مقایسه تطبیقی شهر سبز در نظام برنامه‌ریزی شهری آلمان و ایران (مورد مطالعه – کلانشهرهای برلین و تهران)

محورهای موضوعی : کالبدی

مهدی جیررودی ¹ , رحیم سرور ² , مهرداد نوابخش ³

1 - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استاد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - ستاد گروه جامعه شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1397/08/27 تاریخ پذیرش : 1397/08/27 تاریخ انتشار : 1397/08/01

کلید واژه: شهر سبز, کلانشهر تهران, واژگان کلیدی: توسعه پایدار, شاخص شهر سبز,

چکیده مقاله :

چکیده امروزه شهرها بعنوان عامل اصلی ناپایداری در جهان، به موازات مجموعه تحولات تکنولوژیک و به تبع آن توسعه شهری، تراکم بیش از حد جمعیت و تمرکز فعالیت‌های اقتصادی در شهرها، پیامدهای زیست محیطی متعددی را که با کیفیت زندگی و رفاه مردم در مناطق شهری رابطه‌ای تنگاتنگ دارد، متحمل می‌شوند. ازاینرو بکارگیری رویکردهای جدید زیست محیطی نظیر شهر سبز، در برنامه‌ریزی و توسعه شهری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و مسیر دستیابی به توسعه پایدار شهری را هموار می‌سازد. کشور آلمان بعنوان یکی از کشورهای موفق جهان در زمینه رویکرد شهر سبز مطرح است. بمنظور دستیابی به نتیجه مطلوب، ارزیابی معیارها و شاخص‌های کمی و کیفی شهر سبز در آلمان، ضروریست و می‌تواند راهگشای مناسبی برای فعالیتهای مشابه در مناطق کلانشهری ایران؛ منجمله کلانشهر تهران باشد. هدف اصلی مقاله تبیین واقعیت‌های کلان جهت برنامه‌ریزی و مدیریت منطقه کلانشهری تهران می‌باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش مقایسه تطبیقی در بررسی نمونه موردی است. این پژوهش با استراتژی کیفی به لحاظ هدف، توصیفی و به لحاظ روش، کتابخانه‌ای و مبتنی بر تحلیل اسناد و مدارک و با رویکرد تحقیقات توسعه‌ای انجام شده است. در یک مقایسه تطبیقی علل ناکامی این رویکرد در ایران بیان می‌شود و در خاتمه، این مقاله از پیشنهاداتی که جهت بهبود وضعیت زیست محیطی کلانشهر تهران و ایجاد پایداری بیشتر ارائه می‌شود، نتیجه‌گیری می‌کند.

منابع و مأخذ:

Refrences

Abdoli. M.A., et al. (2015). Investigating the Production of municipal Waste in 22 Areas of Tehran with a Waste Reduction Approach during the years 2010-2013, Bimonthly Toulue Behdasht. Vol.11,No. 2, pages:23-33. (In Persian).

Air Quality Control Company, Subsidiary of Tehran Municipality. (2016).Report of Tehran Air Quality, QM96/02/01(U)/1. Retrieved from: http://air.tehran.ir.

Air Quality Control Company. (2015). Brochures of Concepts of Air Pollution, Retrieved from: http://air.tehran.ir.

Atlas.tehran.ir

Bonakdar, A., et al. (2012). Comparative Study of the Status of Urban Design Documents in the Planning System of Iran and England, Quarterly Journal of Faculty of Art University, Pages 147 – 167., (In Persian).

Dastmalchi,A. (2014). Green City and Sustainable Development: National Conference on Architecture and Sustainable Urban Landscape, (In Persian).

European Green Capital, Retrieved from: ec.europa.eu

German Green City Index (2012), Assessing the environmental performance of 12 major German cities, A research project conducted by the Economist Intelligence Unit, sponsored by Siemens, Retrieved from: https://www.siemens.com

Gharakhloo, M. & Hosseini, S.H. (2006). Indicators of Sustainable Urban Development, Journal of Geography and Regional Development, No. 8, Pages 157 – 177., (In Persian).

Green City Index(2012), Assessing the environmental performance of 12 major German cities, A research project conducted by the Economist Intelligence Unit, sponsored by Siemens, Retrieved from: https://www.siemens.com

Heydari Anari, A. & Shojaei, A.A. (2017). Ranking of various Modes of Transport of inland City Transport using TOPSIS Method, Journal of Transportation Research,No.52. pages:159 – 167., (In Persian).

http://www.ana.ir. (2017).

http://www.mizanonline.com

https://www.fardanews.com. (2016).

https://www.fardanews.com. (2017).

ISNA.Iranian Students News Agency. (2017). Retrieved from: https://www.isna.ir

Mirmohammadi, M. (2017). Effects of public transport development on reducing air pollution in terms of indicators, Tehran Center for Urban Studies and Planning, Monthly Danesh-e-shahr, No.467, Retrieved from: http://rpc.tehran.ir, (In Persian).

Naderi, M. & Hosseini, V. (2015). Monitoring the Quality of Gasoline and Diesel fuel in Tehran(2011 – 2014). Air Quality Control Company, No.QM94/02/01/(U)/01, Retrieved from: http://air.tehran.ir.

Pahl-Weber, E., et al. (2013). Urban challenges and urban design approaches for resource-efficient and climate-sensitive urban design in the MENA region. Berlin and Tehran: TU Berlin and BHRC.

Purahmad, A., et al. (2018). Smart city: Explaining the Necessities and Requirements of the City of Tehran for Intelligence, Quarterly journal of Human Geography, Vol.10,No.2., (In Persian).

Rahnama, M.R. (2016). The Position of environmental Issues in the Perspective of Global metropolitan Areas, Quarterly journal of political Spatial, No. 1, pages 53-72., (In Persian).

Rasoolimanesh, M. S., et al (2013). Urban Planning and Management System in Iran: A Review and Assessment. Middle-East Journal of Scientific Research, 18 (2), 220-229. Retrieved from: http://www.idosi.org/mejsr/mejsr18(2)13/17.pdf (Access date: 25 Septermber 2015)

Rigin, Ch. (2015). Adaptive method (beyond quantitative and qualitative Strategies), Tehran: Agah Press.

Saraei, M.H. & Zareiefarshad, A. (2011).The Survey of Sustainability of ecological Resources with using ecological Footprint Index(Case Study: Tehran), Journal of Geography and Environmental Planning, Volume 22,No.1, Pages 97 – 106., (In Persian).

Sasanpur, F. (2010). Fundamentals of Sustainability of Metropolitan Development with Emphasis on Tehran Metropolis, Tehran Urban Planning and Research Center's Press. Retrieved from: http://rpc.tehran.ir.

Schayan,J.& Giehle,S. (2010).Facts about Germany. Frankfurt: Societäts Verlag.

Scientific Society of Urban Economics of Iran, German Urban Management Database, Retrieved from: iuea.ir

Straus, A. & Kerbin, J.. (2017). Principles of qualitative research - Techniques and Stages of production of underlying Theory, (In Persian). Tehran:Ney Press.

Tabibian, M., et al. (2015). Comparative Assessment of environmental Status of Tehran with 22 Asian Cities based on Green City Approach Indicators, Quarterly Journal of Architecture and Urban Planning Armanshahr, No. 15, Pages 329 – 343., (In Persian).

Tehran Urban Planning and Research Center. (2011). Report on the environmental situation in Tehran(SoE),. Report No.90-276. Retrieved from: http://rpc.tehran.ir.

Tehran Urban Planning and Research Center. (2013). Center Review the waste management process in the world and Iran. (In Persian). Report No.207. Retrieved from: http://rpc.tehran.ir.

Transportation & Traffic Deputy and Organization of Tehran Municipality. (2014). Excerpts of Urban Transport Statistics and Information of Tehran, Retrieved from: http://trafficorg.tehran.ir

UN, United Nations. (2008). World Urbanization Prospects: The 2007 Revision Population Database. Retrieved from http://esa.un.org/unup.

www.google.com/maps.

Ziari, K., et al (2015). Urban planning with biophilic approach, Tehran: Aradketab Press, (In Persian).