The review of the relationship between out-group social capital and happiness among the citizens of Tehran in 1390

Subject Areas : sociology

Mirtaher Mosavi ¹ , Hassan Rafii ² , Davood Gasemzadeh ³

1 - عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ گروه رفاه اجتماعی، تهران- ایران.
2 - عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ گروه رفاه اجتماعی، تهران- ایران.
3 - کارشناس ارشد علوم اجتماعی (رفاه اجتماعی)؛ دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران- ایران.

Received: 2016-03-12 Accepted : 2016-03-12 Published : 2011-10-23

Keywords: happiness, Social capital, out-group social capital, demographic variables,

Abstract :

This research reviews the relationship between out-group social capital and happiness among the citizens of Tehran. Joy and happiness are one of the essential needs of the modern man against the opportunities and challenges resulting from advances in information and communication technologies. The research method is correlation and the data collected through quantitative method and by a questionnaire. The statistical population of the research is the citizens of Tehran and 412 people selected through Cochran formula and multistage cluster sampling method. The collected data were analyzed by SPSS. The results show that there is high correlation between out-group social capital and happiness. Also, there is meaningful and positive relationship between happiness and hypothesis concerning education, marital status, income and employment status. Also, there is no correlation between age and gender and happiness.                                                                                       

References:

آرگایل، م. (1382). روان­شناسی شادی.  ترجمه: ف، بهرامی و دیگری. اصفهان، انتشارات جهاد دانشگاهی.

ادیبی­سده؛ و دیگری. (1389). سنجش سرمایه اجتماعی میان گروهی (طیف سام). فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی. سال دهم، شماره 38.

تنهایی، ا؛ و دیگری. (1387). مطالعه جامعه­شناختی شادی در نظریه رفتار جمعی و جنبش اجتماعی هربرت بلومر. فصلنامه تخصصی جامعه­شناسی. دانشگاه آزاد اسلامی آشتیان، سال 4، شماره 3.

کامران، ف؛ و همکاران. (1387).  بررسی رابطه سرمایه اجتماعی شبکه و سلامت روان. فصلنامه پژوهش اجتماعی. سال دوم، شماره 3.

 کشاورز، ا؛ و دیگری. (1387). رابطه بین سرزندگی و ویژگی­های جمعیت­شناختی با شادکامی در مردم شهر اصفهان. مطالعات روان­شناختی. دوره 4، شماره 4.

موسوی، م؛ و دیگری. (1385). طرح پژوهشی سرمایه اجتماعی در ایران، وضعیت موجود دور نمای آینده و امکان­شناسی گذار (چالش­ها و چاره­ها).  تهران: سازمان ملی جوانان.

میرشاه­جعفری، ا. (1381). شادمانی و عوامل موثر بر آن. تازه­های علوم­شناختی. سال 4، شماره 3.

نصرآبادی، ب؛ و دیگری. (1388). بررسی سطح شادی در کارکنان دانشکده­های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. فصلنامه سلامت کارایران. دوره 6، شماره 3.

نصیری، م. (1387). سرمایه اجتماعی و تاثیر آن بر سیاست­گذاری. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

Argyle, M. & Furnham, A. (1983). Sources of satisfaction and conflict in long- term relationship. Journal of marriage, and family. 45, pp: 481-491.

Bjornskov, ch. (2008). Social capital and happiness in the united states. Applied research quality of life. department of  economics, 3:43-62.

Chau, yuan, K. (2002). Modeling social capital and growth. University Melbourne, Research paper Number 865.

Campbell, A. (1981). The sense of well-being in America.New York, MCGrow – Hill.

Perna, L. W. & Titus, M. A. (2005). The Relationship between parental involvement as social capital and college Enrollment: An independent Relationship. American sociological Review.Vol. 67, No. 5, pp. 485.

Diener, E, Lucas, R. (1999). Personality and subjective well-being.

Matlin, M, & Garon, v, j. (1979). Individual differences in Pollyannaism. Journal of personality Assesment, 43, 471-412.