Sein-zum-Tode, presence, Angst, Death-awareness, and Orient-Consciousness

Subject Areas :

Mehdi Fadaei Mehrbani ^{1 *}

1 - Assistant Professor, Department of Political Science, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Iran

Received: 2025-07-04 Accepted : 2025-11-09 Published : 2025-11-13

Keywords: Sein-zum-Tode, presence, Angst, Death-awareness, and Orient-Consciousness,

Abstract :

Fear-Consciousness, Death-Consciousness, and West-Consciousness are three existential moods (Stimmungen), and thus three distinct modes of being-in-the-world, each bringing forth its own unique understanding for human existence. Although Fear-Consciousness is fundamentally an existentialist concept rooted in the thought of the 19th-century Danish philosopher Søren Kierkegaard, it was later expanded by philosophers such as Martin Heidegger and Jean-Paul Sartre. At its core, Fear-Consciousness denotes a state of being intrinsically linked to Death-Consciousness, culminating in a being-toward-death—a mode of existence anchored in mortality. Henry Corbin (the French philosopher and Iranologist) offered a distinctive interpretation of these two concepts through the lens of Shiʿi philosophy, further explicating them in relation to the Illuminationist (Ishraqi) notion of West-Consciousness. For Corbin, West-Consciousness likewise constitutes a mode of being-within-the-world that opens specific epistemic possibilities for human understanding. In this article, we aim to elucidate the interrelations among these three concepts in Corbin’s philosophy.

References:

 احمدي، بابك. (1386). هايدگر و تاريخ هستي. تهران: نشر مركز، چاپ چهارم.
 جانسون، پاتريشيا آلتنبرند. (1388). راه هايدگر. ترجمه مجيد كمالي. تهران: نشر مهرنيوشا.
 رحمتي، انشاء الله. (1388). از ترس آگاهي تا غربت غربي. اطلاعات حکمت و معرفت. 4 (2)، 4-6.
 شايگان، داريوش. (1385). هانري كربن؛ آفاق تفكر معنوي در اسلام ايراني. ترجمه باقر پرهام. تهران: انتشارات فرزان.
 كامو، آلبر. (بی تا). بيگانه. ترجمه جلال آل احمد و اصغر خبره زاده. تهران: كانون معرفت.
 كراوس، پيتر. (1384). مرگ و مابعدالطبيعه (نيستي و معناي هستي در فلسفة هستي هايدگر). ترجمه محمد سعيد حنايي كاشاني. فصلنامة ارغنون.
 كربن، هانري. (1387). ابن سينا و تمثيل عرفاني. مقدمه، ترجمه و توضيح انشاء الله رحمتي. تهران: نشر جامي.
 كربن، هانري. (1369). فلسفه ايراني و فلسفه تطبيقي. ترجمه سيد جواد طباطبايي. تهران: انتشارات توس.
 مصلح، علي اصغر. (1384). پرسش از حقيقت انسان؛ در انديشه ابن عربي و هايدگر. تهران: نشر ط.
 نصر، سيد حسين. (1385/ الف). در جست و جوي امر قدسي(گفت و گوي رامين جهانبگلو با سيد حسين نصر). ترجمه سيد مصطفي شهرآييني. تهران: نشر ني.
 هايدگر، مارتين. (1383). متافيزيك چيست؟. ترجمه سياوش جمادي. تهران: نشر ققنوس.
 هايدگر، مارتين. (1387/ الف). هستي و زمان. ترجمه سياوش جمادي. تهران: نشر ققنوس.
 يانگ، جوليان. (1384). مرگ و اصالت. ترجمه محمد سعيد حنايي كاشاني. فصلنامة ارغنون.

 Levin, D.M. (1989). The listening self (Personal growth, social change and the closure of methaohysics), London and New York, Routledge.
 Mahmood, S. (access date: 1388/4/22.). From Heidegger to Sohrewardi: An Introduction to the thought of Henry Corbin, p 13 in: www.Amiscorbin.com.
 Mulhall, S. (1996). Heidegger and Being and Time (Routledge philosophy guidebook), London and New York, Routledge.