تخلفات و ضمانت اجرای انتقال فناوری در الگوی جدید قراردادهای نفتی (IPC)
محورهای موضوعی : فصلنامه حقوق قضایی
مسلم عبدی
1
(
دانشجوی دکتری، حقوق خصوصی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
)
عباس کریمی
2
(
استاد گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران؛
)
احمد شمس
3
(
استادیار، گروه حقوق، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
)
محسن محبی
4
(
. استادیار گروه حقوق، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
)
کلید واژه: ضمانت اجرا, انتقال فناوری, الگوی جدید نفتی ایران(IPC), نقض تعهدات,
چکیده مقاله :
انتقال آخرین دستاوردهای علمی و فنی(انتقال فناوریهای جدید) یکی از شروط مهم و شاخص در الگوی جدید قراردادهای نفتی (IPC) است. کارآمدی بالا و بهره وری بیشتر که منجر به کسب بالاترین نفع و کمترین زیان در بهره برداری می گردد، از یک طرف و اشاعه و بومی سازی فناوری همراه با آموزش نیروهای داخلی از طرف دیگر دلایل مهمی هستند که درج این تعهد را در الگوی جدید قراردادهای نفتی لازم نموده است. اما با توجه به تنوع روش های انتقال و چند لایه بودن فناوری ها و همچنین ترکیب تعهدات بوسیله و نتیجه در اجزای این تعهد و همچنین عدم تمایل سرمایه گذاران به وارد نمودن آخرین فناوریها (بدلیل کسب نفع بیشتر در سایر قراردادها)، اجرای این تعهد همواره با تخلفات متعددی از سوی سرمایه گذار (هم در بعد علمی و هم در بعد فنی) روبرو می گردد. این تخلفات نهایتا در سه حالت: اجرای معیوب یا ناقص، تاخیر در اجرا و عدم اجرا نمایان می شود بررسی تخلفات احتمالی در ورود و اجرای این تعهد و ضمانت اجرای نقض آنها در حقوق ایران به عنوان قانون حاکم بر الگوی جدید قراردادهای نفتی موضوع مقاله پیش رو خواهد بود. مقاله با روش توصیفی و تحلیلی و با استناد کتابخانه ای به این نتیجه رسیده است که از دو طریق طولانی نمودن زمان امکان مطالبه خسارت و ایجاد وجه التزام مناسب می توان تا حدودی احتمال تخلف را کاهش و به تضمین اهداف تعیین شده دست یافت.
The transfer of the latest scientific and technological achievements (transfer of new technologies) is one of the most important and indices in the new paradigm of petroleum contracts (IPC). Higher efficiency and higher productivity, which leads to the highest interest and lowest loss in operation, on one hand and the diffusion and localization of technology along with the training of internal forces on the other hand, are important reasons for placing such a commitment in the new paradigm of petroleum contracts. however, the implementation of this obligation will always face various violations by investors (both in scientific and technical dimensions) due to the diversity of transmission methods and the combination of the technologies and the result of investors willingness to import the latest technologies (for more benefit in other contracts). These violations will eventually emerge in three cases: deficient or incomplete implementation, delay in implementation and failure to investigate possible violations in the entry and implementation of this obligation and to guarantee their violation of obligations under the contract; binding commitment, charging fee and termination of contract (which is also applicable in all three claims)as the rule governing the new paradigm of oil contracts. The article has come to the conclusion with descriptive and analytical method and with reference to library that by prolonging the time for claiming damages and creating a suitable deposit, the probability of violation can be reduced to some extent and the set goals can be guaranteed
_||_
