Investigating the educational dimension of Rumi's Masnavi based on the theory of associationism (According to Sigmund Freud and Carl Gustav Jung)

Subject Areas : شاهنامه

Mahboobeh Shirgardoon ¹ , Mahmoud Sadeghzadeh ^{2 *}

1 - Persian Language and Literature / Azad / Yazd Branch
2 - Assistant Professor of Persian Language and Literature Department, Yazd branch, Islamic Azad University, Yazd, Iran

Received: 2022-09-18 Accepted : 2022-12-20 Published : 2023-05-22

Keywords: Association, Rumi's Masnavi, Freud's personality structure, Jung's process of individuality,

Abstract :

The scope of this article is literature, mysticism and psychology with the focus of Masnavi Maulavi. With the emergence of literary and non-literary theories, including psychological theories, a multi-faceted relationship between different sciences has emerged; Among them, the interdisciplinary relationship between literature, psychology and mysticism. This incident caused literature to become an application-oriented reading. With the help of psychological theories, literature has increased its scientific and practical appeal in literary and mystical texts; Among the topics discussed in this article is the category of association. Association is one of the mental abilities and as an educational style, it has a special place in literary texts, especially in the mystical genre. In the associative learning style, learning is not predetermined. This style defines the teaching process in the course of teaching and happens unexpectedly. Its other features are the dynamics of the text structure, the richness of speech, diversity of thought, multi-layeredness, and psychotherapy. Another topic of the article is to examine the educational function of Masnavi's stories, as well as individual and collective unconscious knowledge based on association theory. The current research was conducted in a library method and shows how to achieve individual and collective unconscious knowledge based on the theory of Freud and Jung. Another topic of the article was the analysis of the personality structure and dimensions of Freud's mind and Jung's individuation process, relying on the educational and psychological dimension of dreams, centered on spiritual stories.

References:

1. آریان‌پور، امیرحسین (1357)، فرویدیسم با اشارتی به ادبیات و عرفان، تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی با همکاری انتشارات امیرکبیر.


2. آیتی، عبدالمحمد (1373)، گزیدة خسرو و شیرین، تهران: علمی و فرهنگی.

ابراهیمی دینانی، غلامحسین (1389)، دفتر عقل و آیت عشق، ج دوم، تهران: طرح نو.

3. ابراهیمی دینانی، غلامحسین (1396)، عقلانیّت و معنویّت، تهران: هرمس.


4. احمدی، بابک (1391)، حقیقت و زیبایی، درس‌های فلسفة هنر، تهران: نشر مرکز.


5. اروین، ادوارد (1393)، مقدمه‌ای بر روانشناسی فروید، ترجمة بهروز سلطانی، تهران: جامی.


6. امیری، ماهرخ (1383)، خواب و رؤیا در مثنوی، پایان‌نامة کارشناسی ارشد، دانشگاه گیلان: دانشکدة ادبیات و علوم انسانی.


7. امینی، اسماعیل (1386)، «آشنایی با شیوة تداعی در مثنوی معنوی»، فصلنامة هنر، شمارة 73، 143‑135.


8. ایگلتون، تری (1392)، پیش‌درآمدی بر نظریة ادبی، ترجمة عباس مخبر، تهران: نشر مرکز.


9. بامشکی، سمیرا (1391)، «تعویق و شکاف در داستان‌های مثنوی»، مولوی‌پژوهی، سال پنجم، شمارة 11، 47‑19.


10. بامشکی، سمیرا (1391)، روانشناسی داستان‌های مثنوی، تهران: هرمس.


11. پالمر، مایکل (1385)، فروید، یونگ و دین، ترجمة محمد دهقانپور و غلامرضا محمودی، تهران: رشد.


12. چیتیک، ویلیام (1391)، طریق عرفانی معرفت از دیدگاه ابن‌عربی، ترجمة مهدی نجفی‌افرا، تهران: جامی.


13. دزفولیان، کاظم و همکار (1391)، «نگرش عرفانی و دینی مولانا به چیستی و چرایی مرگ در مثنوی»، فصلنامة عرفان اسلامی، سال نهم، شماره سی‌وسوم، 116‑83.


14. زمانی، کریم (1384)، شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر اول، تهران: اطلاعات.


15. زمانی، کریم (1387)، شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر سوم، تهران: اطلاعات.


16. زمانی، کریم (1387)، شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر ششم، تهران: اطلاعات.


17. زمانی، کریم (1387)، شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر پنجم، تهران: اطلاعات.


18. زمانی، کریم (1387)، شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر چهارم، تهران: اطلاعات.


19. زمانی، کریم (1387)، شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر دوم، تهران: اطلاعات.


20. سجادی، علی‌محمد (1386)، مثنوی معنوی از نگاهی دیگر، تهران: موسسة پژوهشی حکمت و فلسفة ایران.


21. سیف، علی‌اکبر (1376)، روانشناسی پرورشی، روانشناسی یادگیری و آموزش، تهران: آگاه.


22. فردوسی، ابوالقاسم (1386)، تصحیح شاهنامه، تهران: الهام.


23. فروید، زیگموند (1382)، کاربرد تداعی آزاد در روانکاوی کلاسیک، ترجمة سعید شجاع شفقی، تهران: ققنوس.


24. فوردهام، فریدا (1393)، مقدمه‌ای بر روانشناسی یونگ، ترجمة مسعود میربها، تهران: جامی.


25. کالوین، اس. هال و همکار (1375)، مبانی روانشناسی تحلیلی یونگ، مترجم: محمدحسین مقبل، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.


26. مؤذنی، علی‌محمد (1378)، «فراز و فرود سخن در مثنوی مولوی بر اثر غلیان عشق و شور و جذبة تداعی‌ها»، مجلة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شمارة 1، 19‑1.


27. مورنو، آنتونیو، (1393)، یونگ، خدایان و انسان مدرن، ترجمة داریوش مهرجویی، تهران: نشر مرکز.


28. مولوی، جلال‌الدین محمد بن محمد (1387)، غزلیات شمس تبریز، مقدمه، گزینش و تفسیر: محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.


29. میرباقری‌فرد، سیّد علی‌اصغر و همکار (1391)، «تحلیل تطبیقی اصل اضداد و رابطة آن با تفرد از نگاه یونگ و مولانا»، فصلنامة تخصصی مولوی‌پژوهی، سال پنجم، شمارة دهم، 25‑1.


30. یونگ، کارل گوستاو (1379)، روح و زندگی، ترجمة لطیف صدقیانی، تهران: جامی.


31. یونگ، کارل گوستاو (1393)، خود ناشناخته، ترجمة مهدی قائنی، تهران: جامی.


32. یونگ، کارل گوستاو (1394الف)، روانشناسی و تعلیم و تربیت، ترجمة علی‌محمد برادران رفیعی، تهران: جامی.


33. یونگ، کارل گوستاو (1394ب)، انسان در جستجوی هویت خویشتن، ترجمة محمود بهفروزی، تهران: جامی.


34. یونگ، کارل گوستاو (1395)، مشکلات روانی انسان مدرن، ترجمة محمود بهفروزی، تهران: جامی.


35. یونگ، کارل گوستاو (1396)، ناخودآگاه جمعی و کهن‌الگو، مترجمان: فرناز گنجی و محمدباقر اسمعیل‌پور، تهران: جامی.