The review of the relationship between out-group social capital and happiness among the citizens of Tehran in 1390
Subject Areas : sociology
Mirtaher Mosavi
1
(
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ گروه رفاه اجتماعی، تهران- ایران.
)
Hassan Rafii
2
(
عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ گروه رفاه اجتماعی، تهران- ایران.
)
Davood Gasemzadeh
3
(
کارشناس ارشد علوم اجتماعی (رفاه اجتماعی)؛ دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران- ایران.
)
Keywords: happiness, Social capital, out-group social capital, demographic variables,
Abstract :
This research reviews the relationship between out-group social capital and happiness among the citizens of Tehran. Joy and happiness are one of the essential needs of the modern man against the opportunities and challenges resulting from advances in information and communication technologies. The research method is correlation and the data collected through quantitative method and by a questionnaire. The statistical population of the research is the citizens of Tehran and 412 people selected through Cochran formula and multistage cluster sampling method. The collected data were analyzed by SPSS. The results show that there is high correlation between out-group social capital and happiness. Also, there is meaningful and positive relationship between happiness and hypothesis concerning education, marital status, income and employment status. Also, there is no correlation between age and gender and happiness.
آرگایل، م. (1382). روانشناسی شادی. ترجمه: ف، بهرامی و دیگری. اصفهان، انتشارات جهاد دانشگاهی.
ادیبیسده؛ و دیگری. (1389). سنجش سرمایه اجتماعی میان گروهی (طیف سام). فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی. سال دهم، شماره 38.
تنهایی، ا؛ و دیگری. (1387). مطالعه جامعهشناختی شادی در نظریه رفتار جمعی و جنبش اجتماعی هربرت بلومر. فصلنامه تخصصی جامعهشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی آشتیان، سال 4، شماره 3.
کامران، ف؛ و همکاران. (1387). بررسی رابطه سرمایه اجتماعی شبکه و سلامت روان. فصلنامه پژوهش اجتماعی. سال دوم، شماره 3.
کشاورز، ا؛ و دیگری. (1387). رابطه بین سرزندگی و ویژگیهای جمعیتشناختی با شادکامی در مردم شهر اصفهان. مطالعات روانشناختی. دوره 4، شماره 4.
موسوی، م؛ و دیگری. (1385). طرح پژوهشی سرمایه اجتماعی در ایران، وضعیت موجود دور نمای آینده و امکانشناسی گذار (چالشها و چارهها). تهران: سازمان ملی جوانان.
میرشاهجعفری، ا. (1381). شادمانی و عوامل موثر بر آن. تازههای علومشناختی. سال 4، شماره 3.
نصرآبادی، ب؛ و دیگری. (1388). بررسی سطح شادی در کارکنان دانشکدههای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. فصلنامه سلامت کارایران. دوره 6، شماره 3.
نصیری، م. (1387). سرمایه اجتماعی و تاثیر آن بر سیاستگذاری. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
Argyle, M. & Furnham, A. (1983). Sources of satisfaction and conflict in long- term relationship. Journal of marriage, and family. 45, pp: 481-491.
Bjornskov, ch. (2008). Social capital and happiness in the united states. Applied research quality of life. department of economics, 3:43-62.
Chau, yuan, K. (2002). Modeling social capital and growth. University Melbourne, Research paper Number 865.
Campbell, A. (1981). The sense of well-being in America.New York, MCGrow – Hill.
Perna, L. W. & Titus, M. A. (2005). The Relationship between parental involvement as social capital and college Enrollment: An independent Relationship. American sociological Review.Vol. 67, No. 5, pp. 485.
Diener, E, Lucas, R. (1999). Personality and subjective well-being.
Matlin, M, & Garon, v, j. (1979). Individual differences in Pollyannaism. Journal of personality Assesment, 43, 471-412.