ظرفیت سازی فرهنگی عامل کلیدی در راستای توسعه فرهنگی-سیاسی
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی
1 - استاد یار و عضو هیأت علمی گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اصفهان rashidpoorali@yahoo.com
2 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان و دانشجوی دکتری مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران sae_Aghasi@yahoo.com
کلید واژه: -,
چکیده مقاله :
ظرفیت سازی فرهنگی فرایندی دائمی برای کمک به مردم، سازمان ها و انجمن های فرهنگی و سیاسی برای ارتقاء و تطبیق با تغییرات مفید و مقابله کارآمد با تغییرات غیر سودمند محیط فرهنگی-سیاسی است که نتایج و ارتقاء این فرایند از طریق مأموریت، اهداف اختصاصی، منابع و پایداری فراهم می آید. این مقاله به بررسی مفهوم ظرفیت سازی فرهنگی و نقش آن در توسعه فرهنگی-سیاسی به روش تحلیلی – توصیفی می پردازد. نقش این مفهوم در چهار جنبه مهم توسعه فرهنگی-سیاسی بررسی می گردد که عبارتند از الف) توسعه مبانی اعتقادی – دینی ب) توسعه سرمایه فرهنگی-سیاسی ج) توسعه تفکر فرهنگی-سیاسی د) توسعه نهادی فرهنگی-سیاسی
Cultural capacity making is a permanent process for helping people, organizations and cultural and political association for elevating and adapting with useful changes and effective countering with unhelpful changes of cultural and political atmosphere. The result of this process can be obtained from mission, special objectives, sources, texts and durability. The aim of this process is first answering the internal weakness of cultural and political organizations and strengthening the existing potentials, secondly, assistance to cultural and political sections for coordination with quick environmental changes. Therefore, attaining these targets facilitate the input feeding for interested groups who are general members of a culture and as a result cultural and political development takes place. The present article by a descriptive-analytical method examines the concept of cultural and political development. The examination of the role of cultural capacity making is done within four important aspects of cultural-political development. These four aspects are as follows: a) development of religious ideological base, b) development of cultural and political capital, C) development of cultural and political thought, d) institutional cultural and political development.