تبیین خردمندی بر اساس هوش موفق و خودکارآمدی مقابله
محورهای موضوعی : روان‌شناسی بالینیرقیه قربانی 1 , فرهاد خرمائی 2
1 - دانشجو دکترا
2 - استادیار
کلید واژه: خردمندی, هوش موفق, خودکارآمدی مقابله,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش تبیین خردمندی بر اساس هوش موفق و خودکارآمدی مقابله بود. بدین منظور 320 نفر(193زن، 127مرد) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی95-94 به روش تصادفی خوشهای انتخاب شدند و مقیاس های خودسنجی خردمندی وبستر (2003)، هوش موفق استرنبرگ و گریکورنکو (2002) و خودکارآمدی مقابله چسنی و دیگران (2006) را تکمیل کردند. دادههای پژوهش با بهرهگیری از روش مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که مدل پیشنهادی با داده های پژوهش برازش مناسب دارد و اثر مستقیم هوش موفق بر خردمندی و خودکارآمدی مقابله و همچنین اثرخودکارآمدی مقابله بر خردمندی تأیید شد. این مدل همچنین نشان داد که خودکارآمدی مقابله نقش واسطه بین هوش موفق و خردمندی دارد. این نتایج نشان میدهد که هوش موفق با افزایش باورهای خودکارآمدی در مقابله با رویدادهای تنیدگیزا به افزایش خردمندی در دانشجویان منجر میشود. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود در محیط‌های آموزشی به جای هوش سنتی بر آموزش هوش موفق تاکید شود تا از طریق ایجاد محیط‌های آموزشی غنی با افزایش باورهای خودکارآمدی مقابله بتوان افراد خردمند را وارد بازار کار و جامعه کرد.
T The purpose of this study was to explain wisdom by successful intelligence and coping self-efficacy. Three hundred and twenty students (193 females, 127 males) were selected from Shiraz University in academic year 2015 using multistage cluster random sampling. The participants completed the Self-Assessed Wisdom Scale (Webster, 2003), the Successful Intelligence Scale (Sternberg & Grigorenko, 2002) and the Coping Self-Efficacy Scale (Chesney et al, 2006). The data were analyzed using the structural equation modeling approach. The results of path analysis indicated that the model had a good fitness. The successful intelligence had direct effects on wisdom and coping self-efficacy. The coping self-efficacy mediates the relation between successful intelligence and wisdom. The findings suggest that successful intelligence enhance wisdom in students by promoting their coping self-efficacy beliefs, the educational settings should emphasize successful intelligence rather than traditional intelligence, and by providing enriched educational environments wised individuals may enter labor market and society.
چراغی، ف. (1394). مفهوم‌سازی خردمندی در جامعه ایران. پایان‌نامه دکتری، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتیدانشگاه خوارزمی، تهران.
حسن‌نیا، س. و فولادچنگ، م. (1394). رابطه بین ادراک محیط یادگیری و فرسودگی تحصیلی از طریق واسطه‌گری ذهن آگاهی. روان‌شناسی تحولی: روان‌شناسان ایرانی، 12(45)،73-61.
حسینزاده، ع.، عزیزی، م. و توکلی، ح. (1393). حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی در نوجوانان: نقش واسطه‌ای خودکارآمدی و رضایت از خود. روان‌شناسی تحولی: روان‌شناسان ایرانی، 11(41)، 114-103.
طیموری‌فرد، ع و فولادچنگ، م. (1391). نقش فراشناخت، هوش و خودکارآمدی در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان. مطالعات آموزش و یادگیری، 4 (2)، 135-117.
نگهبان‌سلامی، م. (1392). تأثیر آموزش هوش موفق بر تفکر انتقادی، خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان. پایان‌نامه دکتری، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه خوارزمی، تهران.
نگهبان‌سلامی، م.، فرزاد، و. و صرامی، غ. (1392). بررسی ساختار عاملی، روایی و پایایی پرسشنامه هوش موفق. اندازهگیری تربیتی، 5 (15)،14-2.
Ardelt, M. (2003). Empirical assessment of a three-dimensional wisdom scale. Research on Aging, 25(3), 275-324.
Ardelt, M. (2005). How wise people cope with crises and obstacles in life. Revision:Consciousness and Transformation, 28(1), 7-19.
Baltes, P. B., Gluck, J., & Kunzmann, U. (2002). Wisdom: Its structure and function in regulating successful life span development. In C. R. Snyder & S. J. Lopez (Eds.), Positive psychology, (pp. 327-347). Oxford: Oxford University Press.
Baltes, P. B., Gluck, J., & Kunzmann, U. (2002). Wisdom: Its structure and function in regulating successful life span development. In C. R. Snyder & S. J. Lopez (Eds.), Positive psychology, (pp. 327-347). Oxford: Oxford University Press.
Baltes, P. B. (2004). Wisdom: The orchestration of mind and virtue. Berlin: Max Planck Institute for Human Development.
Baltes, P. B., Staudinger, U. M., Maercker, A., & Smith, J. (1995). People nominated as wise: A comparative study of wisdom-related knowledge. Psychology and Aging, 10, 155-166.
Baltes, P. B., & Staudinger, U. M. (1993). The search for a psychology of wisdom. Current Directions in Psychological Science, 2, 75-80.
Baltes, P. B., & Staudinger, U. M. (2000). Wisdom: A metaheuristic (pragmatic) to rchestrate mind and virtue toward excellence. American Psychologist, 55 (1), 122-136.
Baltes, P. B., Dittmann-Kohli, F., & Dixon, R. A. (1984). New perspectives on the development of intelligence in adulthood: Toward a dual-process conception and a model of selective optimization with compensation. In P. B. Baltes & O. G. Brim (Eds.). Life-span development and behavior (pp. 33-76). New York: Academic Press.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: toward a unifying theory of behavior change. Psychological Review, 84, 191-215.
Bandura, A. (1999). Social cognitive theory: A genetic perspective. Social Psychology, 2, 21-41.
Cantor, N., & Kihlstrom, J. F. (1995). Social intelligence: The cognitive bases of personality. Personality and Social Psychology, 6, 2-32.
Chan, D. W. (2008).Teacher sef efficacy among Chinese secondary school teachers in Hong Kong. Experi-mental Educational Psychology, 28, 735-746.
Chesney, M. A., Neilands, T. B., Chambers, D. B., Taylor, J. M., & Folkman, S. (2006). A validity and reliability study of the coping self-efficacy scale. British Health Psychology, 11, 421- 437.
Diseth, A., Meland, E., & Breidablik, H. (2014). Self-beliefs among students: Grade level and gender differences in self-esteem, self-efficacy and implicit theories of intelligence. Learning and Individual Differences, 35, 1-8.
Gilmore, A. L. (2014). A Cultural Examination of Hardiness: Associations with Self-Esteem, Wisdom, Hope, and Coping-Efficacy. (doctoral dissertation) University Honors Program Thseses.
Glück, J., König, S., Naschenweng, K., Redzanowski, U., Dorner, L., & Straber, I. (2013). How to measure wisdom: content, reliability, and validity of five measures. Personality Science and Individual Differences, 4 (405), 2-13.
Greene, J. A., & Brown, S. C. (2009). The wisdom development scale: Further validity investigations. International Aging & Human Development, 68 (4), 289-320.
Klin, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling (3rd Ed), New York, London: Guilford Press.
Kunzmann, U., & Baltes, P. B. (2005). The psychology of wisdom: Theoretical and empirical challenges. In R. J. Sternberg & J. Jordan (Eds), A handbook of wisdom: Psychological perspectives, (pp.110 - 135). New York: Cambridge University Press.
Latvia, R. (2013). Factors of resilience wisdom and self efficacy as positive resources of leaders in sample of latvian. Problem Psychology ,5, 96-107.
Nezhad Haji, F., & Noruzi, M. (2012). A study on the relationships between wisdom cultural and employees’general selfefficacy among employees in Islamic Azad University. Arabian Journal of Business and Management, 1, 79 - 87.
Nicholls, A. R., Polman, R. C., Levy, A. R., & Borkoles, E. (2010). The mediating role of coping: A cross-sectional analysis of the relationship between coping self-efficacy and coping effecti-veness among athletes. Stress Management, 17(3), 181-192.
Sandler, N. L., Tein, J., Mehta, P., Wolchik, S., & Agers, T. (2000). Coping efficacy and psycho-logical problems of children of divorce. Child Development, 71(4), 1099-1118.
Shedlock, D. J. (1998).Wisdom: assessment, development, and correlates. Unpublished dissertation. Faculty of the Graduate School of Cornell University.
Smith, J., & Baltes, P. B. (1990). Wisdom-related knowledge: Age/cohort differences in response to life-planning problems. Developmental Psy-chology, 26(3), 494-505.
Staudinger, U. M., & Pasupathi, M. (2003). Correlates of wisdom-related performance in adolescence and adulthood: Age-graded differences in adolescence and adulthood: Age-graded differences in “paths” toward desirable development. Research on Adolescence, 13, 239-268.
Staudinger, U. M., & Gluck, J. (2011). Intelligence and wisdom. In R. J. Sternberg & S. B. Kaufman(Eds.), The Cambridge handbook of wisdom, (PP. 827-846). New York: Cambridge University Press.
Staudinger, U. M. (2001). Life reflection: A social-cognitive analysis of life review. Review of General Psychology Special Issue: Auto-biographical Memory, 5, 148-160.
Staudinger, U. M., Lopez, D.F., & Baltes, P. B. (1997). The psychometric location of wisdom-related performance: Intelligence, personality, and more? Personality and Social Psychology Bulletin, 23, 1200-1214.
Sternberg, R. J. (1998).A balance theory of wisdom. Review of General Psychology,2, 347-365.
Sternberg, R. J., Kaufman, J. A., & Grigorenko, E. L. (2007). Intelligence applied (Eds.). New York: Cambridge University Press.
Sternberg, R. J. (1999). The theory of successful intellige-nce. Review of General Psychology, 3, 292-316.
Sternberg, R. J. (2001). Why schools should teach for wisdom: The balance theory of wisdom in edu-cational settings. Educational Psychologist. Special Issue: Teaching for Wisdom, 36(4), 227-245.
Sternberg, R. J. (2003). WICS: A model for leadership in organizations. Academy of Management Lea-rning & Education, 2, 386-401.
Sternberg, R. J. (2008). Applying psychological theories to educational practice. American Research, 45(1), 150-165.
Sternberg, R. J., & Grigorenko, E. (2004). Suc-cessful intelligence in the classroom. Theory into Practice, 43, 274-280.
Sternberg, R. J., & Grigorenko, E. L. (2002). Dynamic testing. New York: Cambridge University Press.
Walsh, R., & Reams, J. (2015). Studies of Wisdom: A special issue of integral review. Integral Review, 11(2), 1-6.
Webster, J. D. (2007). Measuring the character strength of wisdom. Aging and Human, 65, 163-183.
Webster, J. D. (2003). An exploratory analysis of a self-assessed wisdom scale. Adult Development, 10 (1), 13-22.
Williams, P. B. (2016). The relationship between mental and somatic practices and wisdom. Retrieved February 2016, from http://dx.doi.org/ 10.1371/journal. pone. 0149369.
