Manliness and its components in Gnostics texts

Subject Areas : شاهنامه

mahin panahi ¹

1 - * Associate professor of English language and literature, Alzahra university

Received: 2017-12-25 Accepted : 2017-12-25 Published : 2010-02-20

Keywords: Gnostics moral, Gnostics’ manliness, the meaning of Gnostics in Gnostics texts, and Gnostics elements in Gnostics texts,

Abstract :

 Manliness is a social norm in Iran. The present research seeks to explore the Gnostics texts (from the beginning era until the ninth century) in search of manliness in sayings and manifestation in Gnostics’ lives while concluding that manliness is in Koran and Hadith. Gnostics believe that prophet Mohammad, Imam ALi and Imam Sadegh are true manifestation of manliness.  In general Gnostics texts define manliness as donating one’s rights to others and practicing freedom. Major moral components of manliness include fight against egotism, forgiveness, kindness, generosity, trustworthiness, modesty, concealing other faults, fidelity, respecting the old and honoring the guests. Manliness is not only a social norms leading to forgiveness, peace constant preference of others to one’s advantage but also has a religious meaning. This latter term is defined as praising God and avoiding satin (deceiving elements). Manliness against one’s soul refers to one’s liberation from both worldly and unworldly wishes, i.e. preserving one’s human identity.        

References:

 

1- قرآن کریم .(1376).‌ ترجمة بهاء الدین خرّمشاهی، تهران: جامی و نیلوفر.

2- قرآن کریم .(بی‌تا). با ترجمه فارسی مهدی الهی قمشه ای، تهران.

3- افلاکی، شمس الدین احمد .(1362). مناقب العارفین، به کوشش تحسین یازیجی، تهران: انتشارات دنیای کتاب.

4- انصاری، خواجه عبدالله .(1368). رسائل، تهران: صالح، چاپ چهارم.

5- دیلمی، ابوالحسن .(1363). سیرت شیخ کبیر ابو عبدالله بن خفیف شیرازی، ترجمه رکن الدین یحیی جنید شیرازی، تصحیح. ا 0 ماری، شیمل، به کوشش توفیـق سبحانی، تهران: بابک.

6- رازی، نجم الدین ابوبکر محمد بن شاهاوربن انوشیروان .(1366). مرصاد العباد، به اهتمام محمد امین ریاحی، تهران: علمی و فرهنگی.

7- زرین کوب، عبدالحسین .(1369). جستجو در تصوف، تهران: امیر کبیر.

8- سرّاج طوسی، ابونصر عبدالله بن علی .(بی‌تا). اللمع فی التصوف، تصحیح رنولد، آلن، نیکلسون، تهران: جهان.

9- عطار، فریدالدین .(1355). تذکرةالاولیاء، تصحیح محمد استعلامی، تهران: زوار.

10- غزالی، محمد .(1369). احیاء علوم الدین، تـــــرجمه مؤیدالدین محمـد خوارزمی، به کوشش خدیو جم، تهران: علمی و فرهنگی.

11ـــــــــــــــــــــــــ .(1353). کیمیای سعادت، تصحیح احمد آرام، تهران: کتابخانه مرکزی.

12- قشیری، ابوالقاسم .(1361). ترجمه رساله قشیری، با تصحیح و استدراکات بدیع الزمان فروزانفر، تهران: علمی و فرهنگی.

13- میهنی، محمد بن منور .(1367). اسرار التوحید، تصحیح و تعلیقات محمــد رضا شفیعی کدکنی، تهران: آگاه.

14- هجویری غزنوی، ابوالحسن علی بن عثمان جلابی .(1358). کشف المحجوب، تصحیح ژوکوفسکی با مقدمه قاسم انصاری، تهران: طهوری.

15- همدانی، عین القضات .(1373). نامه ها، به اهتمام علینقی منزوی، عفیف عسیران، تهران: منوچهری.