Atnab in Masnavi compound sentences ;Analysis based on the order of role and reference
Subject Areas : journal of literary criticism and stylistics researcharezo shams 1 , shabnam Hatampour 2 , Fereydoon Tahmasebi 3 , farzaneh sorkhi 4
1 - Ph.D. student of Persian literature and language, Islamic Azad University, Shushtar branch
2 - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Shoushtar Branch, Islamic Azad University, Shoushtar, Iran.
3 - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Shushtar Branch, Islamic Azad University, Shushtar, Iran.
4 - Department of Persian Language and Literature, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Shushtar, Iran
Keywords: spiritual masnavi, atnab, role and reference grammar, compound sentences. Introducing the authors,
Abstract :
Since a sentence is the largest unit in Persian language and a compound sentence is broader than that, we aim to examine verbosity in the Masnavi through compound sentences as a measure of verbosity, focusing on role and reference grammar and its capabilities in compound structures. It seems that proving rhetorical concepts with the help of Persian grammar and specific linguistic variables can be more beneficial in providing more scientific results. The research method is descriptive-analytical, with random selection of continuous stories from the beginning, middle, and end of the six volumes of the Masnavi, equivalent to 1314 verses. It appears that the overlap of the concept of verbosity with pragmatics in role and reference theory, due to its involvement with the context governing the discourse, and the overlap of the rhetorical concept of verbosity with the use of compound sentences, where the subordinate clause is placed marginally to the main clause and extends the discourse, can provide more scientific reasons for the aesthetic judgments of this work.
• احمد نژاد، کامل. (1392). معانی و بیان. چاپ سوم، تهران: کتاب آمه.
• دهخدا، علیاکبر. (1377). لغتنامه. زیر نظر محمد معین و جعفر شهیدی. موسسه انتشارات دانشگاه تهران.
• ابو هلال عسکری. (1368). الفروق اللغویه. تهران: فردوس.
• ماهوتیان، شهرزاد. (1392). دستور زبان فارسی از دیدگاه ردهشناختی. ترجمه مهدی سمای، یک جلد، تهران: نشر مرکز.
• مولوی، جلالالدین (1356). دوره کامل مثنوی معنوی. به سعی و اهتمام رینولد الین نیکلسون، 6 جلد، تهران: امیرکبیر.
• ب) مقالهها
• آقا گل زاده، فردوس و رضویان، سید حسین. (1386). «بررسی ساخت اطلاعاتی داستان بوف کور». مجله زبان و زبانشناسی، شماره 2، سال سوم، ص 1-11.
• پهلوان نژاد، محمدرضا و رسول پور، حسین. (1391). «جملههای مرکب در زبان فارسی تحلیلی بر پایه نظریه دستور نقش و ارجاع». پژوهشگاه علوم انسانی، شماره اول، سال سوم، ص 1 ـ 25.
• رضایی، والی. (1386). «تحلیلی نقشگرا از کاهش ظرفیت فعل در فارسی». مجموعه مقالات هفتمین کنفرانس زبانشناسی ایران، جلد اول، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، ص 273 ـ 261.
• علیزاده، علی و رزقی، فرزانه. (1394). «جایگاه سازههای موضوعی زبان فارسی در ساخت لایهای بند دستور نقش و ارجاع». مجموعه مقالههای دهمین همایش بینالمللی ترویج زبان و ادب فارسی، دانشگاه محقق اردبیلی.
• کاظمی، فروغ و افراشی، آزیتا. (1392). «نشانداری آغازگرها در زبانهای فارسی و انگلیسی بر اساس رویکرد دستور نقشگرای نظاممند». نشریه جستارهای زبانی، دوره 4، شماره 1، ص 125 ـ 149.
• ج) منابع غیرفارسی
• Foley, William A and Robert D. Van Valin, Jr. (1984). Functional Syntax and UniversalGrammar. CambridgeUniversity press.
• Van Valin, Robert D. Jr & Lapolla, Randy J. (1997). Syntax, Structure,Meaning and Function. Cambridge University Press.
• Van Valin, Robert D. Jr & Lapolla, Randy J. (2005). Exploring the Syntax ـ Semantics Interface. Cambridge University Press.