روندهای کلان نظام بین الملل در آغاز هزاره سوم

محورهای موضوعی : علوم سیاسی- روابط بین الملل

امین دیلمی معزی ¹ , حسین رفیع ²

1 - ([e-mail]) . مربی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
2 - ([e-mail]) . استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه ازاد اسلامی واحد چالوس

تاریخ پذیرش : 1389/05/07 تاریخ انتشار : 1388/09/10

کلید واژه:

چکیده مقاله :

هدف این مقاله شناسایی روندهای کلان در نظام بین الملل در آغاز هزاره ی سوم میلادی است. از این رو این سؤال مطرح بود که نظام بین الملل پس از فروپاشی شوروی دارای چه فرایندهای کلانی است که بازیگران را در اتخاذ خط مشی سیاست خارجی محدود می کند؟ پژوهش نشان می دهد که مواردی نظیر گسترش نقش افکار عمومی ملی و جهانی، افزایش اهمیت و جایگاه سازمان های تروریستی در ناامنی جهانی، توسعه ی امواج دموکراسی خواهی و افزایش تعداد نظام های دموکراتیک، فرایند چند بعدی جهانی شدن، تحول در گفتمان امنیت و چند لایه شدن آن و در نهایت منطقه گرایی اقتصادی و امنیتی هستند که نظام بین الملل را متأثر ساخته اند. لذا دولت ها صرف نظر از محدودیت هایساختاری با محدودیت های فرآیندی نیز مواجه هستند و ناچارند که چنین محدودیت هایی را در اتخاذ و اجرای سیاست خارجی در نظر گیرند.

چکیده انگلیسی:

The aim of the present article is to identify the grand trend of the international system in beginning of the new millennium. The question which is raised is what grand processes the international system after the collapse of the Soviet Union is having which limits the decision makers in formulating their foreign policy? The finding of the study shows the instances like the increasing role of national and international public opinion, the rise in the importance and place of terrorist organizations in creating world insecurity, the expansion of the wave of demand for democracy and the emergence of more democratic governments in the world, the multi aspect process of globalization, the change of the traditional concept of security to a complicated and multi faceted concept, economic and security regionalism and finally the United States unilateralism and its disregard for international norms are among the important trends which have affected the international system. Therefore, the governments notwithstanding the structural limitations are facing procedural limitations and have to formulate and implement their foreign policies within these constraints.