ارزیابی امکان حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 به شرایط اسیدی بهوسیله عصاره پوست پرتقال
محورهای موضوعی : بیماریهای دامهای بزرگلیلا نیک روان 1 , مهدی زارعی 2 , مهدی پور مهدی برروجنی 3
1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحدشوشتر
2 - دانشگاه اهواز
3 - اهواز
کلید واژه: لیستریا مونوسیتوژنز, اشریشیا کلای O157:H7, عصاره پوست پرتقال,
چکیده مقاله :
توانایی باکتریها در تحمل pHهای پایین از جمله خصوصیات مهمی است که به زندهمانی باکتری در محیطهای مختلف کمک مینماید. لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 توانایی زیادی در زندهمانی در محیطهای اسیدی دارد. در مطالعه حاضر توانایی عصاره پوست پرتقال جهت حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 به شرایط اسیدی مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور سلولهای لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 (با تعداد تقریبی 105 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی لیتر) به محیطهای TSB با pH برابر با 4 و 5 ایجاد شده بهوسیله اسیدهای استیک و لاکتیک به طور جداگانه و حاوی غلظت های 5/0 و 1 درصد از عصاره پوست پرتقال تلقیح شدند. تعداد باکتری های زنده قبل و پس از 6 ساعت مواجهه با محیط به روش کشت سطحی بر روی محیط TSA شمارش گردید. بر اساس نتایج این تحقیق غلظت 5/0 درصد عصاره پوست پرتقال تأثیری بر میزان زنده مانی باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 در شرایط اسیدی مورد آزمایش نداشت (05/0<p). اما غلظت 1 درصد عصاره پوست پرتقال توانست که سلول های لیستریا مونوسیتوژنز را به pHهای 4 و 5 ایجاد شده توسط اسید لاکتیک و اسید استیک حساس تر کند(05/0>p). نتایج مشابهی در مورد اشریشیا کلای O157:H7 به دست آمد. بنابراین غلظت 1 درصد عصاره پوست پرتقال می تواند میزان غیرفعال شدن باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 در طی مواجهه با pHهای پایین و اسیدهای آلی را افزایش دهد.
5. Alakomi, HL., Saarela, M. and Helander, IM. (2003). Effect of EDTA on Salmonella enterica serovar Typhimurium involves a component not assignable to lipopolysaccharide release. Microbiology. 149: 2015–2021.
6. Aygun, O. and Pehlivanlar, S. (2006). Listeria spp. in the raw milk and dairy products in Antakya, Turkey. Food Control. 17: 676–679.
7. Barker, C. and Park, S. (2001). Sensitization of Listeria monocytogenes to low pH, organic acids, and osmotic stress by Ethanol, Applied and Environmental Microbiology. 67: 1594-1600.
8. Bruno-Barcena, JM., Andrea Azcarate-peril, M. and Hasan, HM. (2010). Applied and Environmental Microbiology. 76(9): 2747.
9. Cheroutre-Vialette, M., Lebert, I., Hebraud, M., Labadie, JC. and Lebert, A. (1998). Effects of pH or astress on growth of Listeria monocytogenes. International Journal of Food Microbiology. 42: 71-77.
10. Farrokh, C., Jordan, K., Auvray, F., Glass, K., Oppegaard, H., Raynaud, S., Thevenot, D., Condron, R.., Reu, KD., Govaris, A., Heggum, K., Heyndrickxi, M., Hummerjohann, J., Lindsay, D., Miszczycha, S., Moussiegt, S., Verstraete, K. and Cerf, O. (2013). Review of Shiga-toxin-producing Escherichia coli (STEC) and their significance in dairy production. International Journal of Food Microbiology. 162 (2): 190-212.
11. Gandhi, M., Chikindas, ML. (2007). Listeria: A foodborne pathogen that knows how to survive. International Journal of Food Microbiology. 113: 1–15.
12. Helander, lM., Alakomi, HL., Latva-Kala, K. and Koski, P. (1997). Polyethyleneimine is an effective permeabilizer of Gram-negative bacteria. Microbiology. 143: 3193-3199.
13. Jordan, SL., Glover, J., Malcom, L., Thomson-Carter, FM., Booth, IR., Park, SF., 1999. Augmentation of killing of Escherichia coli O157 by combinations of lactate, ethanol, and low-pH conditions. Applied and Environmental Microbiology. 65: 1308–1311.
14. Karab1y1kl1, S., Degirmenci, H., Karap1ar, M. (2014). Inhibitory effect of sour orange (Citrus aurantium) juice on Salmonella Typhimurium and Listeria monocytogenes. LWT-Food Science and Technology. 55: 421-425.
15. Lambert, RJW., Hanlon, GW. and Denyer, SP. (2004). The synergistic effect of EDTA/antimicrobial combinations on Pseudomonas aeruginosa. Journal of Applied Microbiology. 96: 244–253.
16. Vurma, M., Chung, Y., Shellhammer, TH., Turek, EJ., Yousef, AE., 2006. Use of phenolic compounds for sensitizing Listeria monocytogenes to high-pressure processing. International Journal of Food Microbiology. 106: 263-269.
_||_