زبان نشانه‌ها

محورهای موضوعی : اسطوره

حافظ حاتمی ¹ (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه)
محمدرضا نصر اصفهانی ² (استادیار دانشگاه آزاداسلامی واحد اصفهان)

تاریخ دریافت : 1394/03/04 تاریخ پذیرش : 1394/03/04 تاریخ انتشار : 1389/01/01

کلید واژه: کیمیاگر, پائولو کوئیلو, زبان نشانه‌ها, گم شده, سیر آفاقی و انفسی,

چکیده مقاله :

بهره‌گیری از زبان نمادین یا رمزی همواره مورد توجّه شعرا، نویسندگان و هنرمندان بوده است. ظرفیت بالای عنصر زیبایی‌بخش رمز، به همة انواع ادب حماسی، غنایی، عرفانی، نمایشی و تعلیمی امکاناتی فراوان داده است تا شاعر، نویسنده و هنرمند بتواند اثری از هر نظر برجسته و متمایز بیافریند. ادبیات عرفانی جولانگاه و پهنة زبان نمادها است و عرفا برای بهره‌گیری بیشتر از مفاهیم واژگان و موضوع غیرت عرفانی و اینکه افراد بیگانه و غیر اهل نتوانند به مقصود آنان پی ببرند، از این زبان استفاده می‌کنند.زبان نشانه‌ها ـ که در رُمان کیمیاگر از آن به روح جهان، زبان روح، رویای شخصی، اصل مطلوبیّت، مکتوب و عشق یاد شده است ـ مهم‌ترین عنصر سازندة این رمان است. در این میان آشنایی نویسنده با عرفان مشرق‌زمین، به ویژه عرفای اسلامی و ایرانی، و در نهایت تأثیرپذیری از آنان، موضوعی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است.

چکیده انگلیسی:

  Artists, poets and mystics use Language of Symbols to convey artistic and abstract concepts. Paulo Coelho in his allegorical novel, The Alchemist, uses such terms as the spirit of the world, the language of spirit, personal dream, Love and the like. Closer study of his works shows that he is familiar with Islamic mysticism. The influence of Islamic mysticism on his works is the subject of the present article.