The Perfectionism of Indian Style in Saib Tabrizi Court with an Emphasis on Nine Major Poetic Indicators

Subject Areas :

Mojtaba Karimi ¹ , Gholamali Zare ^{2 *} , Masoud Mahdian ³ , ملیحه مهدوی ⁴

1 -
2 -
3 - Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Aliabad Katoul Branch, Islamic Azad University, Aliabad Katoul, Iran
4 -

Received: 2024-10-31 Accepted : 2025-02-16 Published : 2025-03-08

Keywords: Indian style, Saib Tabrizi, Nine indicators, Perfectionism. ,

Abstract :

Indian style can be considered one of the most important and influential literary styles. This style was born from the migration of some poets of the Safavid era to India, which had a tremendous impact on the nature of their poems. The important issue is that among the many famous poets of the Indian style, such as Rudaki, Khaqani, Bidel Dehlavi, etc., the perfection of this style should be found in the poems of Saib Tabrizi. This article tries answer to this question: "In the works of which poet and in what way does the Indian style reach its perfection?" The hypothesis implies that the Indian style reaches its highest point in the works of Saib Tabrizi. The findings of this research by using the analytical descriptive method and library sources showed that Saib was able to perfect the Indian style by adhering to nine major indicators such as: "paradoxical imagery, independence of themes, depth of semantic relationships, themes without analogy, creating new combinations and terms, abstract images, misrepresentation or double perceptions, the poet's intention to lead the reader's mind astray, specific numerical dependents.

References:

1. احمدی، احیا (1400). اشعار، مدح و مرثیۀ شعرای سبک هندی، تهران: فرشتگان فردا.
2. بابایی، شهربانو؛ طلوعی آذر، عبداله و مدرّسی، فاطمه. (1396). نظریۀ ادبی سبک هندی؛ با تأکید بر اشعار صائب تبریزی، مجلّۀ ادب فارسی، سال7، شمارۀ 2، صفحه 149-133.
3. جنّتی، حبیب الله (1388). گلچین معانی، تهران: نقش گستران بهار.
4. سجّادی، علی‌محمد (1399). صائب تبریزی و شاعران معروف سبک هندی، تهران: پیام نور.
5. سیّدحسینی، رضا (1401). مکتب‌های ادبی، تهران: سخن.
6. شفیعی کدکنی، محمدرضا (1401). صورخیال در شعر فارسی، چاپ بيست و سوم، تهران: آگه.
7. صائب تبریزی، محمدعلی (1383). دیوان اشعار، تهران: علم.
8. صفری، پژمان (1400). سلاطین سبک هندی، تهران: پرنیان دیلمان.
9. طاهری، مرضیه و کرمی، محمدحسین (1394). قافیه و مضمون آفرینی با تکرار قافیه در غزلیات صائب تبریزی، مجلّۀ شعر پژوهی(بوستان ادب)، دورۀ 7، شمارۀ 3، صفحه 84-57.
10. طهماسبی، فریدون (1400). آموزه‌های تعلیمی در خوشۀ تداعی تصویرهای شعرصائب تبریزی، مجلّۀ پژوهش‌های نثر و نظم فارسی، دورۀ 5، شمارۀ 12، صفحه 315-283.
11. علوی، رقیه (1399). آموزه‌های ملی و مذهبی در مطابقت و درون‌مایه‌های آیینۀ خیال صائب، مجلّۀ جستارنامه: ادبیات تطبیقی، سال4، شمارۀ 13، صفحه 34-16.
12. کارگر، زینب (1399). نگاهی ژرف به سبک هندی و هنر آفرینی شاعران (کلیم همدانی)، تهران: سنجش و دانش.
13. کرمی، محمدحسین و مظاهری رودبالی، علی (1395). بررسی و تحلیل علل ابهام و دیریابی مفهوم در اشعار صائب، مجلّۀ تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، دورۀ 8 ، شمارۀ 30، صفحه 62-31.
14. محمّدی، عباس (1401). آرایه‌های ادبی، تهران: سخن.
15. مرادقلی، سهیلا (1399). عروض و بلاغت شاعر سبک هندی، تهران: پردیس.
16. یاسینی، سیدامیرمهدی (1399). گزیدۀ موضوعی ابیاتی از شاعران عهد صفوی (سبک هندی)، تهران: امتیاز.
17. یزدانی، مریم (1401). آرایه‌های ادبی و قالب‌های شعری، تهران: نستعین.