رابطۀ مهارت‌های ارتباطی مدیران و میزان بهره‌وری ادارات تربیت بدنی استان کرمان

محورهای موضوعی : رفتار سازمانی در ورزش

اسما فکرت ¹ , حمیده حسامی ² , سید احمد طباییان ³ , طهمورث نورائی ⁴ , کوروش قهرمان تبریزی ⁵

1 - کارشناس ارشد مدیریت ورزشی
2 - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی
3 - استادیار دانشگاه اصفهان
4 - استادیار دانشگاه شهید باهنر کرمان
5 - استادیار دانشگاه شهید باهنر کرمان

تاریخ پذیرش : 1391/10/25 تاریخ انتشار : 1391/09/01

کلید واژه:

چکیده مقاله :

سازمان تربیت بدنی به‌عنوان متولی امر ورزش در کشور و پرورش نسلی سالم که زیربنای رشد و توسعۀ مملکت است، باید بکوشد به بالاترین میزان بهره‌وری در چهارچوب اهداف اصلی خود دست یابد؛ و از آنجا که این نوع سازمان‌ها جزءِ سازمان‌های انسان‌مدار است، ضروری است مدیران این سازمان‌ها مهارت‌های لازم ازجمله مهارت‌های ارتباطی داشته باشند. این پژوهش نیز به‌منظور بررسی رابطۀ مهارت‌های ارتباطی مدیران و میزان بهره‌وری در ادارات تربیت بدنی استان کرمان اجرا شد. روش پژوهش، توصیفی همبستگی بوده و جامعۀ آماری را مدیران (30 نفر) و کارمندان (136نفر) تشکیل می‌داده که جامعۀ آماری مدیران، به‌صورت تمام‌شماری و درمورد جامعۀ آماری کارمندان 100 نفر براساس فرمول کوکران و به شیوۀ تصادفی ساده به‌عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌های مهارت‌های ارتباطی بارتون جی. ای. و پرسشنامۀ محقق‌ساختۀ بهره‌وری سازمان بود؛ روایی هر دو پرسشنامه با نظر استادان مدیریت ورزشی، و مدیریت و پایایی هر دو پرسشنامه نیز ازطریق ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد که برای مهارت‌های ارتباطی 90/0 و برای بهره‌وری سازمان 91/0 به‌دست آمد؛ از آزمون همبستگی پیرسون هم جهت بررسی ارتباط بین متغیرها استفاده شد. نتایج نشان داد که 10درصد مدیران مهارت‌های ارتباطی پایین، 54درصد(16نفر) مهارت‌های ارتباطی متوسط و 36 درصد مهارت‌های ارتباطی بالا دارند؛ 21درصد کارمندان بهره‌وری سازمان را پایین، 63 درصد بهره‌وری سازمان را متوسط و 16درصد بهره‌وری سازمان را بالا ارزیابی کردند. همچنین، نتایج بیانگر آن بود که بین مهارت‌های ارتباطی مدیران و میزان بهره‌وری در ادارات تربیت بدنی استان کرمان و نیز بین مهارت‌های ارتباطی، مهارت‌های کلامی و مهارت‌های شنیداری مدیران با بهره‌وری، اثربخشی و کارآیی سازمان رابطۀ معنی‌داری وجود داشت اما بین مهارت‌های بازخور مدیران و بهره‌وری، اثربخشی و کارآیی سازمان رابطۀ معنی‌داری وجود نداشت.