitment) for measurement in Iranian culture. Content and structural analysis of ego identity made possible the identification of all above mentioned status of ego and showed that the constituted areas of identity status were clearly distinguishable. Data suggest that the developed scale of Ego Identity Measurement can be a reliable instrument for measuring ego identity in both genders.