دیپلماسی سلبریتی و جذابیت و ساده سازی سیاست بین الملل در ادراک عامه

محورهای موضوعی : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی

آرش بیدالله خانی ¹ ( دانش آموخته دکتری علوم سیاسی از دانشگاه تهران ، و مدرس دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده حقوق و علوم سیاسی )
یاسر کهرازه ² ( عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد واحد زاهدان، استان سیستان و بلوچستان، نویسندۀ مسئول )

تاریخ دریافت : 1397/02/01 تاریخ پذیرش : 1397/11/17 تاریخ انتشار : 1397/11/01

کلید واژه: دیپلماسی, سیاست, بین الملل, عامه, سلبریتی,

چکیده مقاله :

دیپلماسی سلبریتی ابزار اساسی جذب و جلب توجه افکار عمومی به مسائل و بحرانهای سیاست بین الملل است. در طول دو دهۀ گذشته، سلبریتی ها به طور فزاینده ای از قدرت و شهرت خود برای جلب توجه جهانی به مسائل مهم بین المللی مانند فقر، بحران بدهی ها، بیماری های واگیر دار و مسری، جنگ و ... استفاده کرده اند و بر همین مبنا ، به عنوان دیپلمات های سلبریتی شناخته شده اند. این امر باعث به کارگیری گسترده سلبریتی های در سیاست بین الملل شده است. بر همین اساس سوال اساسی پژوهش حاضر این است که دیپلماسی سلبریتی چه تاثیری بر سیاست بین الملل دارد ؟ در پاسخ به این سوال و با روشی توصیفی- تحلیلی پژوهش حاضر با چشم اندازی مثبت بر این امر تاکید می کند که فعالیت دیپلماتیک سلبریتی ها در سیاست بین الملل باعث افزایش توجه و تمرکز افکار عمومی و شهروندان عادی به مسائل بین المللی و بحرانهای سیاسی می شود. توجه و تمرکزی که در غیر اینصورت و از طریق دریچه و روندهای دیپلماسی سنتی و رسمی- دولتی غیر ممکن بود.

چکیده انگلیسی:

Celebrity diplomacy is a key tool in attracting public attention to the public issues and crisis in international politics. Over the past two decades, celebrities have increasingly used their power and fame to draw global attention to important international issues such as poverty, debt crisis, infectious diseases, war, etc and based on these activities, they have been recognized as celebrity diplomats. This has led to a widespread use of celebrities in international politics. Diplomatic activity of celebrities broadens the informal political milieus of international politics and it is transferred important issues of international politics to the center of every day life's discourse of ordinary people. Moreover, it is given the Aesthetic dimension to the international politics. Accordingly, the fundamental question of the present research is that how does celebrity diplomacy effect on international politics? In the answer to this question and with a descriptive-analytical method this paper emphasizes that diplomatic activity of celebrities in international politics increases the focus and attraction of public opinion and ordinary citizens on international issues and political crises. The attention that was not possible through state-level and traditional diplomacy.

منابع و مأخذ:

ابراهیمی، نبی‌الله (1394)، «سلفیه وهابی؛ تمایزهای هویتی عربستان سعودی و ایران»، فصلنامه مطالعات ملی، سال شانزدهم، شماره 2

اختیاری امیری، رضا (1394)، «تأثیر تقابل وهابیت سعودی با گفتمان انقلاب اسلامی ایران بر ژئوپلتیک جدید خاورمیانه»، فصلنامه اندیشه سیاسی در اسلام، شماره 6. 3

. ازغندی، علی‌رضا و مهدی، آقا علیخانی (1392)، «بررسی عوامل منطقه‌ای واگرایی در روابط ایران و عربستان (1390 – 1384)»، مجلة سیاست، تابستان، شماره 26.

 دکمجیان، هرایر (1390)، «جنبش‌های اسلامی معاصر در جهان عرب»، ترجمة حمید احمدی، تهران: انتشارات کیهان.

دهشیری، محمدرضا و حسینی، سید محمد حسین (1395)، «ژئوپلیتیک منطقه و روابط ایران و عربستان»، فصلنامة روابط خارجی، سال هشتم، شماره اول.

6. زارع زحمتکش، صدیقه (1396)، «هویت‌یابی سیاسی شیعیان و جنگ‌های فرقه‌ای در خاورمیانه»، تهران: انتشارات فرهنگ شناسی.

7. عطایی، فرهاد و منصوری مقدم، محمد، (1392)، «تبارشناسی سیاست خارجی عربستان سعودی: راهبردی واقع‌گرایانه بر بستر هویتی»، فصلنامة روابط خارجی، سال پنجم، شماره اول.

8. فولر، گراهام (1373). «قبله عالم؛ ژئوپلتیک ایران»، ترجمه عباس مخبر، تهران: نشر مرکز.

9. مصلی‌نژاد، عباس (1394). «سیاست‌گذاری موازنه قدرت در روابط ایران و عربستان، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 46، شماره 4، زمستان 95.

10. منصوری مقدم، محمد (1391). «مؤلفه هویت و تأثیر آن بر سیاست خارجی عربستان سعودی در قبال جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه مجلس و راهبرد، سال نوزدهم، شماره 72

11. . منصوری مقدم، محمد (1394)، «تحولات منطقه‌ای و سیاست خارجی عربستان سعودی در قبال جمهوری اسلامی ایران (1991 م. – 2012 »، تهران: دبیزش.

12. متقی، افشین (1394)، «واکاوی زمینه‌های ناسازواری در روابط ج.ا.ا و عربستان بر پایه نظریه سازه‌انگاری» فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، سال سوم، شماره 12.

13. هانتینگتون، ساموئل (1378)، «برخورد تمدن‌ها و بازسازی نظم نوین جهانی»، مترجم، محمدعلی حمید رفیعی، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی. 1.

Al‐rasheed, Madawi. (2013) Saudi Arabia: Local and Regional Challenges. Contemporary Arab Affairs 6: 28–40.

2. Ana Belén, Antepazo (2015), “Saudi Arabia: A Regional Power Facing Increasing Challenges”, Documento de Opinión, Institute Espanol de Estudios Estrategioos, Pp 1-10.

3. Axelrod, Robert. (1997) The Dissemination of Culture: A Model with Local Convergence and Global Polarization. Journal of Conflict Resolution 41: 203–226.

4. Al saud, Turki Al Faisal Bin Abdul Aziz. (2013) Saudi Arabia’s Foreign Policy. Middle East Policy 20: 37–44.

5. Al‐sayall, Abd Al‐rahman. (2013) ‘Religious Scholars: The Muslim Brotherhood Do Not Like Al‐Sunna and Want to Us Deviate and Diverge]. Al‐Madina. Available at: http://al‐madina.com/node/473106. (Accessed July 10, 2014).

6. Al‐Utaybi, Abdullah Bin Gad. (2011) Saudi Arabia and the Brotherhood: An Excerpt from History. Al‐Sharq Al‐Awsat. Available at: http://classic.aawsat.com/

7. BBC. (2014) Saudi Arabia Declares Muslim Brotherhood ʹTerrorist Group.ʹ Available at: http://bbc.co.uk/news/world‐middle‐east‐26487092. (Accessed July 10, 2014).

8. Bloom, William. (1990) Personal Identity, National Identity, and International Relations. Cambridge: Cambridge University Press.

9. Buchta, Wilfried. (2002) The Failed Pan‐Islamic Program of the Islamic Republic: Views of the Liberal Reformers on the Religious ʹSemi Opposition.ʹ In Iran and the Surrounding World: Interactions in Culture and Cultural Politics, edited by Nikki R. Keddie and Rudolph P. Matthee. Washington: University of Washington Press.

10. Darwich, May (2014) The Ontological (In)security of Similarity: Wahhabism versus Islamism in Saudi Foreign Policy, GIGA Working Papers, No 263.

11. Giddens, Anthony. (1991) Modernity and Self‐Identity. Palo Alto, CA: Stanford University Press.

12. Goldberg, Jacob. (1986) The Shi’i Minority in Saudi Arabia. In Shi’ism and Social Protest, edited by Juan Ricardo Cole and Nikki R. Keddie. New Haven, CT: Yale University Press.

13. Guzansky, Yoel (2015), The Arab Gulf States and Reform in the Middle East: Between Iran and the “Arab Spring”, New York: Palgrave Macmillan.

14. Ibrahim, Fouad. (2006) The Shi’is of Saudi Arabia. London: Saqi Books.

15. Marschall, Christin. (2003) Iran’s Persian Gulf Policy: From Khomeini to Khatami. London: Routledge.

16. Mitzen, Jennifer. (2006) Ontological Security in World Politics: State Identity and the Security Dilemma. European Journal of International Relations 12: 341–370.

17. Morsi, Mohammad. (2012) The Koran Is Our Constitution, the Prophet Muhammad Is Our Leader, Jihad Is Our Path. Available at: https: //youtube. com/ watch.

18. Nevo, Joseph. (1998) Religion and National Identity in Saudi Arabia. Middle Eastern Studies 34: 34–53.

19. Niblock, Tim. (2006) Saudi Arabia: Power, Legitimacy and Survival. London: Routledge.

20. Piscatori, James. (1983) Islamic Values and National Interest: The Foreign Policy of Saudi Arabia. In Islam in Foreign Policy, edited by Adeed Dawisha. Cambridge: Cambridge University Press.

21. Sindi, Abdoullah. (1986) King Faisal and Pan‐Islamism. In King Faisal and the Modernization of Saudi Arabia, edited by Willard A. Beling. London: Croom Helm.

22. Steele, Brent. (2005) Ontological Security and the Power of Self‐Identity: British Neutrality and the American Civil War. Review of International Studies 31: 519–40.

23. Steinberg, Guido. (2005) The Wahhabi Ulama and the Saudi State: 1975 to Present. In Saudi Arabia in the Balance: Political Economy, Society, Foreign Affairs, edited by Paul Aarts and Gerd Nonneman. London: Hurst & Company.

24. Tammam, Hossam. (2011) The Salafization of the Muslim Brothers: The Erosion of the Fundamental Hypothesis and the Rising of Salafism within the Muslim Brotherhood: The Paths and Repercussions of Change. Marased.

25. Thompson, Mark. (2014) Saudi Arabia and the Path to Political Change: National Dialogue and Civil Society. London: I.B.Tauris.

26. Wehrey, Wehrey, and others. (2009) Saudi Iranian Relations Since the Fall of Saddam: Rivalry, Cooperation, and Implications for U.S. Policy. Santa Monica, CA: RAND Corporation.

1. ابراهیمی، نبی‌الله (1394)، «سلفیه وهابی؛ تمایزهای هویتی عربستان سعودی و ایران»، فصلنامه مطالعات ملی، سال شانزدهم، شماره 3. 2. اختیاری امیری، رضا (1394)، «تأثیر تقابل وهابیت سعودی با گفتمان انقلاب اسلامی ایران بر ژئوپلتیک جدید خاورمیانه»، فصلنامه اندیشه سیاسی در اسلام، شماره 6. 3. ازغندی، علی‌رضا و مهدی، آقا علیخانی (1392)، «بررسی عوامل منطقه‌ای واگرایی در روابط ایران و عربستان (1390 – 1384)»، مجلة سیاست، تابستان، شماره 26. 4. دکمجیان، هرایر (1390)، «جنبش‌های اسلامی معاصر در جهان عرب»، ترجمة حمید احمدی، تهران: انتشارات کیهان. 5. دهشیری، محمدرضا و حسینی، سید محمد حسین (1395)، «ژئوپلیتیک منطقه و روابط ایران و عربستان»، فصلنامة روابط خارجی، سال هشتم، شماره اول. 6. زارع زحمتکش، صدیقه (1396)، «هویت‌یابی سیاسی شیعیان و جنگ‌های فرقه‌ای در خاورمیانه»، تهران: انتشارات فرهنگ شناسی. 7. عطایی، فرهاد و منصوری مقدم، محمد، (1392)، «تبارشناسی سیاست خارجی عربستان سعودی: راهبردی واقع‌گرایانه بر بستر هویتی»، فصلنامة روابط خارجی، سال پنجم، شماره اول. 8. فولر، گراهام (1373). «قبله عالم؛ ژئوپلتیک ایران»، ترجمه عباس مخبر، تهران: نشر مرکز. 9. مصلی‌نژاد، عباس (1394). «سیاست‌گذاری موازنه قدرت در روابط ایران و عربستان، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 46، شماره 4، زمستان 95. 10. منصوری مقدم، محمد (1391). «مؤلفه هویت و تأثیر آن بر سیاست خارجی عربستان سعودی در قبال جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه مجلس و راهبرد، سال نوزدهم، شماره 72 11. . منصوری مقدم، محمد (1394)، «تحولات منطقه‌ای و سیاست خارجی عربستان سعودی در قبال جمهوری اسلامی ایران (1991 م. – 2012 »، تهران: دبیزش. 12. متقی، افشین (1394)، «واکاوی زمینه‌های ناسازواری در روابط ج.ا.ا و عربستان بر پایه نظریه سازه‌انگاری» فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، سال سوم، شماره 12. 13. هانتینگتون، ساموئل (1378)، «برخورد تمدن‌ها و بازسازی نظم نوین جهانی»، مترجم، محمدعلی حمید رفیعی، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی. 1. Al‐rasheed, Madawi. (2013) Saudi Arabia: Local and Regional Challenges. Contemporary Arab Affairs 6: 28–40. 2. Ana Belén, Antepazo (2015), “Saudi Arabia: A Regional Power Facing Increasing Challenges”, Documento de Opinión, Institute Espanol de Estudios Estrategioos, Pp 1-10. 3. Axelrod, Robert. (1997) The Dissemination of Culture: A Model with Local Convergence and Global Polarization. Journal of Conflict Resolution 41: 203–226. 4. Al saud, Turki Al Faisal Bin Abdul Aziz. (2013) Saudi Arabia’s Foreign Policy. Middle East Policy 20: 37–44. 5. Al‐sayall, Abd Al‐rahman. (2013) ‘Religious Scholars: The Muslim Brotherhood Do Not Like Al‐Sunna and Want to Us Deviate and Diverge]. Al‐Madina. Available at: http://al‐madina.com/node/473106. (Accessed July 10, 2014). 6. Al‐Utaybi, Abdullah Bin Gad. (2011) Saudi Arabia and the Brotherhood: An Excerpt from History. Al‐Sharq Al‐Awsat. Available at: http://classic.aawsat.com/ 7. BBC. (2014) Saudi Arabia Declares Muslim Brotherhood ʹTerrorist Group.ʹ Available at: http://bbc.co.uk/news/world‐middle‐east‐26487092. (Accessed July 10, 2014). 8. Bloom, William. (1990) Personal Identity, National Identity, and International Relations. Cambridge: Cambridge University Press. 9. Buchta, Wilfried. (2002) The Failed Pan‐Islamic Program of the Islamic Republic: Views of the Liberal Reformers on the Religious ʹSemi Opposition.ʹ In Iran and the Surrounding World: Interactions in Culture and Cultural Politics, edited by Nikki R. Keddie and Rudolph P. Matthee. Washington: University of Washington Press. 10. Darwich, May (2014) The Ontological (In)security of Similarity: Wahhabism versus Islamism in Saudi Foreign Policy, GIGA Working Papers, No 263. 11. Giddens, Anthony. (1991) Modernity and Self‐Identity. Palo Alto, CA: Stanford University Press. 12. Goldberg, Jacob. (1986) The Shi’i Minority in Saudi Arabia. In Shi’ism and Social Protest, edited by Juan Ricardo Cole and Nikki R. Keddie. New Haven, CT: Yale University Press. 13. Guzansky, Yoel (2015), The Arab Gulf States and Reform in the Middle East: Between Iran and the “Arab Spring”, New York: Palgrave Macmillan. 14. Ibrahim, Fouad. (2006) The Shi’is of Saudi Arabia. London: Saqi Books. 15. Marschall, Christin. (2003) Iran’s Persian Gulf Policy: From Khomeini to Khatami. London: Routledge. 16. Mitzen, Jennifer. (2006) Ontological Security in World Politics: State Identity and the Security Dilemma. European Journal of International Relations 12: 341–370. 17. Morsi, Mohammad. (2012) The Koran Is Our Constitution, the Prophet Muhammad Is Our Leader, Jihad Is Our Path. Available at: https: //youtube. com/ watch. 18. Nevo, Joseph. (1998) Religion and National Identity in Saudi Arabia. Middle Eastern Studies 34: 34–53. 19. Niblock, Tim. (2006) Saudi Arabia: Power, Legitimacy and Survival. London: Routledge. 20. Piscatori, James. (1983) Islamic Values and National Interest: The Foreign Policy of Saudi Arabia. In Islam in Foreign Policy, edited by Adeed Dawisha. Cambridge: Cambridge University Press. 21. Sindi, Abdoullah. (1986) King Faisal and Pan‐Islamism. In King Faisal and the Modernization of Saudi Arabia, edited by Willard A. Beling. London: Croom Helm. 22. Steele, Brent. (2005) Ontological Security and the Power of Self‐Identity: British Neutrality and the American Civil War. Review of International Studies 31: 519–40. 23. Steinberg, Guido. (2005) The Wahhabi Ulama and the Saudi State: 1975 to Present. In Saudi Arabia in the Balance: Political Economy, Society, Foreign Affairs, edited by Paul Aarts and Gerd Nonneman. London: Hurst & Company. 24. Tammam, Hossam. (2011) The Salafization of the Muslim Brothers: The Erosion of the Fundamental Hypothesis and the Rising of Salafism within the Muslim Brotherhood: The Paths and Repercussions of Change. Marased. 25. Thompson, Mark. (2014) Saudi Arabia and the Path to Political Change: National Dialogue and Civil Society. London: I.B.Tauris. 26. Wehrey, Wehrey, and others. (2009) Saudi Iranian Relations Since the Fall of Saddam: Rivalry, Cooperation, and Implications for U.S. Policy. Santa Monica, CA: RAND Corporation.